Στην ερώτηση «τι γεύση έχει η Αμερική;» μπορείς να απαντήσεις: «της περιπλάνησης», «της διαπολιτισμικής ώσμωσης»… Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, μια διηπειρωτική βόλτα από την άλλη όχθη του Ατλαντικού μέχρι τους δρόμους της Αθήνας, στη δική μας κοντινή γευστική Αμερική.
Στις αμερικάνικες κουζίνες, βόρειες και λατίνες, διασταυρώνονται πολλοί μεταναστευτικοί δρόμοι. Χωνευτήρι η ήπειρος, μωσαϊκό και οι κουζίνες της, με μπόλικο υλικό. Κι αν στην Ευρώπη μέχρι τώρα την πρωτοκαθεδρία των εισαγόμενων έθνικ εστιατορίων είχε η Ασία, οι Αμερικές –γιατί είναι πολλές– ανεβάζουν μετοχές πλέον, παίζοντας ταυτόχρονα σε ταμπλό υψηλής και λαϊκής κουζίνας. Από το street food στο γκουρμέ, από το μαγέρικο στο εστιατόριο, τώρα που το φαγητό κάνει όλο και περισσότερες διηπειρωτικές διαδρομές παίρνουμε κι εδώ τη δόση μας, βρίσκοντας μπροστά μας στιγμιότυπα/δείγματα από ΗΠΑ, Μεξικό, Βραζιλία, Αργεντινή, Περού – κάπου ανάμεσα σε παλιά και νέα εστιατόρια με εθνικά πρόσημα αλλά και concept με πιο ευρεία ματιά, που αξιοποιούν μαγειρικές παραδόσεις της άλλης πλευράς του Ατλαντικού και τα επαναπροσεγγίζουν υπό μοντέρνο/δημιουργικό πρίσμα. Πάμε μια βόλτα με το «Okay by me in America» του «West Side Story» σε αθηναϊκό remix στα αφτιά. Και στο πιάτο…
SANDWICH CUBANO, ΚΟΥΒΑ
Στην ταινία «Chef» έχετε μια κινηματογραφική επαφή με την «κουβανέζικη» όψη του τοστ ζαμπόν-τυρί (με τυρί, γκλασαρισμένο ζαμπόν, ψητό χοιρινό, μουστάρδα και πίκλες). Χαρακτηριστικό γρήγορο φαγητό των στεκιών που σύχναζαν οι Κουβανοί στη Φλόριντα, έχει και βερσιόν Βουλιαγμένης: το φτιάχνει ο Ηλίας Σκουλάς στο «Stay Hungry Bitch». Με σιγοψημένο κότσι και διπλό έμενταλ.
GUMBO, ΗΠΑ
Η χαρακτηριστική της κρεολέζικης κουζίνας σούπα, που δένει Αμερικανούς ιθαγενείς, Ευρώπη και Αφρική, με θαλασσινά ή με κρέας, μπάμιες, πιπεριές, κρεμμύδια και σέλερι, κυκλοφορεί κατά καιρούς και στην Αθήνα. Θα την πετύχετε –με περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλά Λουιζιάνα– στα πάρτι που διοργανώνει στον πεζόδρομο της Αιόλου το «Mama Roux».
FAJITA, ΜΕΞΙΚΟ
Τη λες και μεξικάνικο σουβλάκι... Σε μια σταρένια ή καλαμποκίσια πίτα (της πάει ένα πέρασμα από τη σχάρα) μπαίνει ψιλοκομμένο κρέας μαγειρεμένο με τσίλι, κρεμμύδια, κύμινο, λάιμ και σκορδάκι. Την τυλίγουν βάζοντας προηγουμένως αρκετό γκουακαμόλε (κρέμα αβοκάντο). Η βασική διαφορά της με το taco είναι ότι φτιάχνεται με ωμή και όχι τηγανητή πίτα. Fajitas σερβίρουν όλα τα μεξικάνικα της πόλης και πολλά cafe-restaurants.
