Ο ηθοποιός με τον οποίο όλοι ζητούν να φωτογραφηθούν καθώς τους… μαχαιρώνει βρέθηκε στην Ελλάδα για τα γυρίσματα της ταινίας «Nocturne» του Κωνσταντή Φραγκόπουλου. Συναντήσαμε τον Όουεν Τιλ για καφέ χαζεύοντας την αγαπημένη του θέα της Ακρόπολης και μιλήσαμε για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία, τη Ράκελ Γουέλς και για το «Game of Thrones», όπου υποδύεται τον Άλισερ Θορν.
Ας μιλήσουμε για τη Ράκελ Γουέλς…
Α, θαυμάσια!
Το 1997 παρέλαβες από τα χέρια της το βραβείο Tony για το ρόλο σου στο «Κουκλόσπιτο» του Ίψεν.
Ήταν η πρώτη μου θεατρική εμφάνιση στην Αμερική. Η παράσταση έκανε αρχικά μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία. Όταν μεταφέρθηκε στο Μπρόντγουεϊ, έγινε κάτι σαν έκρηξη. Υπήρχε καλή χημεία με τη συμπρωταγωνίστριά μου Τζάνετ ΜακΤιρ.
Θυμάμαι πως σε μια έντονη σκηνή μεταξύ μας, έριξα έναν τοίχο κι έπρεπε να τον συγκρατώ με τα χέρια μέχρι να τον ξαναβιδώσουν οι τεχνικοί! Ήταν μια παράσταση-γεγονός που όλοι έπρεπε να δουν. Από τα καμαρίνια είχαν περάσει ο Αλ Πατσίνο, ο Ντόναλντ Τραμπ και η Ράκελ Γουέλς. Εκείνη θα μου έδινε αργότερα το Tony. Στην τελετή είχα πάει με τον πατέρα μου, ο οποίος στο πάρτι που ακολούθησε χόρεψε με τη Λορίν Μπακόλ.
Έχεις κάνει θέατρο, σινεμά, τηλεόραση. Ποιο μέσο προτιμάς;
Είμαι αισιόδοξος για την καριέρα μου και δεν κινούμαι βάσει σχεδίου. Ακούω κάθε πρόταση και αποφασίζω ανάλογα με το τι μου προσφέρουν. Δεν το σκέφτομαι πολύ. Θα απέφευγα, λοιπόν, να διαλέξω ένα μόνο μέσο.
Το «Nocturne» είναι η δεύτερη συνεργασία σου με τον Κωνσταντή Φραγκόπουλο.
Η πρώτη μας συνεργασία ήταν στη μικρού μήκους ταινία «A Meeting At Last», που βασιζόταν σε ένα διήγημα του Χανίφ Κιουρέισι. Υποδυόμουν έναν άντρα που αποζητά μια τελευταία συνάντηση με την πρώην γυναίκα του. Το σκηνικό ήταν απλό, ένα τραπέζι όπως αυτό εδώ. Όχι βέβαια μ’ αυτήν τη θέα! [σ.σ. για τη συνέντευξη βρεθήκαμε στο «Le Grand Balcon» του «St George Lycabettus»] Η αρτιότητα της ταινίας σε έκανε να ξεχνάς ότι είναι μια λιτή παραγωγή. Με τον Κωνσταντή επικοινωνήσαμε ξανά όταν πήρε στα χέρια του το σενάριο του Μάλαχι Σμιθ για το «Nocturne».
Ο Κωνσταντής έχει ένα πολύ δυνατό όραμα γι’ αυτήν την ιστορία. Δεν ήθελε να την τοποθετήσει σε συγκεκριμένο τόπο ή χρόνο, αλλά να την αντιμετωπίσει ως αρχετυπική. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο σκοτάδι ενός υπόγειου πάρκινγκ. Ο χαρακτήρας μου δουλεύει εκεί. Μοιάζει βγαλμένος από γουέστερν, γιατί είχε ευκαιρίες αλλά απέτυχε. Όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας έχουν ελαττώματα, αλλά μέσα από ένα τραυματικό περιστατικό πρέπει να συνεργαστούν. Μέσα απ’ αυτήν τη συνεργασία βγαίνουν στο φως.
