Όλοι εδώ. 50 χρόνια Δημοκρατία

Πέτρα, σύρμα, ξύλο, γύψος και κατακόκκινα γαρύφαλλα πλαισιώνουν ένα σύνθημα που παραπέμπει στα συνθήματα της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973 και είναι παράλληλα ο τίτλος της ιστορικής έκθεσης «Όλοι εδώ. 50 χρόνια Δημοκρατία» που οργανώνει το MOMus για τον εορτασμό των 50 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Η έκθεση συγκεντρώνει έργα τεσσάρων από τους σημαντικότερους Έλληνες εικαστικούς της μεταπολεμικής περιόδου, του Βλάση Κανιάρη, του Δημήτρη Αληθεινού, της Βάσως Κατράκη και του Α. Τάσσου, έργα των οποίων παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις κατά την περίοδο της χούντας ή αμέσως μετά, ως σύμβολα αντίστασης και εναντίωσης, ελπίδας και δημοκρατίας. Οι τέσσερις εικαστικοί δημιουργοί ήταν «παρόντες» με το έργο τους ως καλλιτεχνική έκφραση, ως «πολιτική» θέση και στάση, συνειδητά και αδιαμεσολάβητα, σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Επιπλέον, το έργο του εικαστικού Γιάννη Παππά, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, παρουσιάζεται αντιστικτικά στην έκθεση, ως μια νέα προσέγγιση απέναντι στη μνήμη και την ιστορία, ως «γέφυρα» ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Η ανώμαλη και έκρυθμη πολιτική κατάσταση που δημιουργείται στα μέσα της δεκαετίας του 1960 έχει ως τραγική κατάληξη τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Η μη συμμετοχή σε κάθε είδους πολιτιστικές εκδηλώσεις, είναι ο βασικός τρόπος που επιλέγει η πλειοψηφία των καλλιτεχνών σε μια «άτυπη» μεταξύ τους συμφωνία, ώστε να εκφράσει την εναντίωσή της στη χούντα, να αποκλείσει οποιαδήποτε νομιμοποίησή της. Ταυτόχρονα, μερικοί δραστηριοποιούνται σε αντιδικτατορικές οργανώσεις, κάποιοι φεύγουν στο εξωτερικό, άλλοι συλλαμβάνονται και εξορίζονται, άλλοι σιωπούν και απομονώνονται στα εργαστήριά τους, λίγοι όμως είναι οι πολιτικά αδιάφοροι στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν, σ’ έναν κόσμο που συνταράσσεται από τον πόλεμο του Βιετνάμ, τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, την επαναστατική ορμή των παρισινών οδοφραγμάτων του Μάη του ‘68. Όταν η στάση της αποχής φαίνεται ότι οδηγεί σε αδιέξοδο και εξαντλεί την όποια δυναμική της, οι καλλιτέχνες ανασυντάσσονται, αναθεωρώντας την απόφασή τους.


Επιμέλεια: Γιάννης Μπόλης

Γιάννης Παππάς, "Τήλεφος", 2018, βίντεο, παραχώρηση του καλλιτέχνη
Γιάννης Παππάς, "Τήλεφος", 2018, βίντεο, παραχώρηση του καλλιτέχνη
Βλάσης Κανιάρης, Χωρίς τίτλο, 1969, γύψος σε ξύλινο πλέγμα και φυτεμένα κόκκινα γαρίφαλα, 100 x 53 x 6 εκ, Ιδιωτική Συλλογή
Βλάσης Κανιάρης, Χωρίς τίτλο, 1969, γύψος σε ξύλινο πλέγμα και φυτεμένα κόκκινα γαρίφαλα, 100 x 53 x 6 εκ, Ιδιωτική Συλλογή
Δημήτρης Αληθεινός, Χωρίς τίτλο, 1971, κλουβί, κρανίο, καναρίνι, 190 x 54 x 33εκ., Συλλογή του καλλιτέχνη
Δημήτρης Αληθεινός, Χωρίς τίτλο, 1971, κλουβί, κρανίο, καναρίνι, 190 x 54 x 33εκ., Συλλογή του καλλιτέχνη
Βάσω Κατράκη, "Το χρέος της Αντιγόνης", 1972, χάραξη σε πέτρα, 130 x 113 εκ., Συλλογή Μαριάννας Κατράκη
Βάσω Κατράκη, "Το χρέος της Αντιγόνης", 1972, χάραξη σε πέτρα, 130 x 113 εκ., Συλλογή Μαριάννας Κατράκη
Α. Τάσσος, "Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής", 1974, μελανωμένη πλάκα ξυλογραφίας, 128 x 52 x 2 εκ., Συλλογή Χριστίνας Μουστακλή
Α. Τάσσος, "Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής", 1974, μελανωμένη πλάκα ξυλογραφίας, 128 x 52 x 2 εκ., Συλλογή Χριστίνας Μουστακλή