H Ελένη Κούκη ανηφορίζει προς Παλαιό Άγιο Αθανάσιο, το χωριό της ορεινής Πέλλας που εκτινάχθηκε τελευταία στο χρηματιστήριο των ταξιδιωτικών αξιών.
Στον Παλαιό Άγιο Αθανάσιο συναντάς ένα σουρεαλισμό, που μοιάζει να εκφράζει όλο το δυναμισμό του ορεινού τουρισμού αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Εδώ θα γευτείς μοσχάρι Βανγκιού (γιαπωνέζικη, φημισμένη παγκοσμίως ράτσα). Εδώ θα μείνεις σε σουίτα γαλλικής φινέτσας. Εδώ όμως θα καταστρέψεις όλα τα παπούτσια σου πατώντας στις λάσπες του χωριού (άσφαλτος ούτε για δείγμα, κάτι κακοπαθημένα πλακόστρωτα μόνο!). Εδώ θα εκλιπαρήσεις για μια θέση σε ταβέρνα το Σάββατο το βράδυ, όταν η καλή κοινωνία της Θεσσαλονίκης δίνει απαξάπασα το «παρών». Εδώ θα βλαστημήσεις για να παρκάρεις την Κυριακή το πρωί (Καλέ, πού βρισκόμαστε; Μα φυσικά στην Αράχοβα του Βορρά...). Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στον Παλαιό Άγιο Αθανάσιο. Πόσο παλιος;
Η πρόσφατη ιστορία του είναι πραγματικά μοναδική και εν πολλοίς εξηγεί και την τουριστική του ανάπτυξη. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό και δημιούργησαν τον Νέο Άγιο Αθανάσιο λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, στην πεδιάδα. Μεταξύ άλλων, είχαν απηυδήσει με το χιόνι – δρόμος δεν υπήρχε και το χωριό μπορούσε να αποκλειστεί ακόμη και ολόκληρες εβδομάδες. Από χιόνι το Καϊμάκτσαλαν άλλο τίποτα, αυτό εξάλλου σημαίνει και το όνομά του στα τούρκικα: καϊμάκ τσαλάν, ο κλέφτης της κρέμας, του χιονιού δηλαδή. Ακόμα κι όταν τα γύρω βουνά μένουν «ξερά», ο Βόρας (η ελληνική ονομασία για το Καϊμάκτσαλαν) μοιάζει με μαγνήτη χιονιού – σαν να το κλέβει απ’ τους γείτονές του. Ό,τι όμως είναι μειονέκτημα για την καθημερινότητα ενός χωριού, μπορεί να αποτελέσει ασύγκριτο πλεονέκτημα για τον ορεινό τουρισμό. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 φτιάχτηκε το χιονοδρομικό κέντρο. Τότε άνοιξε επιτέλους και ο δρόμος. Οι πρώτοι εκδρομείς φάνηκαν στον ορίζοντα και οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν να αντιλαμβάνονται τις προοπτικές του εγκαταλειμμένου τους οικισμού, ο οποίος στο μεταξύ είχε ανακηρυχθεί παραδοσιακός.
Στόμα με στόμα τα νέα για το καινούργιο σούπερ χιονοδρομικό και το μικρό πέτρινο χωριό διαδόθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ήταν τα χρόνια του «άγριου» τουρισμού. Τα δωμάτια ήταν λίγα, οι τιμές ανέβηκαν κατακόρυφα. «Ακόμη κι αν είχες κράτηση, αν δεν έφτανες την ώρα που είχες πει, έδιναν το δωμάτιό σου αλλού», μας είπε ένας εστιάτορας από την περιοχή της Έδεσσας που ξέρει καλά τα εδώ τουριστικά πράγματα. Κι όμως ο κόσμος συνέχιζε να έρχεται όλο και περισσότερο. διατεθειμένος να πληρώσει και να διασκεδάσει. Κι αυτό οι επιχειρηματίες της περιοχής το κατάλαβαν. Άρχισαν να κάνουν χλιδάτες επενδύσεις. Ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος είναι το χωριό με τη μεγαλύτερη αναλογία δωματίων προς τζακούζι! Μπαίνεις μέσα σε έναν απλό ξενώνα, που διαθέτει απλά (και ίσως στενάχωρα δωμάτια), αλλά το μπάνιο κατά πάσα πιθανότητα θα είναι εξοπλισμένο με στήλη υδρομασάζ. Η «Καλύβα» στον κεντρικό δρόμο είναι μια από τις πιο παλιές και ονομαστές ταβέρνες του χωριού (σκέφτομαι, ενώ γράφω, αυτό το μελωμένο ποδαράκι αρνιού στο φούρνο και μου τρέχουν τα σάλια...). Το 2000 έκανε ανακαίνιση. «Ήμουν ο πρώτος που έφερα διακοσμητή από τη Θεσσαλονίκη», μας είπε με περηφάνια ο ιδιοκτήτης της Γιώργος
Ταρσούνας. Και τι μπορεί να κάνει ένας διακοσμητής σε μια ταβέρνα... βουνού; Θα σας πούμε: να διαμορφώσει μια σάλα ρουστίκ σε έναν ζεστό χώρο, με μικρές, μελετημένες πινελιές πολυτέλειας. Αυτό είναι το πνεύμα του Παλαιού Αγίου Αθανασίου.
