Ο Βόρειος Ροδανός, με τους αμπελώνες που απλώνονται κυρίως σε απότομες πλαγιές, δίνει σταφύλια για την παραγωγή μερικών από τα πιθανώς καλύτερα και πιο σημαντικά κρασιά του κόσμου.
Τα κρασιά του Βόρειου Ροδανού
Διασχίζοντας σιδηροδρομικώς τη Νότια Γαλλία και περνώντας κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού Ροδανού, βλέπεις και θαυμάζεις μία από τις πιο σημαντικές οινοποιούς περιφέρειες ολόκληρης της Ευρώπης. Γύρω και πάνω από τη Valence, όμως, στο Thain και στο Ampuis, τα πράγματα σοβαρεύουν απότομα. Κυριολεκτικά απότομα, γιατί ο Βόρειος Ροδανός, με τους αμπελώνες που απλώνονται κυρίως σε απότομες πλαγιές, δίνει σταφύλια για την παραγωγή μερικών από τα πιθανώς καλύτερα και πιο σημαντικά κρασιά του κόσμου. Σε αντίθεση με τα κρασιά της νότιας πλευράς του Ροδανού, όπου το τρένο πλησιάζει πιο κάτω, κοντά στην πόλη Avignon όπου έζησαν οι πάπες και όπου σήμερα γίνεται ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά φεστιβάλ του κόσμου, τα κρασιά και η περιοχή η ίδια του Βόρειου Ροδανού αποτελούν περίπτωση μοναδική και ιδιάζουσα. Η οινοποιός περιφέρεια του Βόρειου Ροδανού, λοιπόν, παράγει μερικά από τα σημαντικότερα και πιο συναρπαστικά κρασιά του κόσμου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που εδώ βρίσκονται τα εδάφη όπου η ερυθρή ποικιλία σταφυλιού Syrah δείχνει τις πραγματικά εκπληκτικές της δυνατότητες. Όπως και η οινοποιητική περιοχή του ποταμού Μοζέλα στη Γερμανία, όπου παράγονται μερικά από τα καλύτερα κρασιά Riesling του κόσμου, η περιοχή του Βόρειου Ροδανού έχει τους αμπελώνες της σε μερικές πολύ, μα πάρα πολύ απότομες πλαγιές. Στις πλαγιές αυτές δεν είναι απλώς δύσκολο να δουλέψεις, μερικές φορές είναι δύσκολο ακόμα και να περπατήσεις με τρόπο φυσιολογικό. Οι πλαγιές αυτές εξασφαλίζουν άριστη στράγγιση των γρανιτικής σύνθεσης εδαφών και μαζί με το ηπειρωτικό κλίμα (πολύ κρύο το χειμώνα, ζέστη το καλοκαίρι) θέτουν τα θεμέλια της ολοκληρωτικής αξιοποίησης της ποικιλίας Syrah και τη δημιουργία κρασιών υψηλής περιωπής. Το κρύο κλίμα κάνει τα κρασιά να ξεχωρίζουν, αλλά το ποιοτικό επίπεδο δεν είναι πάντα το ίδιο για τα κρασιά όλων των Ονομασιών Προέλευσης του Βόρειου Ροδανού: Hermitage και Cote Rotie είναι οι κορυφαίες, ακολουθεί κατά πόδας σχεδόν το Cornas, και η ποιοτική ψαλίδα ανοίγει κάπως με τα Crozes-Hermitage και τα Saint Joseph.Tα κρασιά της Ονομασίας Προέλευσης Hermitage είναι κατά κανόνα τα "αρσενικά" και ιδιαίτερα ανδροπρεπή και στιβαρά, ενώ τα Cote Rotie -πάντα πλούσια και εύσωμα- παρουσιάζονται πιο αρωματικά και πιο εύκολα προσπελάσιμα στη νιότη τους. Η ποικιλία Syrah είναι η μόνη ερυθρή ποικιλία σταφυλιού που χρησιμοποιείται, με