Ποιος θα περίμενε ότι ο διευθυντής του Οινοχόου, του μοναδικού περιοδικού κρασιού στην Ελλάδα, θα ήταν γυναίκα; Πόσο μάλιστα όταν δεν μιλάμε για την κλασική career woman, αλλά για μια κομψή, καλοζωισμένη κυρία, που απολαμβάνει ένα extra dry martini με την ίδια ευχαρίστηση που μαγειρεύει και φροντίζει την οικογένειά της, χωρίς να παύει να είναι η ψυχή της παρέας. Για εκείνη το κρασί είναι μια αγάπη που η γοητεία του έγκειται στο ότι είναι μια «ζωντανή ιστορία».
Ένα περίεργο σύμπλεγμα όπου συμμετέχει ο άνθρωπος και η φύση. Όπως η ίδια λέει, ξεκίνησε το 1990 με μια σελίδα για το κρασί στο περιοδικό «Εικόνες», που πρέπει να ήταν και η πρώτη σελίδα που ασχολείτο αποκλειστικά με το κρασί σε ένα περιοδικό ποικίλης ύλης. Η στήλη λεγόταν «Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν» και παρουσίαζε κρασιά, ποικιλίες, οινοπαραγωγούς κλπ. Η ενασχόλησή της με το κρασί ξεκίνησε καθαρά από αγάπη. Ήταν το χόμπι της. «Μετά από δύο δεκαετίες κλασικής δημοσιογραφίας, επέτρεψα στον εαυτό μου να ασχοληθεί με κάτι που αγαπούσα περισσότερο».
Θεωρεί ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστια βήματα όσον αφορά το ελληνικό κρασί. Παλαιότερα δεν υπήρχε ούτε κλάδος οινο-δημοσιογραφίας ούτε ειδικά περιοδικά. Ο κόσμος πλέον ασχολείται με το κρασί. «Ο κόσμος θέλει να μαθαίνει, να δοκιμάζει κρασιά. Βέβαια μιλάμε για τον ενημερωμένο καταναλωτή, όχι το σύνολό τους, γιατί κατά τα άλλα το χύμα ζει και βασιλεύει».
Μέσα από τον «Οινοχόο» εισπράττει μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου για το κρασί. Και πιο συγκεκριμένα πολύ μεγάλο ποσοστό των τηλεφωνημάτων και e-mails αφορούν πληροφορίες για ελληνικούς και ξένους οδηγούς κρασιών, σχολών του κρασιού κλπ. Υπάρχουν ακόμη και γράμματα σχολείων που ζητούν πληροφορίες για εργασίες με τις οποίες ασχολούνται τα παιδιά γύρω από το κρασί. «Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι το κρασί μπαίνει στα σχολεία από ευαισθητοποιημένους δάσκαλους». Η ίδια θεωρεί ότι το ελλη-νικό κρασί μπορεί να έχει λαμπρό μέλλον, αρκεί να εκμοντερνιστεί και να εκσυγχρονιστεί: από τις ετικέτες και τις ονομασίες μέχρι την επικοινωνία των παραγωγών και τις τιμές.
«Η επικοινωνία του κρασιού δεν μπορεί να γίνεται από τους οινοπαραγωγούς. Δεν είναι δυνατόν ένας οινοπαραγωγός να κάνει και το management του κρασιού του. Αυτό πρέπει να γίνεται από ειδικούς. Που σαφώς δεν είναι οι δημοσιογράφοι. Οι οποίοι δεν μπορούν να λειτουργούν ως διαφημιστές των κρασιών. Έτσι χάνεται η ουσία της δουλειάς τους. Ο ρόλος τους είναι να ενημερώνουν το κοινό σχετικά με το κρασί».