Εντωμεταξύ, το χωριό «φούσκωνε», κάθε χρονιά, με νέες ξενοδοχειακές μονάδες. Σήμερα έχει δυναμικότητα 1.700 κλινών – χωρίς να υπολογίζονται οι εξοχικές κατοικίες. Αυτό σημαίνει ότι και οι τιμές άρχισαν να ρυθμίζονται σε λογικά πλαίσια, και οι καινούργιες μονάδες να κάνουν εντυπωσιακές κινήσεις προκειμένου να ξεχωρίσουν από τις υπόλοιπες. Από κοντά ακολουθούν τα εστιατόρια και τα καφέ. Ναι! Η ιδιωτική πρωτοβουλία κινείται με αξιοθαύμαστο δυναμισμό. Και το κράτος; Χμ, άλλη ιστορία αυτή, καθώς η επιστροφή των κατοίκων στο χωριό συνοδεύτηκε από μια σειρά αντεγκλήσεων και ατελείωτα πολεοδομικά προβλήματα. Πριν από δύο χρόνια όμως όλα διευθετήθηκαν. Και τώρα έχει έρθει η ώρα να γίνουν κάποιες διαμορφώσεις που επιτέλους θα δώσουν στο χωριό τη δημόσια εικόνα που του ταιριάζει. Τη στιγμή που διαβάζετε το κείμενο, κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν ξεκινήσει οι εργασίες οδοποιίας. Το σχέδιο προβλέπει μέχρι του χρόνου να έχει κατασκευαστεί ο κεντρικός δρόμος και οι βασικές του διακλαδώσεις (θα στρωθούν με πέτρες γρανίτη), ενώ θα γίνουν και κάποιες διευθετήσεις στους κοινόχρηστους χώρους κυρίως στην είσοδο του χωριού. Επιτέλους τα πέτρινα κτίρια θα αποκτήσουν ένα περιβάλλον που θα τα δένει αρμονικά μεταξύ τους.
Τα νεα hot στεκια
Ναι, φέτος είναι μια χρονιά-τομή για το χωριό. Οι καινούργιες αφίξεις ήταν όλες εντυπωσιακότατες. Απόβραδο Παρασκευής στο εστιατόριο «Λίθος». H θέα από τα παράθυρα ένα παραδοσιακό, σαν καρτ ποστάλ, κάδρο: τα φώτα που μόλις έχουν ανάψει δίνουν στον πέτρινο οικισμό μια ειδυλλιακή αύρα, ενώ στο βάθος υψώνονται οι κορυφές του βουνού. Στο πιάτο μας όμως δεν θα βρείτε ίχνος «κουλέρ λοκάλ». Έχουμε ξεκινήσει με φουαγκρά καραμελωμένο σε Πόρτο με πουρέ σύκου, θα συνεχίσουμε με ριζότο τρούφας και στέικ γάλακτος (λιμουζίν Ολλανδίας σερβιρισμένο με πατατάκια βουτύρου). Και οι μπουκιές είναι γευστικότατες – δεν μιλάμε απλώς για πιάτα που μοστράρουν ακριβά υλικά, αλλά για προτάσεις παρουσιασμένες με γνώση και τεχνική. Το μυστικό αυτής της επιτυχίας είναι απλό: Άρης Ασλάνογλου, ο γνωστός χρυσοσκουφάτος σεφ από τη Χαλκιδική. Φέτος το χειμώνα «εγκαταστάθηκε» στο χωριό, και η υψηλή γαστρονομία πήρε τα βουνά.
