Σε ένα καυτό πολιτικά καλοκαίρι, τα θερινά σινεμά αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά ο ιδανικός κινηματογραφικός τόπος αποσυμπίεσης για τον Αθηναίο. Ανακαινίσεις, κρυφές σινεφίλ γωνιές, μπαρ με μικρές και μεγάλες γευστικές εκπλήξεις, σεζλόνγκ, καναπέδες και κοκτέιλ συνθέτουν τη φετινή εικόνα των open air αιθουσών στο κέντρο της πόλης.
Είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι για τους πάντες. Ίσως το δυσκολότερο της Μεταπολίτευσης και σίγουρα το θερμότερο πολιτικά των τελευταίων σαράντα χρόνων. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους θερινούς της Αθήνας; Έχουν και παραέχουν. Την περίοδο του αγχώδους capital control τα νούμερα έδειξαν ότι μερικές χιλιάδες Αθηναίων επέλεξαν να διαθέσουν τα πολύτιμα μετρητά που είχαν στην τσέπη τους για να πάνε «σινεμαδάκι».
Εντάξει, δεν είπαμε ότι σχηματίστηκαν… ουρές έξω από τις αίθουσες, αλλά οι κινηματογράφοι δεν κατέβασαν ρολά όπως πολλοί μπορεί να περίμεναν. Στα δύσκολα, λοιπόν, φανερώνεται η οργανική σχέση που έχει ο Αθηναίος με το θερινό σινεμά, η οποία έχει τις ρίζες της στη μεταπολεμική περίοδο, τότε που οι οθόνες μετέτρεπαν γυμνούς υπαίθριους χώρους σε μαγικούς κινηματογραφικούς (μη) τόπους, όπου το κοινό ζωντάνευε τα όνειρα και ξόρκιζε τον εφιάλτη της πενίας.
Ο πυρήνας της open air κινηματογραφικής εμπειρίας βρίσκεται ακριβώς εκεί. Σε αυτήν την παράδοση που έχει καταγραφεί πλέον στο DNA μας και η οποία ορίζει το θερινό σινεμά ως μια μαζική λαϊκή διασκέδαση που αποτελεί τον πιο δραστικό τρόπο απόδρασης από τη δύσκολη αστική πραγματικότητα.
Η ψηφιοποίηση της κινηματογραφικής προβολής ανάγκασε το προηγούμενο καλοκαίρι τους περισσότερους θερινούς να εφοδιαστούν με ολοκαίνουργιους προτζέκτορες, ενώ δεν λείπουν και οι φετινές προσεγμένες ανακαινίσεις.
Τα πράγματα, βέβαια, έχουν αλλάξει από τότε. Για να λειτουργήσεις ένα θερινό δεν φτάνει πλέον μια οθόνη, μια ξεχαρβαλωμένη μηχανή προβολής, καντίνα με πορτοκαλάδα-κοκ-σάμαλι και έξι ντουζίνες καρέκλες. Οι open air αίθουσες έχουν αποκτήσει υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά, εκσυγχρονίζοντας τόσο τον τεχνολογικό εξοπλισμό όσο και τις παροχές τους.
Η ψηφιοποίηση της κινηματογραφικής προβολής ανάγκασε το προηγούμενο καλοκαίρι τους αθηναϊκούς θερινούς –εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων– να εφοδιαστούν με ολοκαίνουργιους προτζέκτορες που διαβάζουν τους σκληρούς δίσκους των DCP (Digital Cinema Package), οι οποίοι αντικατέστησαν το αναλογικό φιλμ.
Πέραν αυτής της τεράστιας –ειδικά για τα δεδομένα της εποχής– επένδυσης, κάποιοι κινηματογράφοι προχώρησαν σε προσεγμένες ανακαινίσεις, όπως το Εκράν στα Εξάρχεια και το Λιλά στα Πατήσια. Εν μέσω καλοκαιριού ξεκοκαλίζουμε τους θερινούς του downtown, χαρτογραφώντας εκ νέου τα κινηματογραφικά μονοπάτια της open air αθηναϊκής εμπειρίας.
