Το sauvignon blanc στην Ελλάδα

Αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή και –δικαίως– κρατάει σταθερά τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα επάνω του. Το Sauvignon Blanc με τη ζωηράδα, την ευλυγισία και τη φρεσκάδα του έχει κατακτήσει οριστικά τους Έλληνες οινόφιλους. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα προσόντα του, και η μοναδική του ικανότητα να αναδεικνύει υπέροχα τα πιάτα της ελληνικής και μεσογειακής κουζίνας.

Η διάσημη ποικιλία της περιοχής του Λίγηρα (τα γνωστά Pouilly-Fume και Sancerre), η οποία έγινε ιδιαίτερη γνωστή για τον αρωματικό της χαρακτήρα, τις υψηλές οξύτητες και τα φυτικά της αρώματα, γρήγορα έκανε σπουδαία καριέρα και διεθνώς στο γνωστό Νέο Κόσμο σε οινοπαραγωγούς περιοχές στη Νέα Ζηλανδία, τη Χιλή, την Καλιφόρνια, την Αυστραλία. Η επιτυχημένη διαδρομή του όμως δεν σταμάτησε εκεί.



Στην Ελλάδα είχε από την αρχή μόνο φίλους. Διότι από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε εδώ, πέτυχε, καθώς βρήκε στα ελληνικά εδάφη και στις ελληνικές κλιματικές συνθήκες τον τρόπο να εκφράσει γοητευτικά τα χαρακτηριστικά που αναγνωρίζονται στα κρασιά της ποικιλίας, και σιγά σιγά κατόρθωσε να ανέβει πολύ ψηλά. Δύσκολα βρίσκουμε πλέον πλαδαρά και αδιάφορα κρασιά ή τα άδεια, επιθετικά και θεόξινα δείγματα της εποχής που το Sauvignon Blanc έστρωνε το δρόμο προς την επιτυχία. Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε μερικά από τα πιο σημαντικά, ολοκληρωμένα και ενδιαφέροντα Sauvignon Blanc στον κόσμο και ολόκληρες περιοχές (Δράμα και Καβάλα, για παράδειγμα) είναι καλυμμένες από αμπελώνες με τη σπουδαία ποικιλία.



Αν και το Sauvignon Blanc μπορεί να είναι από τις πιο ευπροσάρμοστες ποικιλίες σταφυλιού, για να αναδείξει τη χάρη και τα προσόντα του χρειάζεται οπωσδήποτε σωστή και καλή ωρίμανση του φρούτου – αυτό δηλαδή που του προσφέρουν οι συνθήκες της Ελλάδας. Αλλιώς, η γοητεία και οι δυνατότητές του θα αμφισβητηθούν: αν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές και το φως που βλέπει τα σταφύλια, λίγο, η φυτικότητα που αποτελεί χαρακτηριστικό της ποικιλίας σε αρκετές χώρες θα είναι τόσο έντονη που θα καταντά ανυπόφορη. Ευτυχώς, τα περισσότερα ελληνικά Sauvignon Blanc είναι πολύ διαφορετικά από κείνα του Νέου Κόσμου κυρίως – με τα φυτικά αρώματα γρασιδιού, σπαραγγιού, πράσινης πιπεριάς ή τα «ακραία κρασιά» με το άρωμα «πιπί γάτας» (όταν τα σταφύλια δεν έχουν ωριμάσει σωστά). Για την ακρίβεια, τα ελληνικά Sauvignon Blanc είναι τόσο γοητευτικά, με τα φρουτώδη τους αρώματα γκρέιπφρουτ και εσπεριδοειδών, πεπονιού και εξωτικών φρούτων και τη νευρώδη τους φρεσκάδα, τόσο πλούσια και στρογγυλεμένα όταν έχουν δεχτεί το χάδι του βαρελιού, ώστε μας μένουν αξέχαστα.

Κρητικός τοπικός οίνος

Ο Νίκος Δουλουφάκης και νέος είναι, και καλοσπουδασμένος, και από τους πιο διακριτικούς οινοποιούς της χώρας. Το κρασί έχει σαφή μεσογειακό χαρακτήρα, με χρυσοκίτρινο χρώμα και άρωμα κίτρινων φρούτων που συνοδεύεται από νότες λεμονιού. Η γεύση του είναι πλούσια και πολύ ισορροπημένη. Ένα κρασί που ευτυχώς δεν είναι «ethnic», ταιριάζει όμως με όλα τα πιάτα της Κρήτης με τα πολλά μυριστικά και τα χορταρικά, αλλά και με κάποια σαλάτα όχι πολύ λεμονάτη ή ξιδάτη – ίσως και κάποια ψάρια στη σχάρα, όπως συναγρίδα και φαγκρί.

Τoπικός οίνος επανομής

Πραγματικά, ένα κρασί σταθμός. Ένα κρασί που χρόνο με το χρόνο αποκτά μεγαλύτερο βάθος, φινέτσα, πλούτο και «σοβαρότητα». Έχει το χρώμα τού όχι ώριμου σταχιού και τα αρώματά του, καθώς προέρχεται από καλά ωριμασμένα σταφύλια, δεν έχουν με τίποτα τη δριμύτητα των νεοκοσμίτικων κρασιών του τύπου. Θυμίζουν εξωτικά φρούτα σε διαφορετικό στάδιο ωρίμανσης, μαζί με ώριμο ροδάκινο, βανίλια και βασιλικό, με ευγένεια που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Αν και η ζύμωση του κρασιού έχει γίνει στο βαρέλι, η γεύση εκφράζεται με ευγένεια και κομψότητα. Τέτοιος πλούτος λοιπόν ταιριάζει με ένα μεγάλο καλαμάρι γεμιστό και ψημένο στα κάρβουνα, με λαβράκι και φινόκιο αλλά και με σαργό ή τσιπούρα.