τη διαφορά ότι μερικοί παραγωγοί από την Ονομασία Προέλευσης Cote Rotie κυρίως χρησιμοποιούν τη λευκή ποικιλία Viognier για την παραγωγή κόκκινου κρασιού ακόμα και σε ποσοστό 20%, δίνοντας στο κρασί μια extra αρωματική διάσταση και πιο ελκυστικό και προσπελάσιμο -τα πρώτα ιδίως χρόνια- χαρακτήρα. Πρακτικά, η πλειονότητα των οινοποιών σε όλες τις Ονομασίες Προέλευσης χρησιμοποιεί αποκλειστικά Syrah, αλλά ο γαλλικός νόμος ορίζει την αποκλειστική του χρήση μόνο για την Ονομασία Προέλευσης Cornas. Στο Hermitage και στο Crozes-Hermitage ο νόμος ορίζει Syrah 85% τουλάχιστον και Marsanne, Rousanne συνολικά 15% το ανώτερο. Τέλος, στην Ονομασία Προέλευσης Saint Joseph Syrah τουλάχιστον 90% και Marsanne, Rousanne το πολύ 10%. Και οι πέντε Ονομασίες Προέλευσης ερυθρών κρασιών του Βόρειου Ροδανού δίνουν κρασιά πλούσια και παχιά, αλλά η παροιμιώδης μακροβιότητα, ο απίστευτα στιβαρός χαρακτήρας και το εντυπωσιακό μπουκέτο αρωμάτων και γευστικών στοιχείων χαρακτηρίζουν μόνο τα κρασιά Hermitage και Cote Rotie.
Αξιολόγηση πρόσφατων εσοδείων
1999: 95/100 2002: 77/100 2005: 89/100 2000: 88/100 2003: 96/100 2006: 90/100 2001: 90/100 2004: 87/100 2007: 88/100
Βόρειος Ροδανός - Η υποδευγματική γευστική δοκιμή της πανελλήνιας ένωσης οινοχόων
Ήταν πιθανώς η καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις -έτσι κι αλλιώς εξαιρετικές- "εκπαιδευτικές" γευσιγνωσίες που διοργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Οινοχόων. Συμμετέχοντας σε όλες σχεδόν τις γευστικές δοκιμές της Ένωσης, είναι ξεκάθαρο ότι σε καμία άλλη δεν παρατηρήσαμε τόσο βαθιά ικανοποίηση, τόσο υπερθετικές εντυπώσεις και τέτοιο ενθουσιασμό για τα σπουδαία κρασιά που δοκιμάστηκαν. Γευστική δοκιμή χωρίς καμία απολύτως έκπληξη: με τέτοιου επιπέδου κρασιά είναι σχεδόν αδύνατο να έχεις την οποιαδήποτε απρόσμενη εντύπωση. Μοναδική προσωπική έκπληξη, η τόσο "αρσενική" και στιβαρή ιδιοσυγκρασία του ομόφωνα νικητή ("Chateau d'Ampuis" 2005, A.O.C Cote Rotie του Guigal) που στην "τυφλή" γευσιγνωσία με έκανε να υποστηρίζω με πείσμα ότι ήταν Hermitage! Ναι, η Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου στην ειδική αίθουσα της Κάβας Ανθίδη, στο Μαρούσι, ήταν η καλύτερη και πιο λαμπερή Τετάρτη του Δεκέμβρη!
1. HERMITAGE 2006 / Delas
Ιώδες, πολύ νεανικό χρώμα που δεν είναι υπερβολικά βαθύ. Πολύπλοκο και κομψό άρωμα, όπως του αρμόζει· διακρίνεται μαύρο φρούτο, σοκολάτα, καραμέλα, βανίλια και μια αέρινη πνοή λουλουδιών. Ιδιαίτερα σφιχτοδεμένη και πλούσια γεύση, με ογκώδεις και πολύ στιβαρές τανίνες και εξαιρετικά γευστικά χαρακτηριστικά. Το σπουδαίο "κράτημα" στο στόμα τονίζεται από την οξύτητα. Μακρά επίγευση. Προς παλαίωση.
