Η ομάδα Ελλήνων ακροβατών και χορευτών "κι όμΩς κινείται" μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις των "Βακχών", συνεχίζει την ερευνητική της πορεία πάνω στο αρχαίο δράμα και στους τρόπους κατανόησης, προσέγγισης και παρουσίασής του. Στην πρώτη της συνεργασία με τον ηθοποιό Γιάννο Περλέγκα, η ομάδα παρουσιάζει τους "Βατράχους" του Αριστοφάνη, ως ένα σύγχρονο αφηγηματικό οπτικοακουστικό ντελίριο, μέσα από τη σκηνική σύνθεση ενός ζωντανού escape room. Από τις 17 Μαΐου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων (έως τις 2 Ιουνίου) στο Θέατρο Ροές. Η δημιουργική ομάδα των "Βατράχων" αποτελείται από τους: Χριστίνα Σουγιουλτζή, Νώντα Δαμόπουλο, Γιάννο Περλέγκα, Κλέωνα Αντωνίου, Φίλιππο Βασιλείου, Μαρία Αθανασοπούλου, Φανή Μουζάκη, Αντιγόνη Λινάρδου, Ιλεάννα Παππά, Πάνο Σολδάτο.
Στους "Βατράχους" ανασκευάζεται κωμικά ο πανανθρώπινος φόβος και το δέος του Κάτω Κόσμου, ιδωμένου ως ένα ταξίδι με καραβάκι, σε άγνωστα νερά, που όλα όμως θυμίζουν την καθημερινότητα. Εμφανίζονται δυαδικά σχήματα και αντιθετικά δίπολα: Πρωτότυπο και αντίγραφο, ζωικό και ανθρώπινο, θεός και θνητός, αφέντης και δούλος, συνενοχή και σύγκρουση, αλληλεξάρτηση και αλληλοεξόντωση.
Ο θεός Διόνυσος και ο δούλος του ο Ξανθίας κατεβαίνουν στον Κάτω Κόσμο, για να φέρουν πίσω τον Ευριπίδη, τον μεγάλο ποιητή. Ο θεός Διόνυσος, μόνο ως μεταμφιεσμένος σε Ηρακλή, θα τολμήσει να εισέλθει στο σκοτεινό Άδη και ο Ξανθίας είναι ο πρώτος δούλος στην ιστορία που θα πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο. Το διάσημο βρεκεκέξ κοάξ κοάξ δίνει τον ευτράπελο τόνο του στην κωμική περιδιάβαση των ηρώων, που όμως δεν είναι μια απλή εξωτική περιπλάνηση, αλλά η κωμική εκδοχή μιας κατάβασης στον Άδη. Είναι η κοπιώδης πορεία της μύησης. Ο μυούμενος δε μαθαίνει αλλά πάσχει. Η ομάδα μεταφέρει το αρχετυπικό αυτό ντουέτο, σ' ένα σύγχρονο δωμάτιο απόδρασης, ένα ζωντανό παιχνίδι γρίφων, όπου οι παίκτες βρίσκονται κλειδωμένοι σε έναν ή και περισσότερους χώρους . Στόχος είναι η απόδραση, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και η ταυτόχρονη λύση μιας σειράς από γρίφους και αποστολές.
Το Μάρτιο του 406 π.Χ. φτάνει απ' τη Μακεδονία, το νέο του θανάτου του Ευριπίδη. Ο μεγάλος ρεαλιστής του θεάτρου είχε φύγει απογοητευμένος από την Αθήνα, δύο χρόνια πριν. Το τελευταίο έργο που γράφει είναι οι "Βάκχες", τραγωδία, που δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει. Τον Αύγουστο του 406 π.Χ., η ναυμαχία στις Αργινούσες είναι το κύκνειο άσμα της Αθήνας. Σε μια απελπισμένη σύγκρουση, όπου πολεμούν και οι δούλοι, οι Αθηναίοι νικούν, τελικά, τον πελοποννησιακό στόλο στα νερά της Μυτιλήνης. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς πεθαίνει ο Σοφοκλής. Τη χρονιά που αρχίζει με το θάνατο του Ευριπίδη, τελειώνει με το θάνατο του Σοφοκλή και περνά μέσα από τις Αργινούσες, ο Αριστοφάνης γράφει τους "Βατράχους". Ένα χρόνο μετά, το 404 π.Χ., ύστερα από ασφυκτική πολιορκία η Αθήνα παραδίδεται στη Σπάρτη. Είναι το τέλος της αθηναϊκής δημοκρατίας.
Χορός, ακροβασία, λόγος και μουσική μπλέκονται σ' ένα αφηγηματικό ντελίριο τυχαίων σφαλμάτων και μεγάλων φιλοδοξιών. Φιγούρες, που προσπαθούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Μια χορογραφημένη κωμωδία slapstick. Και κατά Pirandello: "Το χιούμορ, υπό οποιοδήποτε πρίσμα και αν τεθεί, αποτελεί πάντοτε μια μορφή συναισθηματισμού. Ή σωστότερα είναι ο ίδιος ο συναισθηματισμός, του οποίου το ένα πρόσωπο γελάει και το άλλο κλαίει. Γελάει με τα δάκρυά του, με τα χαμένα ή μάταια όνειρά του, με τις δυσανάλογες, ως προς τη δυνατότητα της ίδιας της θέλησης, επιθυμίες. Είναι σίγουρα μια υπέρβαση που απαντάει σε μια άλλη υπέρβαση". Το κωμικό δεν υπάρχει έξω από το όριο αυτού που είναι αυστηρά ανθρώπινο. Βάτραχοι λοιπόν: Ο Όρθρος ενός τέλους. Ένας λυγμός του κωμικού.
Διαβάστε Επίσης