Τοπικός οίνος δράμας

Κρασί με καθοριστική τη χρήση και παρουσία του βαρελιού, εύσωμο και ιπλούσιο. Με χρώμα τονισμένο κίτρινο και ευγενικά αρώματα τσαγιού, αλλά μαζί με τόνους από κίτρινα φρούτα και εσπεριδοειδή. Η γεύση του είναι πλούσια και πολύ όμορφα ισορροπημένη, μάλλον στιβαρή – με έντονα χαρακτηριστικά βαρελιού. Είναι κρασί κατεξοχή συνοδός πολύ πλούσιων, λιπαρών πιάτων, όχι μόνο ψαριών. Θα διαπρέψει πάντως δίπλα σε σολομό στη σχάρα, καλκάνι αλλά και σε κοτόπουλο «μιλανέζα» που τόσο αγαπούσαν οι παλιοί και τόσο άδικα ξεχνάμε, όπως εξάλλου και το κοτόπουλο «Κιέβου», τόσο δημοφιλές πιάτο της δεκαετίας του ’70. Μια ωραία σφυρίδα είναι επίσης εξαιρετική συνοδεία.

Τοπικός κορινθιακός οίνος

Κρασί με φινέτσα, με λαμπερό κιτρινοπράσινο χρώμα και άρωμα, έντονα χαρακτηριστικά εσπεριδοειδών, τροπικών φρούτων και λάιμ. Πληθωρική γεύση, με καλή ισορροπία και έντονη αίσθηση τριαντάφυλλου και βανίλιας. Του πηγαίνει πολύ ο φρέσκος μπακαλιάρος μαγειρεμένος απλά, το τουρλού λαχανικών, αλλά και τα λαχανικά στη σχάρα.

Τοπικός οίνος Στερεάς Ελλάδος

Χρώμα, σχετικά ανοιχτό και αρώματα ώριμων τροπικών φρούτων, ενώ διαφαίνεται διακριτικά και το βαρέλι με την πληρότητα που προσφέρει. Γεύση «γλυκιά» και νευρώδης, λόγω οξύτητας, ταιριάζει με θαλασσινά (όστρακα, γαρίδες στη σχάρα ή αχνιστές), ελληνική χωριάτικη σαλάτα, σαρδέλες στα κάρβουνα και γεμιστά με κουκουνάρι και σταφίδες.

Τοπικός οίνος Αχαΐας

Ένα κρασί που λοξοκοιτάζει μάλλον επιτυχημένα προς το στιλ του Νέου Κόσμου. Το χρώμα του είναι ανοιχτό και προσφέρει απλόχερα αρώματα άγουρων εξωτικών φρούτων αλλά και κίτρινων, μαζί με μια –ευτυχώς καθόλου ενοχλητική– αίσθηση «πιπί γάτας». Έχει γεμάτη γεύση, με νεύρο και οξύτητα και επίγευση πολύ μεγάλης διάρκειας. Συνοδεύει με επιτυχία ωμά οστρακοειδή (στρείδια, γυαλιστερές), γαρίδες σαγανάκι, χταποδάκι στα κάρβουνα, ενώ κάνει ωραίες κόντρες με την αλμύρα του αυγοτάραχου και την έντονη γεύση των κατσικίσιων τυριών.

Δύσκολα συναντάμε σήμερα πλαδαρά ελληνικά κρασιά από Sauvignon Blanc: Μόνο αν έχουν υπάρξει υψηλές θερμοκρασίες στη διάρκεια της χρονιάς ή αν ο οινοποιός ατύχησε στην οινοποίηση, υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίσουμε τέτοια αποτελέσματα. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, τα σημερινά Sauvignon Blanc είναι κρασιά του τραπεζιού. Δεν έχουν σχέση με τα εύκολα «κρασάκια» που υποβιβάζονταν στο ρόλο του απεριτίφ, λόγω αδυναμίας. Έτσι, κρατώντας ακόμη και στις βαρελάτες εκδοχές του, το φρέσκο και νευρώδη χαρακτήρα της ποικιλίας, το Sauvignon Blanc παραμένει ένας τύπος κρασιού που αρέσει και σε αυτούς που συγκινούνται από τα ευλύγιστα και ζωηρά κρασιά και σε όσους αρέσουν οι πιο παχιές και στρογγυλές καμπύλες. Από την άλλη, πολύ περισσότερο από άλλους τύπους λευκών κρασιών, θα ταιριάξει μια χαρά με όλα σχεδόν τα πιάτα μιας καθαρά μεσογειακής κουζίνας. Πιο συγκεκριμένα το προφίλ του και ο ζωηρός του χαρακτήρας επιτρέπουν τη συνύπαρξη με υλικά και τρόφιμα που δύσκολα μπορούν να ταιριάσουν με άλλο τύπο λευκού κρασιού, όπως ντομάτες, πιπεριές, τυρί φέτα, σκόρδο, καπνιστά τυριά, θαλασσινά, κρεμμύδι, φινόκιο, κατσικίσια τυριά με πιπεράτη και οξεία γεύση. Χωρίς αμφοβολία λοιπόν, το Sauvignon Blanc είναι ο πιο ευέλικτος και αποτελεσματικός τύπος άσπρου κρασιού σε ό,τι αφορά τη συνύπαρξη με τη μεσογειακή κουζίνα.