Σάββατο πρωί στο lounge του ξενοδοχείου «Sapin Chalet». Άνοιξε πρώτη φορά τις πόρτες του τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν. Ένα μικρό ξενοδοχείο με ξεχωριστή διακόσμηση και mix & match επίπλωση, που δημιουργούν ένα πλούσιο νέο-μπαρόκ αποτέλεσμα απολύτως σύγχρονης αισθητικής. Βαριοί πολυέλαιοι συνδυάζονται με περίεργα φωτιστικά δαπέδου που έχουν γούνινα καπέλα, αναπαυτικοί αυτοκρατορικοί καναπέδες σετάρονται με σκαμπό επενδυμένα με κόκκινο γυαλιστερό δέρμα. Οι διάδρομοι σε σκούρες θεατρικές αποχρώσεις φωτίζονται από μίνιμαλ φωτιστικά κατασκευασμένα από το υλικό που φτιάχνουν τα πανιά των σερφ – «πρόκειται για τα έργα μιας σχεδιάστριας που έχει εκθέσει στο ΜοΜΑ», μας εξηγεί η ιδιοκτήτρια Ρία Χαλκοπούλου. Τα δωμάτια, σε πιο κλασικό ύφος, με φινετσάτα γαλλικά υφάσματα, κουρτίνες από λινό και βελούδο, καπιτονέ ριχτάρια και έπιπλα με σκαλίσματα. Να σημειώσουμε ότι τα «πίσω» δωμάτια είναι κάπως πιο στριμωγμένα, παντού όμως έχει γίνει εξαιρετική δουλειά με τα χρώματα: τολμηροί συνδυασμοί, που τελικά δίνουν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα.
Σάββατο απόγευμα, πίνουμε εσπρέσο στο «Lymparis», ένα επίσης νέο «μοδάτο» bar-cafe΄-restaurant, φτιαγμένο στη λογική του all day στεκιού, με μενού που συνδυάζει το ιταλικό (πάστα) με το νεανικό (χάμπουργκερ, στέικ κ.λπ.). Από τη μεγάλη του τζαμαρία κοζάρουμε τον κόσμο και ανακεφαλαιώνουμε όσα μάθαμε για το χωριό. η μεγαλύτερη είδηση είναι το πεντάστερο ξενοδοχείο οι «Δαναΐδες» που φτιάχνεται στην άκρη του οικισμού μπροστά σ’ ένα μεγάλο λιβάδι, το οποίο θα μεταμορφωθεί σε αθλητικό κέντρο με παγοδρόμιο. Την επένδυση έκανε ένας επιχειρηματίας από τη Θεσσαλονίκη και τη σχεδίασε έτσι ώστε να «ανοίξει» και την καλοκαιρινή σεζόν, που μέχρι στιγμής είναι μάλλον νεκρή για το χωριό – γι’ αυτό θα έχει και μια μεγάλη πισίνα, μισή εσωτερική, μισή εξωτερική, που το καλοκαίρι θα γίνεται εξ ολοκλήρου υπαίθρια. Μια καλή αφορμή για να ξανανέβουμε στην περιοχή τον Σεπτέμβριο, οπότε θα λειτουργήσει για πρώτη φορά.
με διαθεση εκδρομικη
Ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος μπορεί να γίνει η βάση σας για εξερευνήσεις όχι μόνο στα γύρω χωριά αλλά και σε ολόκληρη τη δυτική Μακεδονία, ανάλογα με τη διάθεσή σας να γράψετε χιλιόμετρα στο κοντέρ. Τα κοντινά χωριά δεν είναι ιδιαίτερα όμορφα, υπάρχουν όμως κάποια σημεία που δεν πρέπει να προσπεράσετε. Για παράδειγμα στο χωριό Παναγίτσα υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον εστιατόριο, το «Πέτρινο», που δουλεύει εδώ και χρόνια με υπομονή την κουζίνα του – highlight τα μικρασιάτικα πιάτα (σουτζουκάκια, χουνκιάρ μπεγιεντί) που μαγειρεύει ο μικρασιατικής καταγωγής κύριος Στέφανος, η κόρη του και η γυναίκα του (σπεσιαλιτέ της οι πίτες). Η Παναγίτσα μπορεί να γίνει εναλλακτικά η βάση σας για διαμονή, καθώς εδώ λειτουργεί ένα χρόνο τώρα το ξενοδοχείο «Leventis Art Suites». Οι ιδιοκτήτες, Θωμάς και Κατερίνα Λεβέντη, αρχιτέκτονες στο επάγγελμα, θέλησαν να φτιάξουν ένα ξενοδοχείο-«πολιτιστική παρέμβαση» στην περιοχή και συνεργάστηκαν γι’ αυτό με τον Μ. Πολυμέρη, ζωγράφο από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος φιλοτέχνησε τις τοιχογραφίες αλλά και τα αγάλματα που διακοσμούν την είσοδο. Και οι δύο πιστεύουν πολύ στη δυναμική της περιοχής. «Με προσοχή όμως», σπεύδουν να διευκρινίσουν. «Δεν μας ενδιαφέρει ο μαζικός τουρισμός, αλλά να προσφέρουμε μια ταξιδιωτική εμπειρία μοναδική. Είμαστε ταξιδιώτες οι ίδιοι, οι αντίκες που βλέπετε σε όλο το ξενοδοχείο είναι κομμάτια που έχουμε αγοράσει από ολόκληρη την Ευρώπη. Τώρα ολοκληρώνουμε και το φωτογραφικό μας μουσείο, από προσωπική συλλογή και πάλι, με μερικά εξαιρετικά σπάνια εκθέματα, μοναδικά θα λέγαμε». Ακόμη κι αν δεν μείνετε εδώ, περάστε έστω για έναν καφέ. Η θέα στον κάμπο και στη λίμνη θα σας συναρπάσει.
