Έμοιαζε σαν ψέμα πως θα μπορούσα να πραγματοποιήσω στην ενήλικη ζωή μου ένα από τα μεγαλύτερα παιδικά μου όνειρα, να μείνω σ’ ένα αληθινό δεντρόσπιτο. Το ταξίδι ήταν μακρύ με το τρένο για το Νότιο Τιρόλο της Ιταλίας και το "San Luis Retreat Hotel & Lodges", απομονωμένο μερικά χιλιόμετρα έξω από το Merano. Με το που πέρασα τη μεγάλη ξύλινη εξωτερική πύλη του -που ανοίγει μόνο για πελάτες του ξενοδοχείου- και αντίκρισα τα ψηλά δέντρα και τις χιονισμένες βουνοκορφές που ξεπετάγονταν μέσα από την ομίχλη, αυτόματα άρχισε να σβήνει από το μυαλό μου οτιδήποτε άλλο πέρα από το παρόν στη φύση. Ακόμη και το κινητό μου μπήκε στο αθόρυβο μέχρι την αποχώρησή μου. Έμοιαζε περισσότερο με κάποιο μικρό αλπικό χωριό στη μέση του πουθενά, παρά με ξενοδοχείο. Σαράντα δύο chalets και δεντρόσπιτα γύρω από μια λίμνη, όλα περιτριγυρισμένα από σαράντα εκτάρια δάσους.
Ήταν ήδη απόγευμα όταν φτάσαμε στο στο San Luis, όπου μας καλωσόρισαν μ΄ ένα aperitivo με θέα τη λίμνη. Μπαίνοντας στους κοινόχρηστους χώρους του ξενοδοχείου, στο επονομαζόμενο "Clubhouse", το οποίο παραπέμπει περισσότερο σε cozy σπίτι, μάς πλημμύρισε η μυρωδιά του ξύλου, -διάχυτη παντού-, ενώ απαλά αρώματα και φρεσκοκαμμένο ξύλο από τα τζάκια που υπάρχουν σε όλους τους χώρους -ακόμη και στην εσωτερική πισίνα- μας τραβούσαν από τη μύτη. Όταν οδηγηθήκαμε στο πιο ψηλό δεντρόσπιτο αυτού του ξενοδοχείου-χωριού, ο ενθουσιασμός μας ξεπέρασε και τα πιο ψηλά βουνά που σκιαγράφονταν από μακριά. Ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει λίγες μέρες σαν (σύγχρονος) Ροβινσώνας;
Ήταν ακριβώς όπως τα είχε πλάσει η παιδική μου φαντασία. Παραμυθένια κάστρα στον αέρα. Όλο το μπροστινό και τα πλαϊνά μέρη του δεντρόσπιτου είχαν τζαμαρία, ώστε να αισθανόμαστε σαν να μένουμε κυριολεκτικά μέσα στο δάσος. Ακόμη κι απ’ το μπάνιο μπορούσαμε να παρατηρούμε τα σκιουράκια που έτρεχαν ανάμεσα στα δέντρα. Το ξυπνητήρι μας ήταν το κελαηδήματα των πουλιών, ενώ το βράδυ τα νυχτερινά τραγούδια της φύσης ήταν το πιο όμορφο νανούρισμα. Κάθε πρωί ένας αόρατος ταχυδρόμος τρύπωνε στην κουζίνα και μας άφηνε στο τραπέζι τα νέα της ημέρας (τις εκδρομές) και το βιολογικό μας πρωινό για να το βρούμε όταν ξυπνήσουμε έτοιμο να μας περιμένει. Στο San Luis μάθαμε να ακούμε την ησυχία και χαλαρώσαμε όσο ποτέ άλλοτε. Όταν μπορείς να κυκλοφορείς όλη μέρα σε όλους τους χώρους με το μπουρνούζι σου άλλωστε, δεν είναι και πολύ δύσκολο!
Από την Πωλίνα Παρασκευοπούλου