2. CROZES-HERMITAGE 2008 / Delas
Μάλλον ανοιχτόχρωμο. Στο σχετικά "πνιγμένο" ακόμα λόγω νεότητας άρωμα υπάρχουν αρχικά κάποιες νότες "πράσινου" και φυτικότητας, που υποχωρούν με τον αερισμό στο ποτήρι και δίνουν σιγά σιγά τη θέση τους σε αίσθηση από δέρμα, καφέ και πιπέρι. Η γεύση είναι σχετικά ελαφριά, ζουμερή και πολύ ευχάριστη.
3. CORNAS 2002 / Delas
Το κρασί ήταν δυστυχώς ελαττωματικό, σε όχι καλή κατάσταση. Το 2002, επιπλέον, δεν ήταν καλή χρονιά
4. HERMITAGE "LA CHAPELLE" 2004 / Paul Jaboulet Aine
Πολύ καιρό είχα να δοκιμάσω τόσο σπουδαίο "La Chapelle" του Jaboulet, ενός μεγάλου και ιστορικού κρασιού, του οποίου η εσοδεία 1961 είχε αποσπάσει αξιολόγηση 100/100 πριν από λίγα χρόνια από το Wine Spectator! Χρώμα σχετικά ανοιχτό, δείχνει ότι έχει αρχίσει η πορεία προς την ωριμότητα. Προσφέρει ένα εξαιρετικά σοφιστικέ και πολυσύνθετο αρωματικό μπουκέτο, όλα τα έχει: καφέ, γήινους τόνους, κακάο, σοκολάτα, μπαχαρικά, βύσσινο, δαμάσκηνο και λίγο δέρμα. Εξαιρετική γεύση, στην ίδια κλίμακα εντυπώσεων με το άρωμα. Οι τανίνες είναι πιπεράτες, ζουμερές και ζωηρές και η επίγευση πολύ μακριά.
5. HERMITAGE "MURE DE LARNAGE" 2006 / Chapoutier
Πολύ βαθύχρωμο, με την πρώτη μόλις υποψία της πορείας προς την ωριμότητα. Πυκνό και βαθύ άρωμα που θυμίζει πιπέρι και δέρμα καταρχήν, και φρούτο, ginger, υποψία βιολέτας στη συνέχεια. Εκπληκτικό πάχος και σπουδαίος πλούτος γεύσης που ζωηρεύει χάρη στην οξύτητα. Αρμονικότατο, με πολύ μακριά επίγευση. Έχει μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης, αξίζει να το αφήσουμε "στην ησυχία του" για μερικά χρόνια.
6. COTE ROTIE 1997 / Guigal
Το κρασί ήταν δυστυχώς οξειδωμένο, μολονότι προερχόταν από μια πολύ καλή χρονιά, με αξιολόγηση 90/100.
7. COTE ROTIE "LA MORDOREE" 2004/ Chapoutier
Μάλλον ανοιχτόχρωμο και σε πορεία ωριμότητας. Απλό, καταρχήν, φρουτώδες άρωμα, με μια αίσθηση γλυκών μπαχαρικών και καπνισμένου bacon στη συνέχεια. Μεσαίου γευστικού πλούτου, αλλά σφιχτοδεμένο, αρμονικό και με πολύ ωραία οξύτητα.
8. HERMITAGE 2003 / Guigal
Αρκετά βαθύχρωμο και ακόμα νεανικών αποχρώσεων. Αρωματικά επικρατούν τα έντονα στοιχεία φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ και η γήινη αίσθηση. Στη γεύση προσφέρει πολύ ωραία φρουτώδη αίσθηση, αλλά, λόγω νεότητας και εξαιτίας των πολύ μεγάλων δυνατοτήτων της εσοδείας, θέλει ακόμη χρόνο για να επέλθει η αρμονία και η ισορροπία της γεύσης με τις πολύ στιβαρές τανίνες.