Επιβάλλεται μια βόλτα ως το χιονοδρομικό. Χιόνι δεν είναι σίγουρο ότι θα βρείτε, αλλά έναν καφέ στο σαλέ δίπλα στη μεγάλη μοντέρνα τζαμαρία πρέπει να τον πιείτε. Μοναδική εμπειρία η πεζοπορία μέχρι το σέρβικο εκκλησάκι, σήμα κατατεθέν του χιονοδρομικού (το χειμώνα η διαδρομή γίνεται με ερπυστριοφόρο στο χιόνι). Είναι μνημείο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου με υλικά που έμειναν στα πεδία των μαχών της περιοχής και βρίσκεται μέσα στην επικράτεια της FYROM. Ναι, σωστά καταλάβατε, φτάσατε στα σύνορα!
Δεύτερη εκδρομή που δεν πρέπει να παραλείψετε τα λουτρά Πόζαρ, ένα σύμπλεγμα θερμών καταρρακτών στο άνοιγμα ενός φαραγγιού και μια από τις πιο εκμαυλιστικές εμπειρίες για λάτρεις των φυσικών σπα. Ιδανικά θα έπρεπε να μείνετε εδώ, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητήστε διαμονή στο χωριό Λουτράκι με τη σκόρπια και άσχετη αρχιτεκτονική του (μα γιατί οι λουτροπόλεις της Ελλάδας παρουσιάζουν τέτοια όψη;). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Διασχίζετε με το αυτοκίνητο την πεδιάδα της Αριδαίας, καθ’ οδόν για τα λουτρά. Είναι Απρίλιος. Οι κερασιές είναι ανθισμένες –στρέμματα από δέντρα κατάφορτα με λευκά και ροζ λουλούδια–, στον ορίζοντα δεσπόζει ο όγκος του Βόρα. Στις κορυφές οι τελευταίες λωρίδες χιονιού λιώνουν κάτω από το λαμπρό ήλιο. Μαγεία. Ένα από τα ωραιότερα τοπία που θα αντικρίσετε ταξιδεύοντας στην Ελλάδα. Πλησιάζετε στα λουτρά: ποτάμι, πλατάνια και στη στροφή αντικρίζετε τις πρώτες εγκαταστάσεις. Χαμός. Αυτοκίνητα. Ξύλινα περίπτερα και πάγκοι με σουβενίρ και τοπικά προϊόντα. Κτίρια της δεκαετίας του ’60. Τα λουτρά είναι πολυσύχναστα – 700.000 κόσμου περνάνε από δω. Η επιχείρηση είναι δημοτική, με φτηνές τιμές. Λαϊκή υπόθεση. Ίσως όλα αυτά να μη σας ενθουσιάζουν, αλλά μόλις συναντήσετε τους θερμούς καταρράκτες με τη μεγάλη γούρνα όπου μουλιάζει ο κόσμος, θ’ αλλάξετε γνώμη. Το μπλε νερό στο χρώμα του κοβαλτίου αχνίζει στη δροσιά της πρώτης άνοιξης και σε καλεί να μπεις μέσα. Πληρώνεις ένα ευρώ στην είσοδο, αφήνεις τα ρούχα σου όπως όπως στα αποδυτήρια και κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια. Το νερό, στους 37°C, σε γαληνεύει. Τα βράχια είναι καυτά από τις υδατοπτώσεις. ακουμπάς την πλάτη σου κι όλα τα βάσανα του χειμώνα διαλύονται. Περιμένεις υπομονετικά για να πάρεις θέση κάτω από τον καταρράκτη (είπαμε, έχει κόσμο). Ο αυχένας σου αναστενάζει από ανακούφιση. Αν θέλεις να το κάνεις σωστά, αφού καθίσεις κάποια ώρα στο ζεστό νερό, δρασκελίζεις το πηχάκι της γούρνας και βρίσκεσαι στην πλευρά του καταρράκτη, όπου το νερό είναι κρύο (γιατί το ποτάμι και κατ’ επέκταση οι καταρράκτες έχουν φλέβες με κρύο και ζεστό νερό). Μετά την ψυχρολουσία επιστρέφεις στη ζεστασιά της θερμής γούρνας και πάλι από την αρχή. Τα πλατάνια σε στεφανώνουν, ο κόσμος είναι χαρούμενος. Τα λουτρά έχουν κάτι στην ατμόσφαιρα που θυμίζει... σοσιαλιστικές διακοπές. Με την καλή έννοια όμως. Είναι φτηνά, είναι πανέμορφα ως φυσικό τοπίο, εντυπωσιακά ως spa. Τι πειράζει που είναι κάπως χύμα; Εξάλλου η Ελλάδα έχει γεμίσει υπερπολυτελής εγκαταστάσεις – ας υπάρχει πού και πού και καμιά δημοτική. Πού πας; Δεν τελειώσαμε!