Στην καρδιά της πόλης
Πάνω στην καλύτερη περαντζάδα της πρωτεύουσας, τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, βρίσκεται το Θησείον. Η πράσινη νέον πινακίδα του αποτελεί ένα από τα κινηματογραφικά εμβλήματα του αθηναϊκού downtown, ενώ η προνομιακή θέα του στην Ακρόπολη του χάρισε την πρώτη θέση στη λίστα του αμερικανικού CNN με τα απολαυστικότερα σινεμά της υφηλίου πριν από τρία χρόνια.
Με παραδοσιακό στιλ και χειροποίητη βυσσινάδα, αλλά και σπέσιαλ τυρόπιτες που σπάνε μύτη στα διαλείμματα, αποτελεί μια ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία που πρέπει να ζήσεις. Λίγο παρακάτω, στην πολύβουη πλέον οδό Τρώων, ο Ζέφυρος μετατρέπεται σε χρονομηχανή που σε ταξιδεύει στο παρελθόν. Προβάλλοντας αποκλειστικά επανακυκλοφορίες κλασικών έργων, με σκηνικό απείραχτο για δεκαετίες και μηχανές προβολής να κοσμούν την αυλή του, ο κινηματογράφος των Άνω Πετραλώνων αποτελεί ένα αθηναϊκό κινηματογραφικό καλτ με πιστούς οπαδούς.
Στην καρδιά της Πλάκας, στον πεζόδρομο της Αγίου Παύλου βρίσκεται το Cine Paris, ένα από τα θελκτικότερα roof garden του downtown. Έχοντας θέα στην Ακρόπολη, αλλά και ένα ενημερωμένο πωλητήριο κινηματογραφικών πόστερ στην είσοδό του, το θερινό αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες. Αν έχετε όρεξη, απλώς μετρήστε τις γλώσσες που θ’ ακούσετε στην ουρά του κυλικείου...
Από την άλλη, η Αίγλη Ζαππείου επιμένει ως μια από τις high class open air επιλογές. Η νεοκλασικής αισθητικής οθόνη είναι το σήμα κατατεθέν του ιστορικού θερινού. Για όσους δεν αρκούνται στη νοσταλγική αύρα και θέλουν να ζήσουν μια χορταστική κινηματογραφική εμπειρία, το σινεμά διαθέτει χειροποίητες προτάσεις στο κυλικείο, αλλά και την Prive Veranda, απ’ όπου ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει ιδιωτικά την προβολή της ταινίας, απολαμβάνοντας το a la carte μενού του εστιατορίου της Αίγλης Ζαππείου.
Τι Εξάρχεια, τι Κολωνάκι!
Δυο εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτισμικά γειτονιές μοιράζονται τη λατρεία τους για το σινεμά. Από τη μία τα Εξάρχεια και η Νεάπολη, που συντηρούν τις περισσότερες open air αίθουσες, αποτελώντας σίγουρα την πιο σινεφίλ περιοχή του κέντρου. Από την άλλη το Κολωνάκι, με δύο από τους κομψότερους και πλέον ακμαίους θερινούς. Κανείς δεν είπε ότι πρέπει να διαλέξετε μία από τις δύο...
Η Ριβιέρα και το Βοξ, στο σκληρό πυρήνα των Εξαρχείων, και τα Παναθήναια και το Εκράν στην περιοχή της Νεάπολης αποτελούν μια τετράδα που δείχνει σαφή προτίμηση στο καλλιτεχνικό σινεμά (κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει σαν έναν άτυπο open-air artplex) και συμβαδίζει απόλυτα με τον μποέμ χαρακτήρα της περιοχής. Στον αναγεννημένο πεζόδρομο της Βαλτετσίου, με παραδεισένιο κήπο και πρόγραμμα επικεντρωμένο σε αρτ επιλογές, η Ριβιέρα κρατά μια αναλλοίωτη σινεφίλ ταυτότητα που σπανίζει στην εποχή μας.