Γιατί συμφώνησες να πρωταγωνιστήσεις στην ταινία;
Αν και ο Κωνσταντής μου είπε ότι λόγω της κρίσης δεν υπάρχουν πολλά χρήματα, απάντησα πολύ γρήγορα θετικά, πρώτον, για το σενάριο και, δεύτερον, γιατί τον γνώριζα. Απλώς ενημέρωσα ότι θα έπρεπε να έχουμε τελειώσει με τα γυρίσματα μέχρι τον Αύγουστο… ξέρεις γιατί!
«Με αναγνωρίζουν παντού. Το πιο περίεργο συνέβη σ’ ένα ζαχαροπλαστείο στο κέντρο. Ο τύπος πίσω από το ταμείο με κοιτούσε επίμονα. Κάποια στιγμή άρχισε να με πλησιάζει με ένα πάρα πολύ μεγάλο μαχαίρι και με παρακάλεσε να το κρατήσω για να φωτογραφηθούμε.»
Άρα είσαι στον έκτο κύκλο του «Game of Thrones»!
Ναι, αν και ακόμη το διαπραγματευόμαστε. Αλλά μάλλον είναι πολύ αργά. Για πάντα θα είμαι αυτός που σκότωσε τον Τζον Σνόου. Σήμερα, λοιπόν, περιμένω τηλεφώνημα από τον Ντέιβιντ και τον Νταν.
Σήμερα; Πού είναι το κινητό σου;
Το έχω κλειστό.
Άνοιξέ το και στο μεταξύ πες μου για τα γυρίσματα του «Nocturne».
Πάντα σκέφτομαι προκαταβολικά: Υπάρχει επικοινωνία με τον σκηνοθέτη; Έχει όραμα; Κι ο Κωνσταντής έχει όραμα. Έμαθα μάλιστα πως θα κάνει ο ίδιος το μοντάζ κι ενθουσιάστηκα. Μου αρέσει το γούστο του. Έπειτα, θέλω να συνεννοούμαι με το συνεργείο. Κι αυτοί εδώ οι άνθρωποι με έχουν εντυπωσιάσει. Δεν τους απασχολεί το πρόβλημα, αλλά η λύση του. Αν, λοιπόν, οι συνεργάτες σου είναι σωστοί και ταλαντούχοι, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ενδιαφέρον. Ομολογώ ότι στο «Nocturne» έζησα μια από τις ευτυχέστερες εμπειρίες.
Είναι και το «GoT» μία απ’ αυτές;
Είναι μια απλή δουλειά. Δεν είχα φανταστεί ότι θα ήταν σαν αίρεση!
Σε αναγνωρίζουν εδώ;
Με αναγνωρίζουν παντού. Το πιο περίεργο συνέβη σ’ ένα ζαχαροπλαστείο στο κέντρο. Ο τύπος πίσω από το ταμείο με κοιτούσε επίμονα. Κάποια στιγμή άρχισε να με πλησιάζει με ένα πάρα πολύ μεγάλο μαχαίρι και με παρακάλεσε να το κρατήσω για να φωτογραφηθούμε.
Είναι νεκρός ο Τζον Σνόου;
Είμαι ανακουφισμένος που δεν ξέρω τίποτα, γιατί δεν χρειάζεται να σου πω ψέματα! Σε μια ταινία ή σειρά φαντασίας, είσαι ελεύθερος να κάνεις οτιδήποτε. Έτσι όμως αφαιρείς το δραματικό στοιχείο, γιατί δεν υπάρχει πραγματική ζωή και θάνατος. Αυτό είναι που διαφοροποιεί το «GoT». Ο θεατής νιώθει στο πετσί του το θάνατο και την απώλεια. Μου λείπει πολύ ο Τζον Σνόου και ο Κιτ που τον υποδυόταν. Αν όμως ανασταινόταν, η σειρά θα γινόταν μια σαπουνόπερα που δεν ξέρει πώς να ολοκληρωθεί.