Μέσα στο φαράγγι έχει φτιαχτεί μονοπάτι που σου επιτρέπει να το περπατήσεις εύκολα. Όπως μου είπαν ντόπιοι στις πέτρινες ορθοπλαγιές του υπάρχουν βραχογραφίες ίσως από την προϊστορική περίοδο. Και εδώ έχουμε εξελίξεις. Η περιοχή θα αναδειχθεί σε σπηλαιολογικό πάρκο, μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, κι έτσι θα μπορείτε να επισκέπτεστε με άνεση τα περίπου δεκαπέντε σπήλαια του φαραγγιού.
Εκδρομή τρίτη: γκουρμέ drive στις λίμνες. Αφήνουμε τον Βόρα για να εξερευνήσουμε την πεδιάδα με τις τέσσερις λίμνες Βεγορίτιδα, Αμυνταίου, Χειμαδίτιδα και τη μικροσκοπική κουκλίστικη Ζάζαρη. Ναι, θέλουμε να διασχίσουμε τους παραλίμνιους δρόμος, που έχουν πρόσφατα φτιαχτεί, να χαθούμε σε αγγελοπουλικά τοπία, να δούμε τα πουλιά που φωλιάζουν στις καλαμιές, και από «νερό» σε «νερό» να φτάσουμε μέχρι τους πρόποδες του Νυμφαίου στο πάρκο του Λύκου, όπου λειτουργεί ο Αρκτούρος (αν είστε τυχεροί θα τους πετύχετε την ώρα που ταΐζουν τους λύκους). Αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή η εκδρομή έχει και πιο υλιστικά κίνητρα: δύο εξαιρετικά εστιατόρια, τον «Κοντοσώρο» στο Ξινό Νερό Αμυνταίου και τον «Θωμά» στο Σκλήθρο – και τα δύο εδώ και χρόνια δίνουν ένα ασυνήθιστο για την ελληνική περιφέρεια γευστικό προφίλ. Η δύναμη του «Κοντοσώρου» είναι τα τοπικά πιάτα, παρουσιασμένα όμως με δημιουργική πνοή. Εμείς για παράδειγμα δοκιμάσαμε ένα «Σουτ Μακάλο», κεφτέ μέσα σε λευκή πηχτή σάλτσα από αλεύρι («όλοι το φτιάχνανε στο χωριό», μας εξηγεί ο ιδιοκτήτης, «είναι νόστιμο, θρεπτικό και δυναμωτικό»), που στη σύγχρονη εκδοχή του όμως αρωματίζεται με σαφράν από την Κοζάνη. Οι κόκκινες πιπεριές της Φλώρινας έχουν εδώ την τιμητική τους. Αν είστε τυχεροί (γιατί ο κατάλογος ανανεώνεται τακτικά με βάση τα εποχικά προϊόντα) θα βρείτε αποξηραμένες γεμιστές πιπεριές, συνταγή της παλιάς «φτωχής κουζίνας», μπελαλίδικη, αλλά με ουσιαστική νοστιμιά. Η κάβα του εστιατορίου θα σας αφήσει άναυδους. Έχει δεκάδες ελληνικές ετικέτες με έμφαση την ευρύτερη περιοχή, αλλά και ξένα κρασιά περιωπής. Ο «Θωμάς» στο Σκλήθρο, απ’ την άλλη, έχει πιο mainstream πιάτα, αλλά και εδώ η βάση είναι τα τοπικά προϊόντα και η σταθερή τεχνική στην εκτέλεση. Το σέρβις αποτυπώνει τον επαγγελματισμό αυτής της οικογένειας, που από το 1980 δουλεύει συστηματικά και με ποιότητα. Και εδώ η κάβα είναι εκτεταμένη, με 300 ετικέτες κρασιού. Να σημειώσουμε ότι και οι δύο έχουν πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής, και τέλος, αλλά καθόλου τελευταίο, ότι θα πρέπει να κάνετε κράτηση. Είπαμε, πρόκειται για φημισμένες διευθύνσεις.