Και μην ξεχνάτε, τα μέλη του Αθηνόραμα Club έχετε τη δυνατότητα να δείτε τις ταινίες της επιλογής σας σε 35 θερινά σε όλη την πόλη, με έκπτωση ως και 50% (2 for 1)!
Το γειτονικό Βοξ, που φωλιάζει στην περίφημη πλατεία Εξαρχείων, διαθέτει γοητευτική αστική αισθητική. Το προπολεμικό αρχιτεκτονικό αδελφάκι της Μπλε Πολυκατοικίας διαθέτει και αυτό καλλιτεχνικό προσανατολισμό και προσφέρεται για αυθεντικές σινεφίλ εμπειρίες.
Τα Παναθήναια βρίσκονται ψηλά στη Μαυρομιχάλη, λίγο πριν αυτή συναντηθεί με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και το «χείμαρρο» αυτοκινήτων που τη διασχίζει. Ένας προσεγμένος θερινός, χωρίς πολλές φιοριτούρες, που ρίχνει το βάρος του στο ψαγμένο πρόγραμμά του. Μερικές φορές, άλλωστε, καλό είναι να θυμόμαστε και τον κύριο σκοπό μιας κινηματογραφικής εξόδου…
Ένας ιστορικός κινηματογράφος του downtown, το Εκράν της Ζωοδόχου Πηγής, αποφάσισε να περάσει φέτος στη νέα εποχή του. Άλλαξε τη διακόσμησή του, έχοντας πλέον στην είσοδό του το σουρεαλιστικό φεγγάρι από το «Ταξίδι στη Σελήνη» του Μελιές, δηλαδή την πρώτη συναρπαστική συνάντηση του σινεμά με την οργιώδη ανθρώπινη φαντασία. Επίσης, εκσυγχρόνισε τον τεχνικό εξοπλισμό του, έφτιαξε πωλητήριο με σπάνια βιβλία και dvd και ανακαίνισε το κυλικείο του.
Κατηφορίζοντας από τον καταπράσινο λόφο του Λυκαβηττού προς την πλατεία Κολωνακίου, βρίσκεις μπροστά σου τη Δεξαμενή. Τα φρεσκοβαμμένα σκαλιά του Cine Δεξαμενή ξεχωρίζουν από μακριά, σαν να σε προσκαλούν ν’ «ανέβεις» σε μια ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία.
Η αλήθεια είναι ότι μπαίνοντας στο χώρο του σινεμά ξεχνάς ότι βρίσκεσαι σε μια ευρωπαϊκή μητρόπολη. Λίγο το αεράκι που κατεβαίνει από τον Λυκαβηττό, κάτι το καλαίσθητο κυλικείο και το ανθισμένο περιβάλλον, η αίθουσα του Κολωνακίου σε ταξιδεύει μακριά από την καθημερινότητα.
Λίγο πιο κάτω, στον πεζόδρομο της Χάριτος εδρεύει η όμορφη Αθηναία. Στο άκουσμα και μόνο του ονόματος, τρέχουν τα σάλια κάθε σινεφίλ γνώστη της σπιτικής τυρόπιτας που έφτιαχνε με τα χέρια της η γυναίκα του ιδιοκτήτη για πολλά χρόνια. Η αγοραστή πλέον, αλλά εφάμιλλης ποιότητας, πίτα συνεχίζει να γράφει ιστορία στην καλαίσθητη κολωνακιώτικη αίθουσα, η οποία αποτελεί έναν από τους δημοφιλείς open air προορισμούς.