BURGER, ΗΠΑ
Χαλάει κόσμο πλέον στην Αθήνα και δεν είναι ψέμα να πούμε ότι ανταγωνίζεται το σουβλάκι. Σε ένα ωραίο burger Νο 1 παράγοντας ποιότητας είναι το κρέας. Ένα μείγμα σπάλας και στήθους, που έχουν αρκετό λιπάκι, κάνει καλή δουλειά. Νο 2 το ψωμί^ τελευταία λέξη της μόδας είναι τα pretzel buns με θεϊκά τραγανή κόρα, ενώ ένα μπριός δίνει φινέτσα. Τα παρελκόμενα επαφίενται στον… πατριωτισμό σας: μέχρι κι εξαιρετικό burger με φουαγκρά έχουμε φάει.
TIRADITO, ΠΕΡΟΥ
Περουβιανό ξαδερφάκι του sashimi και αδερφάκι του ceviche, είναι φρέσκο ψάρι σε λεπτές λωρίδες με μαρινάδα από λάιμ και πιπεριές aji amarillo. Πέρα από το διάσημο λαβράκι tiradito στο «Matsuhisa Athens», στην Αθήνα έχουμε δοκιμάσει κι εκδοχές με χταπόδι και γαρίδες, ενώ ο Δημήτρης Κατριβέσης, που ανέλαβε την κουζίνα του «Cinco», ετοιμάζεται να παρουσιάσει, εκτός από tiradito τόνου, tiradito με μοσχάρι Wagyu και τηγανητό ψωμί – ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.
MOLE, ΜΕΞΙΚΟ
Στο Μεξικό παίζουν διάφορες εκδοχές αυτής της πυκνής σκουρόχρωμης σάλτσας, της οποίας τα συστατικά ποικίλλουν (βλ. πιπεριές, bitter σοκολάτα, ξηροί καρποί, κύμινο, κανέλα, σκόρδο, σουσάμι) που σερβίρεται με κοτόπουλο, γαλοπούλα ή χοιρινό. Στην Αθήνα μπορείτε να τη δοκιμάσετε με φόντο το πολύχρωμο φολκλόρ του «Μεξικάνου» στου Ζωγράφου ή στη μικρή κουζίνα τού τοπικής εμβέλειας μεξικάνικου μαγέρικου «Rincon Mexicano» στο Κουκάκι – αμφότερα ήπια πικάντικα.
CEVICHE, ΠΕΡΟΥ
Το ceviche είναι από τα πιο σέξι εδέσματα που μπορούν να σου τύχουν! Περουβιάνικη επινόηση, που είναι πλέον «πρέπει» σπεσιαλιτέ στα μοντέρνα εστιατόρια του πλανήτη με τα κοσμοπολίτικα μενού και φυσικά ευρέως διαδεδομένη στα αντίστοιχα των Αθηνών. Μαριναρισμένες γαρίδες και άλλα θαλασσινά σε χυμό λάιμ, «ψήνονται» από την οξύτητά του και συνδυάζονται με φρέσκο κορίανδρο και διαφορετικά καλαμπόκια. Το ζουμάκι του μαριναρίσματος, γνωστό και ως tigre de leche, είναι μεγάλη ζημιά!
FEIJOADA, ΒΡΑΖΙΛΙΑ
Το εθνικό πιάτο της Βραζιλίας είναι πληθωρικά πολύχρωμο, με πορτογαλική καταγωγή, φυσικά. Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή με μαύρα φασόλια, ποικιλία από χοιρινό και βοδινό κρέας (αφτιά, γλώσσα, μπέικον, λουκάνικα, παϊδάκια, ψαχνά), φρούτα (μπανάνες) και λαχανικά (μπάμιες, λάχανο, καρότα κ.λπ.). Τη σερβίρουν με λευκό ρύζι και φέτες πορτοκαλιού^ εμείς την τρώμε στον «Κίτρινο Σκίουρο» και στο «Maracana».