Τέταρτη βόλτα: αστικός περίπατος στην Έδεσσα. Τελευταία στάση πριν αφήσουμε την περιοχή, η πόλη των νερών. Στα «καταρρακτάκια» η φάση είναι νεανική με την πιτσιρικαρία αραγμένη στις καφετέριες. Τα σοκάκια στο Βαρόσι σε ξαναγυρνάνε δεκαετίες πίσω – έχει μια αυθεντική γοητεία αυτή η παλιά γειτονιά που συνεχώς ανεβαίνει τουριστικά. Εκτός από τους δύο κουκλίστικους ξενώνες που θα βρείτε εδώ, το «Χαγιάτι» και το «Βαρόσι», σημειώσαμε στην ατζέντα μας ότι ανακαινίζεται και μετατρέπεται σε ξενώνα ένα ακόμη υπέροχο παλιό σπίτι (με θέα «κόβω φλέβες»). Απ’ ό,τι μας είπαν θα λειτουργήσει τον επόμενο Σεπτέμβριο. Η βόλτα στο μεγάλο καταρράκτη είναι τουριστικό μαστ δεκαετίες τώρα και με μεγάλη ευχαρίστηση διαπιστώσαμε ότι το κλασικό τουριστικό κατάστημα έχει ανακαινιστεί. Για καφέ must είναι το «Παλιό Καναβουργείο». Ωραίος χώρος. διατηρεί όλη του τη «βιομηχανική» γοητεία, αλλά έχουμε κάποιες ενστάσεις για το φαγητό, καθώς στα τραπέζια των διπλανών είδαμε πιάτα με προτηγανισμένες πατάτες. Ελπίζουμε να πρόκειται για... παρεξήγηση. Για φαγητό κατευθυνόμαστε 7 χλμ. έξω από την πόλη, στον «Πέτρινο» στη Φλαμουριά. Άλλο ένα εστιατόριο με ιδιαίτερη δυναμική, δημιούργημα ενός σεφ που, αφού έκανε τη βόλτα του στη Γαλλία, αποφάσισε να υπηρετήσει την τέχνη του στη γενέτειρα. Γευόμαστε σπιτικό πατέ από συκωτάκια πουλιών, «σάντουιτς» από ψητά παντζάρια με κατσικίσιο τυρί, μπουτάκια πάπιας και ζυμαρικά από βιοτεχνία των Γρεβενών γεμιστά με αλεσμένα μανιτάρια... Συμπέρασμα 1ο: Ο συνδυασμός γαλλική τεχνική-τοπικά προϊόντα, είναι αλάνθαστος. Συμπέρασμα 2ο: Αυτή η περιοχή μας τρέλανε γαστρονομικά. είναι υπόδειγμα και για άλλους νομούς της Ελλάδας που, παρά τη μεγαλύτερη τουριστική τους εμπειρία, στον τομέα της γεύσης έχουν αφήσει τα πράγματα στάσιμα. Συμπέρασμα καταληκτικό: Αυτή η περιοχή μας τρέλανε γενικά.
