Η οινική ταυτότητα του νησιού
Η αμπελουργική και οινοποιητική παράδοση της Πάρου χάνεται στα βάθη του χρόνου, στην μινωική, μυκηναϊκή ιστορία Στη σύγχρονη εποχή, η Πάρος, μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, διέθετε το κρασί της χύμα. Η αναβάθμιση και εμφιάλωση άρχισε από τη δεκαετία του 1970, με κύριο μοχλό κίνησης τον τουρισμό, για να οδηγηθεί σε νέα δυναμική μετά το 1981, χρονιά που καθιερώθηκε νομικά ο ερυθρός οίνος ΟΠΑΠ Πάρος.
Ως προς το κλίμα, χαρακτηριστικό της Πάρου είναι οι πολύ δυνατοί καλοκαιρινοί άνεμοι. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται και ιδανική για σέρφινγκ. Το κλίμα είναι τυπικό κυκλαδίτικο χωρίς καλοκαιρινές βροχές αλλά με άφθονη νυχτερινή δροσιά φερμένη από τη θάλασσα.
Η συνολική έκταση των αμπελώνων είναι 7.000 στρέμματα. Ακόμη και σήμερα, στους πιο ορεινούς αμπελώνες, θα βρούμε τις κληματίδες, ή απλωταριές όπως ονομάζονται, οι οποίες σέρνονται στο χώμα σε μήκος που φτάνει τα 5 μέτρα με τα σταφύλια να αναπαύονται επίσης πάνω στο χώμα. Σήμερα καλλιεργούνται σε κυπελλοειδή διαμόρφωση ενώ τα πιο καινούργια σε γραμμικά υποστυλωμένα.
Η παραδοσιακά καλλιεργουμένη ερυθρή ποικιλία είναι η αιγαιοπελαγίτικη Μανδηλαριά και λεύκη η Μονεμβασιά.
Τα είδη των κρασιών
Η νομοθεσία (1981) στην αρχή προέβλεπε το κόκκινο να γίνεται από 2 μέρη λευκό και ένα ερυθρό σύμφωνα με την τοπική παράδοση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ΟΠΑΠ Πάρος είναι η μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα οινοποίησης ερυθρών σταφυλιών με γλεύκος από λευκή ποικιλία. Μετά την πρόσφατη αλλαγή (θεσμοθέτηση των Π.Ο.Π) η νομοθεσία επιτάσσει πλέον, τουλάχιστον το 35 % να είναι Μανδηλαριά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορεί να προέρχεται και αποκλειστικά από Μανδηλαριά. Συνήθως εμπεριέχει και μια ποσότητα λευκού από Μονεμβασιά σε ποσοστό που μεταβάλλεται από παράγωγο σε παράγωγο. Από το 1997 δημιουργήθηκε και ο λευκός οίνος ΟΠΑΠ από Μονεμβασιά.
Οι Παραγωγοί
Σε αντίθεση με τη Σαντορίνη η Πάρος έχει μόνο τρεις οινοπαραγωγικές μονάδες που κινούνται στο χώρο του εμφιαλωμένου κρασιού. Από αυτές οι δύο (Γεώργιος Μωραΐτης και Συνεταιρισμός) έχουν κυρίως τοπική εμβέλεια και είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα βρείτε κρασιά τους σε κάποιο άλλο σημείο της Ελλάδας. Εμείς δοκιμάσαμε και θα σας μιλήσουμε για τα κρασιά που παράγει το Κτήμα Μωραΐτη τα οποία σίγουρα κυκλοφορούν στα κύρια αστικά κέντρα και μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο γνωριμίας με το κρασί του νησιού.
Κτήμα Μωραΐτη
Νάουσα, Πάρος
22840-51350
Ο Μανώλης Μωραΐτης συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση που ξεκινά από το 1910 στην καλλιέργεια, οινοποίηση αλλά και εμπορία των κρασιών εκτός Πάρου. Καλλιεργεί βιολογικά σε γραμμικούς αμπελώνες 150 ιδιόκτητα στρέμματα φυτεμένα εκτός από Μανδηλαριά και Μονεμβασιά, με Αηδάνι μαύρο, Ασύρτικο και Μαλαγουζιά. Τα αμπέλια βρίσκονται κοντά στο χωριό της Νάουσας, στο βόρειο τμήμα του νησιού, σε εδάφη φτωχά, κατάλληλα μόνον για αμπελοκαλλιέργεια. Το νέο οινοποιείο βρίσκεται 200 μέτρα από τη θάλασσα. To παλιό, ακριβώς δίπλα, διαθέτει μια πτέρυγα με μουσειακά αντικείμενα που έχουν σχέση με την παραδοσιακή αμπελουργία, την ιστορία της οικογενειακής οινοποιίας, μια αίθουσα γευσιγνωσίας και προβολής πολυθεάματος. Είναι επισκέψιμο όλο το χρόνο. Τα δυο κρασιά που ξεχωρίσαμε είναι:
ΠΑΡΟΣ 2011
Καθαρά σύνθετα και φρέσκα αρώματα. Στόμα γεμάτο με οξύτητα που δίνει δροσιά.
Ενδεικτική τιμή: € 6-7.
PAROS RESERVE 2007
Πυκνά αρώματα ώριμων κόκκινων φρούτων. Στόμα γεμάτο, με νεύρο και δυναμικές τανίνες.
Ενδεικτική τιμή: € 13 –14.
Updated: 20/5/2014
Ημερομηνία α' δημοσίευσης: Οκτώβριος 2012