9. COTE ROTIE "LA LANDONNE" 2006 / Rene Rostaing
Ένας σπουδαίος "μικρός" παραγωγός από το πιο "αρσενικό" από τα πολύ σπουδαία crus της Ονομασίας Προέλευσης. Χρώμα αρκετά βαθύ, δίνει την εντύπωση ότι έχει αρχίσει την πορεία προς την ωριμότητα. Έντονα "αρσενικό" άρωμα, που σε κατακλύζει από καφέ και νότες πιπεράτου κυνηγιού σε φόντο ορυκτών. Το άρωμα έχει και σωστές δόσεις φρούτου. Η γεύση δεν είναι υπερβολικά ογκώδης, παραμένει όμως στιβαρή και πολύ σφιχτοδεμένη, με εύρωστη γευστική αίσθηση του φρούτου. Κρασί μακράς παλαίωσης.
10. COTE ROTIE "CHATEAU D'AMPUIS" 2005 / Guigal
Ιδιαίτερα βαθύχρωμο και ολοφάνερα νεανικό χρώμα, που δείχνει ήδη κρασί με μεγάλο μέλλον. Το πυκνό, βαθύ και υπέρκομψο άρωμα θα περάσει πολύς καιρός για να δείξει ολοκληρωτικά την πολυπλοκότητά του. Προς το παρόν προσφέρει χαρακτηριστικά καπνισμένου δέρματος, πιπεριού και μαύρου φρούτου. Στη γεύση παρουσιάζει ήδη εξαιρετική αρμονία και ο πλούτος του εκφράζεται με καταπληκτικά φινετσάτο τρόπο. Σπουδαίες, ζουμερές και ρωμαλέες τανίνες και θαυμάσια εκφρασμένη οξύτητα. Μακρύτατη επίγευση. Ένα υπέροχο κρασί, μεγάλης παλαίωσης.
11. COTE ROTIE 2005 / Guigal
Προσφέρει μια πολύ ωραία αρωματική αίσθηση, όπου το φρούτο δένει θαυμάσια με τις ανθώδεις νότες. Ζουμερή και πιπεράτη γεύση, με πολύ ωραίες τανίνες. Μακριά επίγευση.
12. SAINT JOSEPH "DESCHANTS" 2008 / Chapoutier
Σχετικά ανοιχτόχρωμο και αρκετά νεανικό στην όψη. Παρά τους αρχικά ελαφρά γαλακτώδεις και χορτώδεις τόνους του αρώματος, στη συνέχεια αυτοί υποχωρούν δίδοντας τη θέση τους σε μια πολύ ενδιαφέρουσα, στιβαρή και ιδιαίτερα ισορροπημένη γεύση.
13. CROZES-HERMITAGE "LES JALETS" 2007 / Paul Jaboulet Aine
Πολύ σκουρόχρωμο και ιδιαίτερα νεανικό ακόμη χρώμα, με ιώδεις άκρες. Γοητευτικό και πυκνό άρωμα, όπου επικρατούν τα ζωικά στοιχεία και η αίσθηση καφέ, μαζί με ωραίο, καραμελωμένο φρούτο. Σώμα πλούσιο και στιβαρό, πολύ ωραία γευστική αίσθηση, που προς το τέλος στεγνώνει κάπως λόγω των στιβαρών τανινών.
14. CORNAS "LES VIEILLES VIGNES" 2006 / Alain Voge
Απίστευτα σκουρόχρωμο, σχεδόν αδιαπέραστο, με νεανικές άκρες που δεν είναι καν ιώδεις αλλά βυσσινί. Πολύ φρουτώδες άρωμα, συνοδευόμενο όμως από αίσθηση πιπεριού και καπνίσματος. Τονίζεται και από μια αδιόρατη και "έξυπνη" φυτικότητα. Θαυμάσια, ζουμερή γεύση με πολύ ωραία και επιτυχημένη αίσθηση του φρούτου και συνοδεία από μια αίσθηση γλυκόριζας. Θαυμάσιο κρασί.
Aλέξανδρος Σακκάς