Kαϊμακτσαλαν info
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ Παλαιός Άγιος Αθανάσιος Λίθος (2381031996, 6977550631) Μεγάλη σχετικά μονάδα με ποικιλία δωματίων, από απλά δίκλινα μέχρι σουίτες με τζάκι. Βρίσκεται σε ύψωμα και έχει ωραία θέα τόσο στο χωριό όσο και στο βουνό. Διαθέτει οργανωμένο wellness center με εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα. Sapin Chalet (2381031548) Καινούργια εντυπωσιακή άφιξη στην περιοχή με ιδιαίτερη, ψαγμένη διακόσμηση. Διαθέτει και μικρό spa. Ξενώνας Μπαμπατζιμόπουλου (2381031952, 6945910405, www.babatzimopoulou.gr) Τρία πέτρινα σπίτια γύρω από μια μεγάλη αυλή. Χωρίς χτυπητές πολυτέλειες, αλλά με μια αυθεντικά σπιτική ποιότητα. Στο μικρό πέτρινο χώρο του πρωινού, ο μπουφές είναι στρωμένος με καλούδια, κρέπες, σπιτικό κέικ, πίτες, αλλά και πιροσκί που φτιάχνει η Αρμένισσα οικονόμος του ξενώνα. Τα δωμάτια έχουν επιπλωθεί με το προσωπικό γούστο των ιδιοκτητών: παλιά έπιπλα, ζωγραφιστές ντουλάπες, κρεβάτια από πελεκημένο ξύλο. Έναστρον (2381031931, 6945772539) Προσεγμένη καινούργια μονάδα με μεγάλη πέτρινη εσωτερική αυλή. Τα δωμάτια απλά με σύγχρονη επίπλωση. Κάποια έχουν τζακούζι ή / και τζάκι. Σουίτες Καλύβα (2381032060, 6977970998) Τρεις σουίτες, εξοπλισμένες με: υδρομασάζ και σάουνα, τζάκι, mini bar, TV με NOVA, ιδιωτικό πάρκιν και πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα. Αρχοντικό (2381031898, 2381032060) Ξενώνας στο κέντρο του οικισμού. Έντεκα άνετα δωμάτια, διακοσμημένα με παραδοσιακό ύφος. Σουίτες Χιονοδρομικό (2381032002, 6944596597) Στο 2ο όροφο του σαλέ στο χιονοδρομικό έχουν διαμορφωθεί 7 σουίτες σε αυστηρό μίνιμαλ στιλ με ατομικό υδρομασάζ, αλλά και μηχανήματα power plate σε κάθε δωμάτιο για fit επισκέπτες. Ερωτόκριτος και Αρετούσα (6936883019) Δύο αυτόνομες μεζονέτες σε συγκρότημα κατοικιών. Μπορούν να φιλοξενήσουν παρέες ή οικογένειες. Έχουν καθιστικό με τζάκι, κουζίνα, master υπνοδωμάτιο, σοφίτα και playroom επίσης διαμορφωμένο σε υπνοδωμάτιο. Παναγίτσα Voras Resort (2381034160, www.vorasresort.com) Έξω από το χωριό σε έκταση δεκαπέντε στρεμμάτων απλώνεται αυτή η σχετικά μεγάλη μονάδα. Η πτέρυγα με τις σουίτες και τις μεζονέτες εγκαινιάστηκε φέτος. Σχετικά καινούργιο είναι και το Welness Center με μεγάλη θερμαινόμενη πισίνα περιτριγυρισμένη από τζαμαρίες που το καλοκαίρι ανοίγουν μετατρέποντάς την σε υπαίθρια. Leventis Art Suites (2381034141-2) Εννιά πολύ άνετες σουίτες με προσεγμένη κατασκευή σε μια μονάδα «φιλοτεχνημένη» από το ζωγράφο Μ. Πολυμέρη. Έχει υπέροχη θέα στη λίμνη της Βεγορίτιδας. Έδεσσα Χαγιάτι (Μακεδονομάχων 40, Βαρόσι, 2381051500, www.hagiati.gr) Κουκλίστικος ξενώνας σε παλιό πέτρινο κτίριο δίπλα ακριβώς στο πάρκο των καταρρακτών. Τα δωμάτια με τις παραδοσιακές κουβέρτες και τα χαρούμενα εργόχειρα έχουν πραγματικά σπιτικό χαρακτήρα. Στο ισόγειο υπάρχει ένα μικρό καθιστικό με τζάκι και μια δροσερή εσωτερική αυλή για τις ζεστές μέρες της άνοιξης και του