Με αυτό το θέμα ξεκινάμε μια σειρά γνωριμίας με τους νέους μικρούς παραγωγούς, εστιάζοντας στον ρόλο, στις ιδέες και τις αλλαγές που προτείνουν για την εξέλιξη του οινικού κλάδου. Εγκαινιάζουμε τις συνεντεύξεις με την Ευαγγελία και την Βασιλική Παλυβού, του κτήματος Παλυβού, από τη Νεμέα.
Οινοποιείο Παλυβού: η ιστορία του…
Ένα παλιό αγρόκτημα με πολλά αμπέλια, μαρτυρούν μια ιστορία και μια παράδοση χρόνων. Το Κτήμα Παλυβού βρίσκεται στην Αρχαία Νεμέα, μια περιοχή όπου η αμπελοκαλλιέργεια συνεχίζεται χωρίς διακοπή εδώ και 3500 χρόνια…
Η εκκίνηση για την οινική οικογένεια δόθηκε το 1995. Τότε, το ιδιόκτητο παραδοσιακό πατητήρι αντικαταστάθηκε από ένα σύγχρονο οινοποιείο και ξεκίνησε επίσημα η δυνατή του παρουσία.
Στη ζώνη της Νεμέας, έναν τόπο Ονομασίας Προέλευσης μιας από τις σημαντικότερες ελληνικές ερυθρές ποικιλίες, το Αγιωργίτικο, το Κτήμα Παλυβού έχει στην ιδιοκτησία του έναν από τους δύο μεγαλύτερους αμπελώνες. Σε μια πανέμορφη έκταση, απλώνονται 400 στρέμματα φυτεμένα κατά κύριο λόγω με Αγιωργίτικο, αλλά και με Ροδίτη, Μαλαγουζιά, Chardonnay, Merlot, Cabernet Sauvignon και Syrah.
Από αυτά τα σταφύλια προκύπτουν 250.000 φιάλες ετησίως, που μοιράζονται σε δώδεκα διαφορετικές ετικέτες. Το 50% περίπου της παραγωγής εξάγεται και έχει βρει το κοινό του στις αγορές του εξωτερικού.
Συνέντευξη με την Ευαγγελία και τη Βασιλική Παλυβού
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε κι εσείς με το κρασί; Τι είναι το κρασί για εσάς;
Ε.Π. Όταν σχεδόν γεννιέσαι και μεγαλώνεις μέσα στ’ αμπέλια και μέσα στο οινοποιείο, αποκτάς έναν πανίσχυρο δεσμό χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις, που είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τον σπάσεις και να δημιουργήσεις έναν άλλον! Αρκεί μόνο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους με πάθος που θα στο μεταλαμπαδεύσουν. Το κρασί για εμένα είναι η δημιουργία ονείρων και η πραγματοποίησή τους, βάζοντας τα μέσα στη φιάλη και “διηγώντας” τα με το άνοιγμα του φελλού τους.
Β.Π. Αν μου ζητούσατε να περιγράψω τον εαυτό μου με 3 λέξεις, θα με χαρακτήριζα ως δημιουργική, αυθόρμητη και ανεξάρτητη. Όλα αυτά με έκαναν να αντιδρώ στη μετάβασή μου στο οινοποιείο, προσπαθώντας αρχικά να πείσω κυρίως εμένα, αλλά και τους γονείς μου πως θα ακολουθήσω ξεχωριστό δρόμο. Το κρασί για μένα είναι πολλά παραπάνω πράγματα από ένα ποτό, είναι οι γονείς μου, τα όνειρά τους, το όραμά τους, τα πιστεύω τους, το ήθος και το πάθος τους, η κουλτούρα τους, η τρέλα τους, οι φιλοδοξίες και ο αγώνας τους. Ο τεράστιος, λοιπόν, θαυμασμός για αυτούς και η σχεδόν καθημερινή επαφή με το αμπέλι και το οινοποιείο από την πρώτη μέρα της ζωής μου, με έκαναν να καταλάβω ότι το κρασί είναι η ταυτότητα μου και ότι πρέπει να συνεχίσουμε με την αδερφή μου όσα ξεκίνησαν πριν 25 χρόνια 2 ερωτευμένα νεαρά παιδία ο Γιώργος και η Αγγελική, με την ίδια πίστη και ζήλο.
