Ξέρετε ότι το δίδυμο «Ασύρτικο της Σαντορίνης και Sushi» αρχίζει να γίνεται από τα must στη σκηνή των εστιατορίων της Ευρώπης; Γνωρίζετε ότι όλο και περισσότεροι ειδήμονες, σε παγκόσμιο επίπεδο, υμνούν το Ασύρτικο της Σαντορίνης και μερικά κλασάτα έντυπα το πλασάρουν ως ιδιαίτερα trendy; Δεν πρόκειται για αστείο. Έτσι έχουν πλέον τα πράγματα, κι αν ο κύβος φαίνεται να έχει ήδη ριφθεί, ο δρόμος που έχει μπροστά του αυτό το μοναδικό σταφύλι είναι ακόμα πολύ μακρύς. Γιατί τα κρασιά της Σαντορίνης μπορεί να ήταν αγαπητά στη χώρα μας από πολύ παλιά, αλλά η υψηλή τους ποιότητα είναι σχετικά πρόσφατη υπόθεση, ενώ ακόμη νεότερη (άρα και ασταθής) είναι η καθιέρωση στο διεθνή στίβο.
Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από τις καλές λευκές, ελληνικές ποικιλίες σταφυλιού, αλλά και περισσότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη αμπελουργική περιοχή της Ελλάδας (με εξαίρεση ίσως τη Νεμέα και το Αργιωργίτικο), το δίδυμο «Ασύρτικο και Σαντορίνη» φαίνεται να δίνει σάρκα και οστά στην ελληνική εκδοχή της εικόνας της Μεσογείου. Αλλά εκεί που το Αγιωργίτικο της Νεμέας φαίνεται να υπηρετεί τη Μεσόγειο με θερμό, εγκάρδιο και βελούδινο τρόπο, το Ασύρτικο της Σαντορίνης σαγηνεύει με την έκφραση του «σκληρού» ελληνικού φωτός και την αυστηρότητα της άνυδρης φύσης.
Τοπίο και σκηνικό
Το σκηνικό είναι τυπικό για την ανάπτυξη μιας καθαρά ελληνικής υπόθεσης. Ένα νησί κατ’ αρχάς, αλλά νησί μικρό και άνυδρο. Η Σαντορίνη εκφράζει τη λιτή μοναδικότητά της σε ηφαιστειογενές έδαφος και τονίζει την καυτή ιδιαιτερότητα του φωτός των ελληνικών νησιών. Κι αν το ελληνικό φώς είναι εκτυφλωτικό και η γοητεία της Σαντορίνης σκληρή, οι αέρηδες που διαρκώς σχεδόν φυσούν και ξεσηκώνουν όλο το νησί, κάνουν τη σαγήνη του Ασύρτικου υπόθεση γεμάτη μυστήριο και ερωτηματικά. Εκεί «πάνω» λοιπόν, σ’ αυτόν τον τόπο με τις υψηλές θερμοκρασίες και τους ισχυρούς ανέμους τη μέρα, αλλά με τις βροχοπτώσεις να ακούγονται σαν «κρύο» αστείο και με την αυξημένη υγρασία τη νύχτα, στο τόσο ωμό και ξεκάθαρο σκηνικό της Σαντορίνης, παίζεται για χρόνια το ίδιο εντυπωσιακό έργο με έναν πρωταγωνιστή: το Ασύρτικο.
Η καλλιέργεια της μοναδικής αυτής ποικιλίας καταλαμβάνει 12.000 στρέμματα (το 85% δηλαδή της καλλιεργούμενης γης στη Σαντορίνη), με αποδόσεις που με δυσκολία αγγίζουν τα 300-350 κιλά ανά στρέμμα. Απόδοση δηλαδή τόσο χαμηλή που με δυσκολία πιάνει το μισό της στρεμματικής απόδοσης άλλων αμπελουργικών περιοχών της Ελλάδας, αλλά και εγγύηση για κρασιά με δυνατή προσωπικότητα και ατέλειωτο ενδιαφέρον. Πράγματι, το ενδιαφέρον για το Ασύρτικο της Σαντορίνης και τα κρασιά του διαρκώς μεγαλώνει και κανένας δεν είναι ακόμα σε θέση να προβλέψει πού θα φτάσουμε και τι θα δούμε στο μέλλον. Προς το παρόν, η Σαντορίνη μαζί με τη Νεμέα αποτελούν (ίσως) τις πιο σημαντικές αμπελουργικές περιοχές της χώρας μας. Εκεί χτυπάει σήμερα η καρδιά του ελληνικού κρασιού, τόσο καλά όσο πουθενά αλλού. Χωρίς να αφιστάμεθα της πραγματικότητας, μπορούμε να πούμε ότι αυτές οι δύο ζώνες αποτελούν πρόκριμα για την απόσταση που έχει να διατρέξει το ελληνικό κρασί, μέχρι πού μπορεί να φτάσει και σε πόσο χρόνο.