Από το Γκάζι μέχρι τους Αμπελόκηπους
Νέα άφιξη δεν τη λες, αφού η οθόνη στον κινηματογράφο Λαΐς στήθηκε για πρώτη φορά το 1948. Ο θερινός έκλεισε το 1975, για να ξανανοίξει τις πόρτες του το 2009, όταν το κτίριο του Κεραμεικού έγινε η νέα έδρα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Την τελευταία εξαετία η Λαΐδα λειτουργεί ως η τρίτη αίθουσα του δραστήριου κινηματογραφικού ιδρύματος, έχοντας ένα ως επί το πλείστον αρτ πρόγραμμα. Μια πλούσια επιλογή από μπίρες και χειροποίητα σάντουιτς συμπληρώνουν ιδανικά το γευστικό background του θερινού της Ταινιοθήκης.
Η πιάτσα της Πατησίων, μια από τις ακμαιότερες του αθηναϊκού κέντρου, εδώ και κάποιες δεκαετίες παρουσιάζει έντονα σημάδια μαρασμού. Τελευταία, όμως, στην περιοχή γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια συγκρατημένης πολιτιστικής και πολιτισμικής της αναγέννησης. Αίθουσες ξανανοίγουν τις πόρτες τους, ενώ οι ήδη υπάρχουσες προσπαθούν να βελτιώσουν την εικόνα τους.
Το Λιλά, για παράδειγμα, γνωστό και ως «κήπος της Πατησίων», έκανε το φετινό Απρίλιο ένα γερό λίφτινγκ. Στο ανθηρό σκηνικό του προστέθηκε ένα καλαίσθητο ξύλινο μπαρ, ενώ πλέον οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να κάνουν χρήση του δωρεάν wi-fi που εγκαταστάθηκε.
Το Τριανόν στην Κοδριγκτώνος μένει πιστό στην παράδοση να ανοίγει την οροφή του για να προσφέρει στο κοινό του ένα κομμάτι από τον έναστρο αθηναϊκό ουρανό κατά τους θερινούς μήνες, προβάλλοντας το ποιοτικό κινηματογραφικό του πρόγραμμα και το καλοκαίρι.
Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι πάνω στην Πατησίων βρίσκεται ένα θερινό στολίδι, και πιο συγκεκριμένα η open air αίθουσα που κρύβεται στην ταράτσα του Αελλώ Cinemax-Cyta. Υπερυψωμένη κινηματογραφική απόλαυση, που περιλαμβάνει φορτωμένες με πρασινάδα ζαρντινιέρες και γλάστρες, αναπαυτικά καναπεδάκια και μπαρ με όλα τα καλά.
Η προσεγμένη αλυσίδα κινηματογράφων έχει βάλει την υπογραφή της και σε έναν άλλο θερινό που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα μακριά. To Ελληνίς Cinemax στους Αμπελοκήπους αποτελεί αναμφίβολα μια από τις ποιοτικότερες επιλογές της πόλης. Μέσα σε ένα κατάφυτο κήπο έχει φτιαχτεί μια θερινή αίθουσα που προσφέρει από κοκτέιλ και πιάτα με fingerfood μέχρι βαρελίσια μπίρα και ουζάκι. Η αίθουσα υποδοχής ξεχωρίζει για το γούστο της, ενώ ο εξώστης (ρωτήστε για να τον βρείτε) προσφέρεται για πιο πριβέ καταστάσεις.
Ακριβώς απέναντι, στις αρχές της Κηφισίας, βρίσκεται ένας θερινός που ανήκει στην ελίτ της κατηγορίας του. Το Άνεσις, με ξύλινο πάτωμα, σεζλόνγκ και φρεσκοφτιαγμένα κοκτέιλ, ανεβάζει τον πήχη στην open air κινηματογραφική εμπειρία.
Στα θερινά με έκπτωση ως και 50%
Και μην ξεχνάτε, τα μέλη του Αθηνόραμα Club έχετε τη δυνατότητα να δείτε τις ταινίες της επιλογής σας σε 35 θερινά με έκπτωση ως και 50% (2 for 1). Δείτε όλες τις αίθουσες εδώ
