Μικρές Κυρίες

3

Στερεά, υποψήφια για 6 Όσκαρ διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος ενηλικίωσης της Λουίζα Μέι Άλκοτ, η οποία εκσυγχρονίζει εύστοχα τα ρομαντικά, φεμινιστικά μηνύματά του.

Μικρές Κυρίες

Eργο-σταθμός της αγγλόφωνης λογοτεχνίας για τον τρόπο με τον οποίο χαρίζει στεντόρεια όσο και συγκινητική φωνή στις ηρωίδες του αλλά και για τη δεξιοτεχνική μετατροπή μιας αυτοβιογραφικής αλήθειας σε απολαυστική μυθοπλασία, οι «Μικρές Κυρίες» της Λουίζα Μέι Άλκοτ, που εκδόθηκαν το 1868, παραμένουν ένα διαχρονικό μπεστ σέλερ με μερικές αξιόλογες μεταφορές στη μεγάλη οθόνη (κορυφαία εκείνη του 1933 από τον Τζορτζ Κιούκορ).

Θίγοντας με ρομαντική –ίσως αφελή σήμερα– και αφηγηματικά πλούσια διάθεση τα θέματα της ενηλικίωσης και της γυναικείας χειραφέτησης, αποτελούν ένα πρώτης τάξεως θεμελιακό υλικό για ένα καλοστημένο, αναγνωρίσιμο από το μεγάλο κοινό χολιγουντιανό δράμα, όπως ήταν και σχεδόν όλες οι μέχρι τώρα σινε-προσαρμογές του. Πιστή στην ίδια ακαδημαϊκή συνταγή, η καταξιωμένη ηθοποιός («Francis Ha») και ανερχόμενη δημιουργός (δύο οσκαρικές υποψηφιότητες για το «Lady Bird») Γκρέτα Γκέργουιγκ καταθέτει τώρα τη δική της άποψη πάνω στην ιστορία των αδερφών Μαρτς, την οποία όμως προσπαθεί διακριτικά να εκμοντερνίσει ως ύφος και περιεχόμενο.

Μικρές Κυρίες - εικόνα 1

Η πρώτη εύστοχη διηγηματική παρέμβαση της Γκέργουιγκ συνίσταται στο «σπάσιμο» της γραμμικής πλοκής του μυθιστορήματος, βάζοντας τη νεαρή Τζο Μαρτς να μας μεταφέρει με διαρκή φλας μπακ από το παρόν, οπότε κι επιστρέφει στο πατρικό της, στο παρελθόν, όταν εκείνη και οι τρεις αδερφές της έκαναν σχέδια για μια ανεξάρτητη, συναρπαστική ζωή. Έτσι τέσσερα διαφορετικά γυναικεία πορτρέτα συνθέτουν την all American girl του μετεμφυλιακού 19ου αιώνα, η οποία συνεχίζει να αγωνίζεται για κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες ακόμη και στις αρχές του 21ου.

Η Γκέργουιγκ τονίζει τις αναλογίες με έναν αφηγηματικό εκσυγχρονισμό (το φιζίκ και ο τρόπος ομιλίας των πρωταγωνιστριών, η «καθαρή», ατσαλάκωτη σκηνογραφική επιλογή) που δεν προδίδει τη ρομαντική ψυχή της Άλκοτ, τα γλυκερά ξεσπάσματα της οποίας υπονομεύει με τρυφερή ειρωνεία (η συζήτηση με τον εκδότη περί χάπι εντ). Αποτέλεσμα ένα στερεό όσο κι ελαφρύ, εύληπτο δράμα εποχής με έξι πρωτοκλασάτες οσκαρικές υποψηφιότητες (ταινίας, σεναρίου, α΄ και β΄ γυναικείου ρόλου, μουσικής και κοστουμιών).

ΗΠΑ. 2019. Διάρκεια: 135΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.

Περισσότερες πληροφορίες

Μικρές Κυρίες

Little Women
3
  • Δραματική
  • 2019
  • Διάρκεια: 135 '
  • Γκρέτα Γκέργουιγκ

Στα μέσα του 19ου αιώνα η νεαρή Τζο Μαρτς ανακαλεί την οικογενειακή ζωή της, όταν μαζί με τις τρεις αδερφές της έκαναν σχέδια για μια ανεξάρτητη, συναρπαστική ζωή.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Οι ταινίες που έρχονται στις αίθουσες την Πέμπτη 23/5

Άντονι Χόπκινς, Ράσελ Κρόου και Ράιαν Ρέινολντς προσεχώς στις μαρκίζες των κινηματογράφων.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
19/05/2024

Αποχαιρετήστε τον Γιούργκεν Κλοπ με αυτό το must ντοκιμαντέρ

Οι άνθρωποι δούλεψαν στενά με τον σπουδαίο προπονητή της Λίβερπουλ μιλούν στα πέντε επεισόδια του "Jürgen".

77ο Φεστιβάλ Καννών: Ο Λάνθιμος διηγείται κατασκότεινες "Ιστορίες Καλοσύνης"

Επιστροφή στην εποχή του "Κυνόδοντα" και των "Άλπεων" για τον Έλληνα σκηνοθέτη, ο οποίος αν και εντυπωσιάζει με τη γεμάτη αυτοπεποίθηση δεξιοτεχνία του, κινδυνεύει να χάσει πολλούς από τους όψιμους θαυμαστές του.

Έρχονται κλασικά ιαπωνικά αριστουργήματα στα θερινά σινεμά

Ακίρα Κουροσάβα, Μίκιο Ναρούσε, Σοσέι Ιμαμούρα, Κένζι Μιζογκούτσι, Γιασουχίρο Όζου, Κον Ιτσικάουα, Κιγιόσι Κουροσάουα, Τακάσι Μίικε, Τεϊνοσουκε Κινουγκάσα, Χιρόσι Τετσιγκαχάρα & Μασάκι Κομπαγιάσι, σε ένα αφιέρωμα στους Ιαπωνικούς κινηματογραφικούς θησαυρούς.

Οι καλύτερες ταινίες που παίζουν τώρα στα σινεμά (15-22/5)

Μια λίστα με τις ιδανικότερες προτάσεις για κινηματογραφική έξοδο αυτήν την εβδομάδα.

Στο φεστιβάλ Αγών το σινεμά συναντά την αρχαιολογία

Ανακαλύψτε το πρόγραμμα της διοργάνωσης όπου η ιστορία εμπνέει τον κινηματογράφο.

77ο Φεστιβάλ Καννών: Το Megalo (χαμένο) στοίχημα του Φράνσις Κόπολα

Διπλά βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, ο σκηνοθέτης του "Νονού" παρουσιάσε στις Κάννες το κινηματογραφικό σχέδιο στο οποίο επένδυσε σαράντα χρόνια από τη ζωή του. Το "Megalopolis", όμως, αποδείχτηκε δυστυχώς μια εκκωφαντική αποτυχία.