© Ανδρέας Σιμόπουλος
Το 2015 σκηνοθέτησε μαζί με τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο το ερωτικό ορατόριο του Στραντέλλα "Σαλώμη", στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν της Φρυνίχου. Λίγα χρόνια μετά παρουσίασε στην Εθνική Λυρική Σκηνή τη "Μέσα χώρα" του Άγγελου Τριανταφύλλου, μια σύγχρονη όπερα αφιερωμένη στην τρίτη ηλικία. Τώρα, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει στην ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού – Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος" για να αναμετρηθεί για πρώτη φορά με έργα του κλασικού οπερατικού ρεπερτορίου, επιχειρώντας μάλιστα να προσφέρει μια νέα ανάγνωση σε δύο κορυφαία δείγματα του ιταλικού βερισμού μέσα από την πολύ ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθετική προσέγγισή του. Η νέα παραγωγή του διάσημου οπερατικού δίπτυχου "Καβαλερία ρουστικάνα" και "Παλιάτσοι", των Μασκάνι και Λεονκαβάλλο αντίστοιχα, θα παρουσιαστεί στην αίθουσα "Σταύρος Νιάρχος", για έξι παραστάσεις (25/1-11/2), σε μουσική διεύθυνση Αντονέλο Αλεμάντι και με τη συμμετοχή ενός καστ κορυφαίων λυρικών πρωταγωνιστών, όπως ο Δημήτρης Πλατανιάς, ο Αρσέν Σογκομονιάν, η Εκατερίνα Γκουμπάνοβα, η Τσέλια Κοστέα και ο Διονύσης Σούρμπης, μεταξύ άλλων.
Ο πολύπειρος σκηνοθέτης και ηθοποιός αναφέρει για τα δύο έργα ότι δεν άφησαν εποχή λόγω της ερμηνείας του θρυλικού τενόρου Ενρίκο Καρούζο στην άρια "Γέλα, παλιάτσο" ή την εμφάνιση της "Καβαλερία ρουστικάνα" στον "Νονό" του Κόπολα: "Τα καθάρια μουσικά έργα που γεννήθηκαν από το λαϊκό υπόβαθρο της Ιταλίας είναι αξεπέραστα, γι’ αυτό και οι Ιταλοί μουσουργοί είναι τόσα χρόνια μετά τόσο αγαπητοί. […] Μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές έχουμε ως υπόβαθρο τους κυματισμούς και τις ενέργειες που μας δίνει η μουσική. Σαν θάλασσα που μας πηγαίνει...", λέει για τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε το δημοφιλές δίπτυχο. Οι κοινοί θεματικοί άξονες των δύο έργων, με φόντο τον ιταλικό Νότο και τις ζωές των ανθρώπων του, αφορούν τα ανθρώπινα πάθη, τη ζήλια, τη δίψα για εκδίκηση: "Τα ανθρώπινα πάθη είναι στα σπλάχνα της όπερας. Ασχολείται με τα μεγάλα πάθη και την υπερβολή, γιατί είναι υπερβολή ακόμα και για έναν τραγουδιστή να τραγουδάει για τόση ώρα, σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιον τρόπο", λέει ο Καραθάνος για τη διαχρονικότητα του δίπτυχου. "Νομίζω ότι κάτι ζει επειδή συνεχίζει να μας μοιάζει. Επειδή βρίσκουμε ένα κομμάτι από μας μέσα σε αυτό. Συνοδεύει κάποιες στιγμές αυτή η μουσική, κάποιο περιστατικό όπου η δική μας κυκλοφορία αίματος και η δική μας ψυχική αναστάτωση μπορεί συντονίστηκε απόλυτα με αυτές τις νότες".
Για το άνοιγμα του λυρικού θεάματος σε θεατρικούς σκηνοθέτες σημειώνει ότι προκύπτει οργανικά από την πραγματικότητά μας: "Στη ζωή μας τελευταία –από τα φαγητά που τρώμε μέχρι τα ρούχα με τα οποία ντυνόμαστε και τους ανθρώπους– όλα προχωράνε ώστε να ρίξουν τα σύνορα μεταξύ τους για να συνεννοηθούν καλύτερα. Δεν ξέρω αν οι θεατρικοί σκηνοθέτες φέρνουν κάτι καινούργιο στην όπερα. Μπορεί να φέρουν κάτι τωρινό ή κάτι απόλυτα δικό τους. Δεν έγινε επί τούτου, αλλά επειδή το έφερε ο καιρός. Είμαι βρέφος σε αυτόν το χώρο, αλλά συνεχώς μαθαίνω. Όλα σε αυτή την παραγωγή ήταν πρόκληση για μένα, τα πάντα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα". Ο Καραθάνος έχει μια πολύ ευαίσθητη και υπαρξιακή οπτική στο θέατρο που κάνει. Την ίδια ευαισθησία επιστρατεύει τώρα για να δοκιμάσει κάτι καινούργιο; "Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει;" μας εξηγεί, "Είναι σαν να θέλω να δείξω κάτι και να μου λες "αχ δεν το βλέπω”. Πρέπει να σου δώσω τα μάτια μου για να το δεις. Η φροντίδα ενός πράγματος αποτελεί μια καθημερινή επαφή, επιμέλεια, σύνδεση, άγχος, δύναμη, ώσμωση και συνεργασία πάρα πολλών ανθρώπων, οπότε τα λόγια τα μεγάλα τα αφήνω και στέκομαι στα μικρά. Θα ήθελα ο κόσμος να χαρεί τη μουσική πρώτα απ’ όλα, τους τραγουδιστές και ει δυνατόν να έρθουν άνθρωποι που δεν έχουν πάει ποτέ στην όπερα".
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
«Καβαλλερία ρουστικάνα - Παλιάτσοι»
To διάσημο οπερατικό δίπτυχο των Μασκάνι και Λεονκαβάλο παρουσιάζεται για έξι παραστάσεις, σε μουσική διεύθυνση Αντονέλο Αλεμάντι και σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Για την νέα παραγωγή του δίπτυχου "Καβαλλερία ρουστικάνα" και" Παλιάτσοι η Εθνική Λυρική Σκηνή ανέθεσε τη σκηνοθεσία σε έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου, τον Νίκο Καραθάνο. Με την παραγωγή αυτή ο Καραθάνος κάνει το ντεμπούτο του σε έργα του ρεπερτορίου της όπερας και επιχειρεί να δώσει μια νέα ανάγνωση στις δύο κορυφαίες όπερες του βερισμού μέσα από τη δική του αναγνωρίσιμη -ποιητική και ταυτόχρονα ρεαλιστική- ματιά.
