Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων

2,5

Δύο οσκαρικές υποψηφιότητες (σκηνικά, κοστούμια) και ξενόγλωσση Χρυσή Σφαίρα για τον πρώτο έγχρωμο Φελίνι, ο οποίος έχει αφήσει οριστικά πίσω του το νεορεαλισμό.

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων

Μετά το αριστουργηματικό «8 1/2», με το οποίο ο Φεντερίκο Φελίνι έκλεισε οριστικά τους λογαριασμούς του με το νεορεαλισμό και υιοθέτησε ένα ελεύθερο, πρωτοπόρο αφηγηματικό ύφος και μια αυτοαναφορική-(αυτο)ψυχαναλυτική θεματική, ο Ιταλός δημιουργός άνοιξε έναν καινούργιο δημιουργικό κύκλο στην καριέρα του. Ο αληθινός ήρωας των ταινιών του στο εξής δεν θα ήταν παρά αυτός ο ίδιος (οι αυστηρά προσωπικές αναμνήσεις, ιδέες, επιθυμίες και ανησυχίες του), ενώ το ονοματεπώνυμό του θα εξελισσόταν σε καλλιτεχνικό trademark κι εμπορικό ατού τόσο ισχυρό που γινόταν συχνά κομμάτι του τίτλου («Fellini - Satyricon», «Il Casanova di Federico Fellini», «Fellini’s Roma»).

Η βραβευμένη με ξενόγλωσση Χρυσή Σφαίρα «Ιουλιέτα των Πνευμάτων» είναι το πρώτο φιλμ της δεύτερης περιόδου του και το πρώτο έγχρωμο της φιλμογραφίας του (σε φωτογραφία του «μάγου» Τζιάνι Ντι Βενάνζο), εμπνέεται δε από την –προσωρινή– κρίση της σχέσης του με τη σύζυγο και μούσα του Τζουλιέτα Μασίνα (θα ξανασυνεργαστούν 21 χρόνια αργότερα στο «Τζίντζερ και Φρεντ»). Εκείνη ερμηνεύει εδώ μια συνονόματή της κυρία του καλού ιταλικού κόσμου την οποία ο σύζυγός της απατά, η ίδια όμως αρνείται να το αποδεχτεί. Όταν αρχίζει να το συνειδητοποιεί, ξεκινά μια μάχη με τα φαντάσματα των νεανικών της αναμνήσεων, αλλά και με αληθινά πνεύματα που την έχουν στοιχειώσει οδηγώντας την σε κρίση ταυτότητας.

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων - εικόνα 1

Η πορεία της προς τη σχιζοφρένεια ή την απελευθέρωσή της από ένα σύμπλεγμα αυταπατών περνά μέσα από ένα πάτσγουερκ σκηνών με ονειρική ατμόσφαιρα και ψυχαναλυτικούς συνειρμούς, συχνά βαρυφορτωμένους κι όμως απλοϊκούς. Ο μπαρόκ παροξυσμός και η σουρεαλιστική ελαφρότητα σαρκάζουν θεαματικά (οσκαρικές υποψηφιότητες για σκηνικά και κοστούμια) αλλά επιφανειακά την αστική υποκρισία, τη μυστικιστική ασυναρτησία και τον κομφορμισμό της καθολικής θρησκείας, ιδέες οι οποίες επανέρχονται διαρκώς στο φελινικό σύμπαν, το οποίο αποκαλύπτει εδώ τα όριά του: αυτά ενός ονειρικού, αυτοβιογραφικού και άκρως «καλλιγραφικού» σινεμά, με φαντασμαγορικά, οπτικά ευρηματικά και παιχνιδιάρικα, αλλά συνήθως ρηχά κινηματογραφικά αποτελέσματα.

Ιταλία, Γαλλία. 1965. Διάρκεια: 137΄. Διανομή: NEO FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων

Giulietta Degli Spiriti
2,5
  • Σινεφίλ
  • 1965
  • Διάρκεια: 137 '
  • Φεντερίκο Φελίνι

Η Ιουλιέτα, μια μεσόκοπη κυρία του καλού ιταλικού κόσμου την οποία απατά ο σύζυγός της, μάχεται με τα φαντάσματα των νεανικών της αναμνήσεων, αλλά και με αληθινά πνεύματα που την έχουν στοιχειώσει, οδηγώντας την σε κρίση ταυτότητας.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Πολύδροσο

Ένα υπόκωφης έντασης και ανεπιτήδευτης ποίησης φιλμ, το οποίο συγκινεί, εξαντλεί, ωστόσο, τις κινηματογραφικές εκπλήξεις του, καθώς εγκλωβίζεται στη φόρμα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
16/05/2024

Βασιλιάδες του Κόσμου

Βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν για ένα σκληρό δράμα νεορεαλιστικής ειλικρίνειας, χρωματισμένο με πινελιές ονειρικής φαντασίας.

Η Άκρη του Νήματος

Τυποποιημένο crime thriller που δεν πρωτοτυπεί πουθενά.

Η Πόλη της Ασφάλτου

Ένα σενάριο "Πολ Σρέιντερ από τα Lidl" συρρικνώνει αυτή την υπαρξιακή περιπέτεια/ιστορία ενηλικίωσης σε μια απλοϊκή αμερικανιά με κοινωνικές αιχμές.

Boy Kills World

Ο "John Wick" δείχνει το δρόμο σε μια μελλοντολογική περιπέτεια της σειράς, γεμάτη καταιγιστική, χορογραφημένη βία και σαχλό (αυτο)σαρκαστικό χιούμορ.

Searching for Rodakis

Απλή όσο και επιμορφωτική εξιστόρηση μιας συγκινητικής διαδρομής στο πρόσφατο ελληνοτουρκικό παρελθόν.

Στην Παγίδα του Νόμου

Ένα απολαυστικό ποτ-πουρί σινεφιλικών αναφορών, από τις ταινίες απόδρασης μέχρι το γουέστερν, πλαισιώνει αισθητικά μια ιδιοσυγκρασιακή κωμωδία αντισυμβατικών χαρακτήρων.