Ταξίδι στα Αστέρια

1

Παρά τη δεδομένη φιλοτιμία, η ασύντακτη σκηνοθεσία, σε συνδυασμό με τους πρόχειρους διαλόγους και τη σχηματική αφήγηση, στερούν από το τελικό αποτέλεσμα μια μαγεία αντάξια των αναμνήσεων που δημιούργησε η ομάδα στο παρκέ.

taksidi_sta_asteria

Ένας από τους άγραφους κανόνες της (σωστής) κριτικής είναι η ψυχολογική αποστασιοποίηση από το έργο για το οποίο καλείται κανείς να τοποθετηθεί. Υπάρχουν φορές, όμως, που κάτι τέτοιο γίνεται εξαιρετικά δύσκολο, όπως στην εν λόγω περίπτωση. Διότι, εάν έχεις μεγαλώσει βλέποντας την ομάδα σου να κατακτά έξι ευρωπαϊκά κύπελλα μπάσκετ, σερί πρωταθλήματα και αξέχαστες νίκες σε ντέρμπι εντός και εκτός έδρας, μια ταινία για όλα τα πρωτοφανή κατορθώματά της συνοδεύεται, αναπόφευκτα, από συναισθηματική φόρτιση. Ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να προξενεί το αγαθών προθέσεων, αλλά πολλών διαδοχικών αναταράξεων "Ταξίδι στα Αστέρια", στο οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού από το 1919 έως σήμερα.

Οι σημαντικότερες στιγμές της ομάδας, οι σημαντικές αφανείς ή μη προσωπικότητες και φυσικά η καθοριστική συνδρομή της οικογένειας Γιαννακόπουλου, που δημιούργησε ένα σύλλογο-κολοσσό, "ζωντανεύουν" σε μια αφήγηση που χρησιμοποιεί στοιχεία ντοκιμαντέρ, μυθοπλασίας, ακόμα και animation. Ένας συνδυασμός ευπρόσδεκτος στο χαρτί, ο οποίος όμως στην πράξη αποδίδεται ξεκούρδιστα. Διότι τα προβλήματα δεν είναι πρωτίστως αισθητικά, όσο σεναριακά και, ακολούθως, σκηνοθετικά.

Παρά τη δεδομένη φιλοτιμία του, ο Χρήστος Δήμας ("Νήsos") εγκλωβίζεται στην απόπειρά του να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα στην ιστορική τεκμηρίωση, την πιστή αναπαράσταση και την ανάπτυξη ενός συμπαγούς αθλητικού δράματος με κινηματογραφικούς όρους. Στο ασύντακτο αποτέλεσμα, συγκινητικά αληθινά περιστατικά (όπως του επιστάτη Θανάση Νίκαινα) απεικονίζονται σχηματικά, θυμίζοντας θεατρικά σκετς, δίχως να λείπει η βεβιασμένη επιτήδευση ιδιαίτερα στο κομμάτι των πρόχειρων διαλόγων. Κάπως έτσι υποτιμούνται τόσο το επίπεδο της παραγωγής όσο και οι ερμηνευτικές απόπειρες των ηθοποιών, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εκείνα των Γιώργου Γάλλου (Ζέλικο Ομπράντοβιτς), Αργύρη Πανταζάρα (Δημήτρης Γιαννακόπουλος) και Βαγγέλη Μουρίκη (σε έναν εύστοχο ρόλο-κλειδί). Οι αρχές που διέπουν την ομάδα, το στοιχείο της οικογένειας, η οπαδική νοσταλγία και η θαλπωρή της αναπόλησης υπογραμμίζονται διπλά. Εκείνο που λείπει είναι μια κινηματογραφική μαγεία αντάξια των αναμνήσεων που δημιούργησε ο ΠΑΟ στο παρκέ.

Ελλάδα. 2021. Διάρκεια: 109΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ.

Περισσότερες πληροφορίες

Ταξίδι στα Αστέρια

1
  • Δραματική
  • 2022
  • Διάρκεια: 109 '
  • Χρήστος Δήμας

Μια αναδρομή στους ιστορικούς σταθμούς της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, από την ίδρυσή του έως σήμερα, αλλά και στην καθοριστική συνδρομή της οικογένειας Γιαννακόπουλου.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Στο φεστιβάλ Αγών το σινεμά συναντά την αρχαιολογία

Ανακαλύψτε το πρόγραμμα της διοργάνωσης όπου η ιστορία εμπνέει τον κινηματογράφο.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
17/05/2024

77ο Φεστιβάλ Καννών: Το Megalo (χαμένο) στοίχημα του Φράνσις Κόπολα

Διπλά βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, ο σκηνοθέτης του "Νονού" παρουσιάσε στις Κάννες το κινηματογραφικό σχέδιο στο οποίο επένδυσε σαράντα χρόνια από τη ζωή του. Το "Megalopolis", όμως, αποδείχτηκε δυστυχώς μια εκκωφαντική αποτυχία.

Το "Λώξη" δεν είναι μόνο ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη ηθοποιό με σύνδρομο Down

Οι σκηνοθέτες της ταινίας για την Λωξάνδρα Λούκας που έγραψε ιστορία παίζοντας στο Εθνικό Θέατρο, μιλούν στο "α" για το πολύτιμο φιλμ τους.

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης για τα "Φτηνά Τσιγάρα"

"Έκλαιγα μόνος μου έξω από τις αίθουσες, εγκατέλειψα τα σχέδια μου" σχολίασε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός.

Η Βίκυ Καγιά και η Σοφία Κόκκαλη είναι μητέρα και κόρη στο "Πολύδροσο" του The Boy

Οι συμπρωταγωνίστριες της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη μιλούν στο "α" για τη συμμετοχή τους στο ατμοσφαιρικό δράμα που ψηλαφεί τις έννοιες της μητρότητας και της απώλειας.

Τα οσκαρικά κοστούμια του "Poor Things" στο Μουσείο Μπενάκη

Οι εντυπωσιακές δημιουργίες της Χόλι Γουάντινγκτον έρχονται το καλοκαίρι στην Αθήνα.

Πολύδροσο

Ένα υπόκωφης έντασης και ανεπιτήδευτης ποίησης φιλμ, το οποίο συγκινεί, εξαντλεί, ωστόσο, τις κινηματογραφικές εκπλήξεις του, καθώς εγκλωβίζεται στη φόρμα.