Ποιος είναι ο ρόλος σας στο οινοποιείο;
Ε.Π. Αφού τελείωσα τις σπουδές μου, επέστρεψα και ανέλαβα το κομμάτι της παραγωγής. Από τη στιγμή που φτάνουν τα σταφύλια στο οινοποιείο μέχρι και τη στιγμή που θα γίνει η εμφιάλωση.
Β.Π. Ο πρωτεύον ρόλος μου είναι κυρίως το κομμάτι του λογιστηρίου και του μάρκετινγκ, αλλά ως μια αυθεντική οικογενειακή επιχείρηση, βάζουμε ο καθένας μας παντού την πινελιά του.
Τι υπήρχε που δεν σας ικανοποιούσε στο οινοποιείο από την προηγούμενη γενιά κι εσείς το αλλάξατε; Ή τι δεν υπήρχε και το φέρατε εσείς;
Ε.Π. Δεν θεωρώ πως υπάρχει κάτι που θα ήθελα να αλλάξω γιατί δεν μου αρέσει. Αν θα άλλαζα κάτι, θα το έκανα μόνο για πρακτικούς λόγους. Ευτυχώς, οι γονείς μας είναι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, οπότε με συζήτηση όλα λύνονται και πραγματοποιούνται. Αυτό με βοηθάει κιόλας να πειραματίζομαι, χωρίς να ξέρω το τελικό αποτέλεσμα. Ακόμα, λόγω ηλικίας και πείρας έχω… κάθε άλλοθι!
Β.Π. Δεν υπάρχει κάτι που να μην συμφωνώ για το πώς έγινε, χωρίς να σημαίνει πως δεν αναζητάμε συνεχώς την βελτίωση και την εξέλιξη. Αυτό που ίσως να έφερα εγώ, θα έλεγα ότι είναι το κομμάτι της παραπάνω προβολής, κυρίως στα social media, κάτι που οφείλεται κυρίως στην εξέλιξη του μάρκετινγκ μέσα από την τεχνολογία και το ίντερνετ.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, τα ισχυρά χαρτιά της ελληνικής οινοποιίας και ποια τα μειονεκτήματά της;
Ε.Π. Πλέον, δεν μας λείπει τίποτα! Ζούμε σε μια χώρα που λούζεται από ήλιο 300 μέρες τον χρόνο, σε μια χώρα γεμάτη διαφορετικά εδάφη και υψόμετρα και άρα με διαφορετικά κλίματα και μικροκλίματα, ακόμα και όταν μιλάμε για την ίδια αμπελοοινική περιοχή, όπως για παράδειγμα τη Νεμέα. Αποκτήσαμε την τεχνογνωσία και για το κομμάτι της αμπελουργίας, αλλά και για το κομμάτι της οινοποίησης, επίσης έχουμε τα μέσα. Μιλάμε, πλέον, για τα ελληνικά κρασιά υψηλής ποιότητας. Ύστερα, τα τελευταία 20 χρόνια έχουν γίνει τεράστια βήματα για τη διαφήμιση και τη διάδοση του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό. Το μειονέκτημα, πιστεύω πως είναι ένα, ο χρόνος. Αφήσαμε πολύτιμο χρόνο να χαθεί. Αργήσαμε να φτιάξουμε τον “μύθο” μας.
Β.Π. Το πιο ισχυρό χαρτί για μένα είναι το terroir της χώρας μας, που αποτελεί τη σημαντικότερη παράμετρο για τη ταυτότητα ενός κρασιού. Σαν μειονέκτημα, θα αναφέρω τον “κακό” ανταγωνισμό, που εμποδίζει την προβολή της εξέλιξης μας στο οινικό κομμάτι, στον υπόλοιπο κόσμο. Ευτυχώς, αυτό φαίνεται πως σιγά - σιγά αλλάζει και με τη βοήθεια της νέας γενιάς.
Ποιες είναι οι προτάσεις σας για να πάει η ελληνική οινοποιία παραπέρα;
Ε.Π. Χωρίς αμπελουργία δεν υπάρχει οινοποιία! Θεωρώ, πως αν γίνει ένας πετυχημένος γάμος μεταξύ αμπελουργού και οινοποιού, τότε όλα σίγουρα θα είναι πολύ καλύτερα. Εξάλλου, όλα ξεκινούν από το αμπέλι!
Β.Π. Θα απαντήσω με μια λέξη. ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ!