καλοκαιριού. Αμύνταιο Αίθριον Hotel & Resort (1ο χλμ. Αμυνταίου-Καστοριάς, 2386020146-7, www.aithrion-hotel.gr) Λίγο έξω από το Αμύνταιο ένα ολοκαίνουργιο ξενοδοχείο με λίγα δωμάτια. Το κτίριο έχει κάποιες πετυχημένες μοντέρνες λεπτομέρειες, όπως το μικρό αίθριο με τα διακοσμητικά φυτά και την ξύλινη σκάλα με σιδερένιες λεπτομέρειες που οδηγεί στα δωμάτια. Στο ισόγειο απλώνονται οι κοινόχρηστοι χώροι: η ρεσεψιόν και το μεγάλο καφέ με τα σκούρα ξύλινα έπιπλα και τους δερμάτινους καναπέδες. Υπάρχει μικρή βεράντα για το καλοκαίρι με ωραία θέα στις κορυφές του Βόρα. Τα δωμάτια ακολουθούν το ίδιο διακοσμητικό ύφος. Κάποια έχουν τζάκι, κάποια άλλα κρεβάτια με ουρανό. Τα μπάνια είναι μάλλον μικρά. Ξεχωρίζουν οι σοφίτες για την πολύ απλή διακόσμησή τους με έπιπλα από το Cocomat. Στα άμεσα σχέδια του ξενοδοχείου είναι η ολοκλήρωση του spa με εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα (πιθανόν μέχρι το Πάσχα). Άτερον Hotel & Spa (1o χλμ. Αμυνταίου-Αγίου Παντελεήμονα, 2286020000, www.ateron.gr) Από τα πρώτα ξενοδοχεία νέων προδιαγραφών της περιοχής, στην άκρη της πόλης. Σύγχρονο κτίριο με πολλά νεοκλασικά διακοσμητικά στοιχεία στην πρόσοψη. Εξωτερική πισίνα. Το λόμπι ανακαινίστηκε πρόσφατα σε τόνους του καφέ με κάποια design στοιχεία να συνδυάζονται με τα κλασικά ξύλινα έπιπλα. Διαθέτει τρεις σουίτες – εμείς όμως να δώσουμε συγχαρητήρια για τα πολύ επαρκή standard δωμάτια. Στο υπόγειο υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο spa με θερμαινόμενη πισίνα και πολλές περιποιήσεις. Best Western Lingos (Ταγματάρχου Ναούμ 1, 2385028322) Στο κέντρο της πόλης, κλασικό αλλά ανακαινισμένο, αποτελεί καλή επιλογή για business travellers, αλλά και για όσους θέλουν να γυρίσουν την περιοχή. Αετός Αετόζι επαύλεις (Αετός Αμυνταίου, 2385044144, 6974070232 www.aetozi.gr) Τέσσερα παλιά μακεδονίτικα σπίτια, πλήρως αποκατεστημένα και επιπλωμένα σε ρομαντικό τόνο, κρεβάτια με ουρανό, αλλά και σκούρα ξύλινα έπιπλα, κουζίνα, μπάνια. Πιο εντυπωσιακό το μεγάλο με τα 5 υπνοδωμάτια. το πρώτο στη σειρά μειονεκτεί λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης, αλλά το εσωτερικό του είναι ακριβώς ίδιο με των υπολοίπων. ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ Παλαιός Άγιος Αθανάσιος: Λίθος, 2381031996-8 Καλύβα, 2381032060 Limparis Kitchen, 2381031581 Ταβέρνα τα καλά της Αντωνίας, 2381031898 Παναγίτσα: Πέτρινο 2381034039, 2381034165 Φλαμουριά: Πέτρινος, 2381099455 Αμύνταιο: Κοντοσώρος Ξινό Νερό, 2386081551-2 Σκλήθρο: Θωμάς 2386031080 PLUS INFO Λουτρά Πόζαρ Λουτράκι Αριδαίας, 2384091300, www.loutrapozar.com . Εκτός από τις υπαίθριες πισίνες λειτουργεί και κέντρο με θεραπείες σώματος και εσωτερικές μπανιέρες. Πρέπει όμως να έχετε κλείσει οπωσδήποτε ραντεβού. Deli shopping Στον κεντρικό δρόμο του Παλαιού Αγίου Αθανασίου, δίπλα στην ταβέρνα «Καλύβα» θα βρείτε ένα κατάστημα με ποικιλία τοπικών προϊόντων, γλυκά του κουταλιού, πιπεριές Φλωρίνης, χυλοπίτες κ.ά.
