Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών

2,5

 Δραματικό νεο-νουάρ με αφηγηματικό νεύρο, κινηματογραφικό ένστικτο, κοινωνικό προσανατολισμό και θρησκευτικές ανησυχίες. Σεναριακά ανοικονόμητο και συχνά πομπώδες, δυσκολεύεται να βάλει σε τάξη τις πληθωρικές ιδέες του.

Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών

Κάθε ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα («Χώρα Προέλευσης», «Έκρηξη») θαρρείς πως είναι η πρώτη και ταυτόχρονα η τελευταία του. Γεμάτη πληθώρα ιδεών, μεταφέρει την παροξυσμική οργή των χαρακτήρων της, όλοι τους σε μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα γύρω τους, σε ένα σενάριο (υπερ)φορτωμένο με ηχηρές δραματικές συγκρούσεις, έντονα αλληγορική διάθεση και πολυμέτωπη κοινωνική κριτική.

Για άλλη μία φορά, λοιπόν, ο 41χρονος Θεσσαλονικιός θέλει να τα πει όλα, σε ένα αστυνομικό δράμα που ξεκινάει εντυπωσιακά, χωρίς να αποφεύγει τη γραφικότητα: το 2006 η αντιτρομοκρατική εισβάλλει σε μια γιάφκα –γυμνών και χαζοβιόληδων– αντιεξουσιαστών, με τον χτυπημένο επικεφαλής τους να μένει σιωπηλός στην ανάκριση που ακολουθεί και να μονολογεί (θρησκευτικούς;) χρησμούς. Προοικονομεί όσα θα ακολουθήσουν όταν, δέκα χρόνια αργότερα, η διαδρομή ζωής της αστυνομικού που ηγούνταν της επιχείρησης, κι έχει μετατεθεί στο Μεσολόγγι, και μιας γυναίκας που εργάζεται στο τοπικό εργοστάσιο επεξεργασίας χελιών διασταυρωθεί με αναπάντεχα μακάβριο τρόπο.

Το ιερό και το χυδαίο διασταυρώνονται και αυτά στις εικόνες μιας θαρραλέας βυθοσκόπησης της νεοελληνικής καθημερινότητας, η οποία έχει εγκλωβίσει στα θολά νερά της κάθε προσπάθεια διαφυγής, ανάλογης του ταξιδιού των χελιών μέχρι τις Σαργάσσες, από την ανθρωποφάγα κόλασή της. Με αφηγηματικό νεύρο και κινηματογραφικό ένστικτο (το δυναμικό μοντάζ, η παρουσία της φύσης, η ευρηματική σκηνογραφία), ο Τζουμέρκας τη ζωντανεύει οδυνηρά και πικρόχολα μέσα στις συμβάσεις ενός μοντέρνου νουάρ. Αντί όμως να δέσει σφιχτά αυτήν τη σχέση πάνω σε μια συμπαγή πλοκή, απλώνεται ανοικονόμητα σε κραυγαλέες απλουστεύσεις (το επίσημο γεύμα των τοπικών «παραγόντων»), περιττές υποπλοκές, σχηματικούς χαρακτήρες και υπερτονισμό της κοινωνικής καταγγελίας, τυλίγοντας όλα αυτά σε μια πομπώδη χριστιανική παραβολή που μοιάζει να έχει πέσει… από τον ουρανό.

Ελλάδα. 2019. Διάρκεια: 121΄.Διανομή: STRADA FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών

2,5
  • Δραματική
  • 2019
  • Διάρκεια: 121 '
  • Σύλλας Τζουμέρκας

Η διαδρομή ζωής μιας αστυνομικού που έχει μετατεθεί από την αντιτρομοκρατική στο Μεσολόγγι και μιας γυναίκας που εργάζεται στο τοπικό εργοστάσιο επεξεργασίας χελιών θα διασταυρωθεί με αναπάντεχα μακάβριο τρόπο.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Έρχονται κλασικά ιαπωνικά αριστουργήματα στα θερινά σινεμά

Ακίρα Κουροσάβα, Μίκιο Ναρούσε, Σοσέι Ιμαμούρα, Κένζι Μιζογκούτσι, Γιασουχίρο Όζου, Κον Ιτσικάουα, Κιγιόσι Κουροσάουα, Τακάσι Μίικε, Τεϊνοσουκε Κινουγκάσα, Χιρόσι Τετσιγκαχάρα & Μασάκι Κομπαγιάσι, σε ένα αφιέρωμα στους Ιαπωνικούς κινηματογραφικούς θησαυρούς.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
17/05/2024

Οι καλύτερες ταινίες που παίζουν τώρα στα σινεμά (15-22/5)

Μια λίστα με τις ιδανικότερες προτάσεις για κινηματογραφική έξοδο αυτήν την εβδομάδα.

Στο φεστιβάλ Αγών το σινεμά συναντά την αρχαιολογία

Ανακαλύψτε το πρόγραμμα της διοργάνωσης όπου η ιστορία εμπνέει τον κινηματογράφο.

77ο Φεστιβάλ Καννών: Το Megalo (χαμένο) στοίχημα του Φράνσις Κόπολα

Διπλά βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, ο σκηνοθέτης του "Νονού" παρουσιάσε στις Κάννες το κινηματογραφικό σχέδιο στο οποίο επένδυσε σαράντα χρόνια από τη ζωή του. Το "Megalopolis", όμως, αποδείχτηκε δυστυχώς μια εκκωφαντική αποτυχία.

Το "Λώξη" δεν είναι μόνο ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη ηθοποιό με σύνδρομο Down

Οι σκηνοθέτες της ταινίας για την Λωξάνδρα Λούκας που έγραψε ιστορία παίζοντας στο Εθνικό Θέατρο, μιλούν στο "α" για το πολύτιμο φιλμ τους.

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης για τα "Φτηνά Τσιγάρα"

"Έκλαιγα μόνος μου έξω από τις αίθουσες, εγκατέλειψα τα σχέδια μου" σχολίασε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός.

Η Βίκυ Καγιά και η Σοφία Κόκκαλη είναι μητέρα και κόρη στο "Πολύδροσο" του The Boy

Οι συμπρωταγωνίστριες της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη μιλούν στο "α" για τη συμμετοχή τους στο ατμοσφαιρικό δράμα που ψηλαφεί τις έννοιες της μητρότητας και της απώλειας.