Εκτός από δημοσιογράφος οίνου και συνεργάτης της Οινοτράπεζας Παυλίδη, είναι καθηγητής στη σχολή οινοχοΐας της Le Monde και σύμβουλος στη Σπονδή. Ξεκίνησε να πίνει κρασί σχετικά αργά. Περί το 1995. «Άργησα, αλλά μπήκα δυναμικά. Άρχισα να διαβάζω, να δοκιμάζω. Επειδή όμως δεν μπορούσα να δοκιμάζω όλα τα κρασιά που ήθελα λόγω κόστους, άρχισα να διοργανώνω γευσιγνωσίες σπίτι μου και έτσι το κόστος μοιραζόταν. Μέχρι το 1999 δοκίμασα πολλά καλά κρασιά. Μετά πήγα στην Οινοτράπεζα Παυλίδη όπου ήμουν πελάτης και έκανα εκεί γευσιγνωσίες». Πριν καν ασχοληθεί με το κρασί επαγγελματικά, είχε γνωρίσει τον Επίκουρο, στον οποίο, όπως λέει, οφείλει το 100% της δημοσιογραφικής του καριέρας.
«Από πολύ νωρίς όταν μπήκα στο χώρο, ξεκίνησα να λέω τη γνώμη μου. Η έκφραση της άποψής μου είναι η τακτική μου μέχρι και σήμερα, κάνοντας ακόμα περισσότερους, εχθρούς, φίλους και λάθη!»
Μέσα στο σκεπτικό της άποψης εντάχθηκε και η έκδοση του πρώτου βιβλίου του «Only the Best» για το κρασί. «Η οπτική μου γωνία ήταν πάντα από την πλευρά του καταναλωτή» μου λέει. «Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τι βρίσκω μέσα στο ποτήρι. Δεν με νοιάζουν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά και άλλα τέτοια. Έρχομαι στη θέση ενός καταναλωτή που πληρώνει για να δοκιμάσει ένα κρασί.
Σε σχέση με παλαιότερα, το ελληνικό κρασί είναι πλέον η μέρα με τη νύχτα. Αλλά έχει και αρκετά προβλήματα που απορρέουν από τις μικρές εκτάσεις που δεν επιτρέπουν στους οινοπαραγωγούς να έχουν χαμηλές τιμές. Το μέλλον είναι να επικεντρωθούν στη μέση και υψηλή κατηγορία τιμής και να έχουν ως όπλο τις γηγενείς ποικιλίες. Αυτές βέβαια πρέπει να δουλευτούν σωστά.
Στο εξωτερικό αναγνωρίζεται η ποιότητα ή η ιδιαιτερότητα». Όσο για τις τιμές: «Τα ελληνικά κρασιά σε καμία περίπτωση δεν είναι value for money στο ράφι». Και η άποψή του για τους οινοχόους: «Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα είναι λίγοι και από τα πρώτα βήματά τους βρίσκονται σε περιβάλλον όπου τους κανακεύουν. Γίνονται επίκεντρο και πολλοί δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή τη "δόξα", με αποτέλεσμα να χάσουν την ταπεινοφροσύνη που πρέπει να έχει κάποιος που ασχολείται με το κρασί. Τους βλέπεις ότι προσγειώνονται όταν φεύγουν από τη νύχτα για να δουλέψουν την ημέρα, και από «γλειφόμενοι» γίνονται «γλείφοντες»!
