Όλα έγιναν τον Ιανουάριο. Στα Βορεινά, μια γευσιγνωσία κρασιών της Βόρειας Ελλάδας, ο Νίκος Μάνεσσης με οδήγησε στο stand του οινοπαραγωγού Σ. Κεχρή και μου έδωσε να δοκιμάσω μια πειραματική οινοποίηση ρετσίνας. Έντονα αρώματα από τζίντζερ πλημμύρισαν τα ρουθούνια μου. Δεν πίστευα… στη μύτη μου. Είχα παρασυρθεί κι εγώ από το «αντι-ρετσινικό» κύμα και θεωρούσα ότι ένα κρασί με τόσο συγκεκριμένο μονοδιάστατο άρωμα σαν αυτό του ρετσινιού δεν είναι για τους «γκουρμέ» που αναζητούν στο μπουκέ του κολονάτου ποτηριού τους φινετσάτα αρώματα φρούτων και ανθών. Με έκπληξη ανακάλυψα τον Ρητινίτη αλλά και το Δάκρυ του Πεύκου – και έμαθα για το χρυσό βραβείο που έλαβε το δεύτερο στο διεθνή διαγωνισμό κρασιών της Θεσσαλονίκης.
Το σοκ ήταν δυνατό, από αυτά που σου ανοίγουν τα μάτια (ή μήπως τη μύτη;), και άρχισα να το ψάχνω. Η ρετσίνα μπορεί να λειτουργήσει σαν καραμέλα μέντας: αρωματίζει το στόμα με φυσικό τρόπο. Στην Ελλάδα, το τραπέζι στρώνεται με εκατό μεζέδες: από αχινό και ταραμοσαλάτα μέχρι μπεκρή μεζέ. Τι κρασί να βγάλεις; Τι να ταιριάξεις με τι; Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ρετσίνα μπορεί να είναι μια καλή επιλογή. Το δυνατό της άρωμα συνδυάζεται με έντονες γεύσεις, σαν αυτές που παραδοσιακά δοκιμάζουμε σε μια ταβέρνα. Από την άλλη, φυσικά και δεν μπορείς να πιεις τη ρετσίνα τρώγοντας ένα σαργό. Απλώς, πρέπει να ανοίγεις τα μάτια, να δοκιμάζεις τα πράγματα τη σωστή ώρα και με το φαγητό που πρέπει.
«Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: εκείνοι που βλέπουν το κρασί και τη ρετσίνα σαν δύο πράγματα ταυτόσημα και οι άλλοι, που έχουν το “σύμπλεγμα της ρετσίνας”, τη θεωρούν το όνειδος του ελληνικού κρασιού. Συνδυάστε τη όμως με μια μακαρονάδα με αυγοτάραχο και ξύσμα λεμονιού ή με τις σαρδέλες τεμπούρα του Καραμολέγκου, με coulis σύκου και παστό λεμόνι – το απόλυτο γκουρμέ» υποστηρίζει ο οινοπαραγωγός Γιάννης Παρασκευόπουλος. Ωστόσο, ταιριάζει εξαιρετικά με την ανατολίτικη ή την ινδική κουζίνα, με πικάντικα πιάτα, stir fried λαχανικά και βέβαια με σουβλάκι θαλασσινών με πιπεριές, τηγανιτό μπαρμπούνι, σαρδέλα ψητή, κεφτεδάκια με δυόσμο. Βέβαια, μιλάμε για τις ρετσίνες νέας γενιάς και όχι για εκείνες της παλαιάς σχολής που μυρίζουν… νέφτι και έχουν δυσφημίσει το προϊόν και διεθνώς.
Όσο για την «αναγέννηση» της ρετσίνας, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος μάς επαναφέρει στην πραγματικότητα: «Κατά μία έννοια, υπάρχει revival, αλλά είναι περισσότερο από την πλευρά οινοποιών παρά από εκείνη των καταναλωτών. Πίστευα ότι οι σομελιέ θα την αγκάλιαζαν στις λίστες τους και οι σεφ στη μαγειρική τους, αλλά τελικά υπήρξε άρνηση».
Ας είμαστε ανοιχτοί, λοιπόν, στις δοκιμές και ας κρατήσουμε τη συμβουλή του που μας δίνει ο Γιάννης Παρασκευόπουλος: «Η ρετσίνα θέλει απευθείας σχέσεις και οριζόντιες επιλογές».
Tip
Και επειδή ο δρόμος για την απόλαυση μιας καλής ρετσίνας έχει πολλές παγίδες, σας παρουσιάζουμε κάποιες προτάσεις που θα σας κάνουν να δείτε το παρεξηγημένο αυτό κρασί με άλλο μάτι:
-Ρητινίτης Nobilis, Γαία
-Το Δάκρυ του Πεύκου, Κεχρή
-Ρετσίνα Αττικής, Βασιλείου
-Ρετσίνα Αναγνώστου