Γεγονός, πάντως, είναι ότι εντός Ελλάδας το Ασύρτικο της Σαντορίνης είναι ήδη κορυφαίο στην αναγνωρισιμότητα και τις προτιμήσεις του καταναλωτικού κοινού. Οι πωλήσεις του έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια και το μέλλον φαντάζει ρόδινο. Και αν ακόμα δεχτούμε ότι η αύξηση αυτή οφείλεται στη μόδα και στις διαφοροποιημένες τάσεις της αγοράς, τι πειράζει; Μήπως δεν ξέρουμε ότι αυτές οι τάσεις δεν θα υπήρχαν αν δεν είχαν βάλει το χεράκι τους όλοι οι πρωτοπόροι –και όσοι τους ακολούθησαν– που πέτυχαν τη θεαματική βελτίωση των κρασιών της Σαντορίνης και τη διαμόρφωση του σημερινού ποιοτικού προφίλ της;
Το terroir και το ασύρτικο
Στη Σαντορίνη, οι συνθήκες είναι φαινομενικά μόνο «δυσμενείς». Γιατί οι υψηλές θερμοκρασίες της ημέρας, η αυξημένη υγρασία της νύχτας, η θάλασσα που την περιβάλλει, η ανυπαρξία σχεδόν των βροχοπτώσεων και προπαντός οι ισχυροί άνεμοι δημιουργούν τη μια «ακτίνα» του οικοσυστήματος, με τα ηφαιστειογενή εδάφη να δένουν μαζί τους και να φτιάχνουν ένα αχτύπητο δίδυμο: το εκπληκτικό terroir της Σαντορίνης πάνω στο οποίο το Ασύρτικο μεγαλουργεί και εκφράζει στο maximum τα προσόντα του. Πραγματικά, οι «δυσμενείς» φαινομενικά συνθήκες του terroir της Σαντορίνης επιτρέπουν στο έδαφος να εκφραστεί με ηφαιστειογενή ευκρίνεια, να δώσει στο Ασύρτικο το θαυμαστό του βάθος και να εκφράσει τη σαγήνη του όπως πουθενά αλλού. Βέβαια, το εκπληκτικό αυτό οικοσύστημα-terroir είναι τόσο «στριμμένο» ώστε το Ασύρτικο να είναι γεμάτο δημιουργικές αντιφάσεις. Από τη μια έχουμε το μοναδικό αμπελώνα στην Ελλάδα με αυτόριζα, προφυλλοξηρικά πρέμνα, με «αμπελιές» τουλάχιστον 60-80 χρόνων και ριζικό σύστημα που μπορεί να μετράει πολλούς αιώνες (!) σε παλαιότητα. Από την άλλη, οι αμπελιές, για να καταφέρουν να αναδείξουν τις θετικές πλευρές αυτού του εκπληκτικού terroir και να προφυλαχτούν από τις δύσκολες πλευρές του οικοσυστήματος, αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν και να πάρουν τη μορφή κουλούρας, η οποία θυμίζει περισσότερο καλάθι και φωλιά αποδημητικών πουλιών.
Δυστυχώς, όμως, το Ασύρτικο, αν και τόσο χαρακτηριστικά εκφραζόμενο στη Σαντορίνη και με προσωπικότητα που δεν συναντάμε πουθενά αλλού στην Ελλάδα, όπου ευδοκιμεί, δεν έχει μελετηθεί στο βάθος που χρειάζεται. Και αν από πρακτική πείρα ξέρουμε, ακριβώς (πάλι όπως στο Αγιωργίτικο και τη Νεμέα) ότι χωριά όπως το Ακρωτήρι, η Οία, το Ημεροβίγλι και ο Πύργος, έχουν τα αμπέλια με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αυτό οφείλεται μάλλον στο ότι οι καλύτεροι οινοποιοί δούλεψαν και δουλεύουν με σταφύλια από τα χωριά αυτά. Όταν τα αμπελοτόπια της Σαντορίνης μελετηθούν σε βάθος, τότε πιθανώς το Ασύρτικο και τα κρασιά του να κάνουν το πιο εντυπωσιακό άλμα της ιστορίας τους, το πραγματικά μεγάλο άλμα προς την κορυφή.
