Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στη δημιουργική του ακμή, ο Τσεχοσλοβάκος Φράντισεκ Βλάσιλ θα υπογράψει αμέσως μετά τις "Μαρκέτα Λαζάροβα" (1967) και "Η Κοιλάδα με τις Μέλισσες" (1968) την τρίτη διάσημη ταινία της φιλμογραφίας του. Μόνο που η "Αδελαΐδα" δεν είναι ένα ακόμα ασπρόμαυρο μεσαιωνικό δράμα, αλλά η έγχρωμη ιστορία ενός αδύνατου έρωτα, παγιδευμένου στις αγκυλώσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου λοιπόν, ένας πρώην υπολοχαγός αναλαμβάνει τη διεύθυνση ενός αρχοντικού που ανήκε στη γερμανική οικογένεια ενός επιφανούς ναζί. Τώρα έχει απομείνει μόνο η κόρη του, η οποία είναι αναγκασμένη να το φροντίζει.
Λιγοστοί διάλογοι, ατμοσφαιρικά πλάνα (σε γήινα, σαθρά χρώματα) και μια αίσθηση αδυναμίας φυγής από το – ιστορικό – πεπρωμένο κυριαρχούν σ’ αυτή τη μελαγχολική ποιητική ελεγεία. Τα συναισθήματα δυσκολεύονται να εκφραστούν, οι αξίες ενός ολόκληρου πολιτισμού έχουν καταρρεύσει και η βία, εδώ απούσα από το κάδρο, καθορίζει την ανθρώπινη μοίρα, όπως και στις προηγούμενες ταινίες του Βλάσιλ, ενός μέχρι πρότινος αφανούς πρωτεργάτη του τσεχοσλοβάκικου νέου κύματος.
Τσεχοσλοβακία. 1970. Διάρκεια: 99΄. Διανομή: NEW STAR
Περισσότερες πληροφορίες
Αδελαΐδα
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας πρώην υπολοχαγός αναλαμβάνει τη διεύθυνση ενός αρχοντικού που ανήκε στη γερμανική οικογένεια ενός επιφανούς ναζί. Τώρα έχει απομείνει μόνον η κόρη του, η οποία είναι αναγκασμένη να το φροντίζει.