Γιατί μας αρέσουν τόσο πολύ τα μακαρόνια; Γιατί τα ζυμαρικά είναι το πιο δημοφιλές φαγητό; Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος διαλέγει μερικές γοητευτικές μακαρονάδες που βολτάρουν σε εστιατόρια της Αθήνας, και που είναι σίγουρο ότι θα αναπτερώσουν το ηθικό σας...
Όσο κι αν ψάξεις δύσκολα θα βρεις κατηγορία εδέσματος που να έχει τόσο πολυπληθές fan club στον πλανήτη. Και μπορεί μεν τα σπαγκέτι, οι πένες, τα λιγκουίνι να οδηγούν την κούρσα της δημοφιλίας, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα ατού των ζυμαρικών είναι η τεράστια ποικιλία τους. Ραβιόλια, λαζάνια, ταλιατέλες, capellini αλλά και δικοί μας τοπικοί… ιδιωματισμοί όπως οι πέτουλες, τα φλωμάρια και τόσα άλλα, παρελαύνουν σε μια από τις πιο ερεθιστικές για τους ουρανίσκους πασαρέλες και τους προκαλούν ορεκτική σιελόρροια.
Δεν είναι παράξενο λοιπόν που όχι μόνο τα ιταλικά αλλά τα πάσης φύσεως και κουζίνας εστιατόρια επενδύουν πολλά στην pasta. Ανατρέχοντας λοιπόν στις πάμπολλες μακαρονάδες που έχω φάει τελευταία, ξεχωρίζω αυτές που μου άρεσαν περισσότερο. Και είναι αποδεδειγμένο, ότι κάθε φορά που αισθάνεσαι down μια μακαρονάδα αναπτερώνει τάχιστα το ηθικό!
Βουτιά στη θάλασσα
Η αστακομακαρονάδα του εμβληματικού Διόνυσου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι από αυτές που ανεβάζουν τον πήχη της δημοφιλούς σπεσιαλιτέ καθώς τα ζυμαρικά μαγειρεύονται σε μια αρκετά πικάντικη μπισκ από το κέλυφος του αστακού και η γεύση τους είναι βόμβα. ζητήστε να μαγειρέψουν ελαφρά τον αστακό ώστε να μείνει ζουμερός και ετοιμαστείτε για δυνατές συγκινήσεις.
Τα όστρακα παίζουν δυνατά στο Θέα Θάλασσα στο Μικρολίμανο όπου συν τοις άλλοις κατέχουν την τέχνη του αχνίσματος. Διαλέγοντας τη μακαρονάδα τους χαίρεσαι γλυκοφάγωτα και μυρωδάτα σχεδόν μαλλιά αγγέλου capellini σε άψογο al dente, με ζουμερούς πετροσωλήνες, κυδώνια, μύδια και πάνω τους ντοματίνια. Η θάλασσα πλημμυρίζει όμορφα το πιάτο.
Στο Cibo Matto τώρα η pasta είναι δυνατό χαρτί και στα σπαγκέτι με θαλασσινά χαίρεσαι ένα πιάτο που φυσάει: τα ζουμερά όστρακα (μύδια και κυδώνια) μαζί με γαρίδες και καραβίδες δίνουν χάρη και θαλασσινή νοστιμάδα στην ανάλαφρη κόκκινη σάλτσα και ντύνουν άψογα το τέλειο κράτημα των μακαρονιών. Μια σπαγκετάδα για χάρη της οποίας θα ερχόμουν στο Κεφαλάρι από οποιαδήποτε γωνιά της πόλης.
Ραβιόλια και σία…
Τα σπέσιαλ πιεμοντέζικα ραβιόλι del plin με τη μεταξωτή ζύμη είναι από τις χαρακτηριστικές σπεσιαλιτέ του Dal Professore στο Μαρούσι. Τα έχω δοκιμάσει σε μια πρόταση ημέρας γεμιστά με τα χόρτα που στην Ελλάδα μπαίνουν συνήθως σε πίτες ή γίνονται γιαχνερά (καυκαλήθρες, μυρώνια, αγριομάραθα) μαζί με ξινομυζήθρα σε μια απαλή σάλτσα βουτύρου με φασκόμηλο και καταγοητεύτηκα από το πετυχημένο ελληνοϊταλικό fusion. πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάλλιστα από τα signature πιάτα του μαγαζιού.
Στο G.B. Roof της «Μεγάλης Βρεταννίας» είναι δυνατοί στα ραβιόλια –έχουν κάνει μάλιστα και φεστιβάλ γι’ αυτά– οπότε μόνο τα καλύτερα έχω να πω για την τελευταία τους πρόταση που δοκίμασα: σπιτικά ραβιόλι με καπνιστή μελιτζάνα και ρικότα που σε κερδίζουν με το απαλό καλοφτιαγμένο ζυμαρικό και την υπαινικτική οριεντάλ νότα που συνυπάρχει μια χαρά με τον ιταλισμό. το τραγάνισμα από τσιπς μελιτζάνας μαζί με την ένταση της σάλτσας ψητής πιπεριάς δίνουν μια μικρή τσιμπιά δράματος στο πιάτο που σε κάνει να μην το ξεχνάς.
Οι Ιταλοί φτιάχνουν κάτι μακαρονάδες πιο comfort κι απ’ το comfort, άκρως γοητευτικές, που όμως δεν τις βρίσκεις εύκολα στα μέρη μας. Να όπως τα ασυνήθιστα torteloni all’ ortica του Testaccio Cucina Italiana της Βουλιαγμένης γεμισμένα με τσουκνίδα, σερβιρισμένα σε ζωμό από σελινόριζα, αρωματισμένα με τρούφα και λίγη παρμεζάνα. Πιάτο που ισορροπεί γήινη θαλπωρή και φινέτσα, σαν απαλό χάδι μάνας πάνω στην κοιλιά σου.
Οικεία…
Σε πόσες ταινίες, σε πόσα μυθιστορήματα έχουμε δει αυτή την κλασική μακαρονάδα; Στο LoCamente στη Νέα Ερυθραία φτιάχνουν ωραία σπαγκέτι αλά Little Italy με κοκκινιστά κεφτεδάκια και πλούσια, ελαφρώς πικάντικη σάλτσα ντομάτας μαζί με μερικά φυλλαράκια φρέσκου βασιλικού για «κερασάκι». Comfort food με τα όλα του, με σπιτίσια νοστιμάδα και γεύση.
Μερικοί συνδυασμοί είναι τόσο κλασικοί και δόκιμοι που αρκεί να δώσεις όλη σου την προσοχή στο μαγείρεμά τους ώστε να ευχαριστηθείς ένα γοητευτικό αποτέλεσμα. Αυτό σκεφτόμουν τρώγοντας στο La Pierrade στο Κολωνάκι ωραίες πένες βρασμένες σε άψογο ντούρο al dente με την γκουρμέ umami φυτική νοστιμάδα σπαραγγιών μαζί με άρωμα τραγανού προσούτο.
Στο Αθήρι στον Κεραμεικό ο Αλέξανδρος Καρδάσης έχει βάλει στα ορεκτικά ένα πιάτο οικείο και ταυτόχρονα πρωτότυπο: πέτουλες (πλατύ χειροποίητο ζυμαρικό) με βετούλι κοκκινιστό, γραβιέρα Νάουσας και ποντιακό υπόξινο αλλά και γλυκοφάγωτο τυρί πασκιτάν. η πυκνή κρεατένια σάλτσα πάνω στο τραγανό al dente ζυμαρικό δίνει πολύ βαθιά νοστιμιά που την ισορροπούν τα τυριά.