Το προφίλ των κρασιών
Δεν είναι εύκολα τα κρασιά της Σαντορίνης. Κανένα, άλλωστε, μεγάλο κρασί δεν είναι εύκολο. Ταυτόχρονα όμως (δεν υπάρχει κανένας λόγος να διστάζουμε ή να ντρεπόμαστε να το πούμε), το Ασύρτικο της Σαντορίνης δίνει σπουδαία κρασιά. Ίσως τα καλύτερα της Ελλάδας, συνολικά εξεταζόμενα. Κρασιά στιβαρά και σφιχτοδεμένα, συχνά αυστηρά, με overwhelming και εκρηκτικό χαρακτήρα, «υπερβολικό» σε όλα του. Η δομή, το σώμα, το αλκοόλ και οι δυνατότητες παλαίωσής τους αγγίζουν πολύ συχνά τον υπερθετικό βαθμό, με χαρακτηριστικά τους την ακραία προσωπικότητα, τη γωνιώδη και «μεταλλική» ιδιοσυγκρασία, αλλά και με ένα «ηλεκτρικά» συναρπαστικό προφίλ λεμονάτων αρωματικών και γευστικών προσόντων, διαθέτουν ένα περίεργα θαυμαστό τρόπο κυριαρχίας και ταιριάσματος με τις απολαύσεις του τραπεζιού.
Tο μέλλον του ασύρτικου της Σαντορίνης
Δεν είναι δύσκολο να το μαντέψουμε, ζούμε εξάλλου σε μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική εποχή, όπου στο χώρο του κρασιού ξεπετάγονται κάθε τόσο και νεότερες δυνάμεις, με προϊόντα που το ενδιαφέρον και η ποιότητά τους ξεπερνούν συχνά κάθε φαντασία. Το μυστικό για την εξασφάλιση του μέλλοντος του Ασύρτικου της Σαντορίνης και των κρασιών της βρίσκεται στην πολλή και μεθοδική δουλειά, ώστε να εξασφαλιστεί μια σειρά προϋποθέσεων:
1. Όλο και καλύτερη ποιότητα.
2. Ταύτιση με την παγκόσμια τάση για βιολογικά καλλιεργημένα αμπέλια και προβολή αυτής της πραγματικότητας.
3. Κατάδειξη της μοναδικότητας του οικοσυστήματος της Σαντορίνης και του αμπελώνα της.
4. Κατοχύρωση του σαντορινιού αμπελώνα ως προστατευόμενου μνημείου, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
5. Ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπου ο οινικός τουρισμός και οι περιηγήσεις στους «Δρόμους του Κρασιού της Σαντορίνης» να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι σημαντικότεροι παραγωγοί της ζώνης
Ο σημερινός μικρόκοσμος της Σαντορίνης της αμπέλου μοιάζει με καλόγουστο ψηφιδωτό. Τόσο επιτυχώς δεμένες μοιάζουν οι «ψηφίδες» του, όπου το παλαιό και το νέο αλληλοσυμπληρώνονται και εκφράζουν το καθένα με το δικό του στιλ τις πολλές όψεις του τοπικού Ασύρτικου. Το σήμερα της Σαντορίνης εκφράζεται με τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν του παρελθόντος, στο οποίο έλαμπαν η μετριότητα και τα βαριά, δήθεν «παραδοσιακά» κρασιά. Στη σύγχρονη σκηνή, οι πιο σημαντικοί πρωταγωνιστές είναι πολλοί:
Αργυρός
Από τις πιο διακριτικές παρουσίες στο χώρο του σαντορινιού κρασιού, αν και το εκπληκτικό «Παλαιωμένο Vinsanto» ήταν το πρώτο βήμα που τον εκτίναξε στο φως του ήλιου. Σιγά σιγά άρχισε να φαίνεται η αξία και των ξηρών κρασιών του Γιάννη Αργυρού, με κορυφαίο το «ατσάλινο» «Κτήμα Αργυρού-Βαρέλι», το οποίοι τόσο πειστικά πρόβαλλε για χρόνια το περιοδικό Wines and Spirits. Σήμερα, η νέα γενιά (τα παιδιά του, Ματθαίος και Λίλα) προβάλλει όλο και πιο δυναμικά στο προσκήνιο και το προς τα έξω άνοιγμα είναι ολοφάνερο.
Γαβαλάς
Μία από τις πιο διακριτικές και σεμνές παρουσίες στο χώρο του σαντορινιού κρασιού. Η «Σαντορίνη Γαβαλά» είναι ένα ιδιαίτερα αξιόλογο κρασί, γεμάτο τυπικότητα και ποιότητα. Από την άλλη μεριά, ο Γαβαλάς «ευθύνεται» και για το «Κατσανό», ένα ενδιαφέρον και δροσερό κρασί, με τεράστιο προσόν τη διάσωση δύο άγνωστων ποικιλιών της Σαντορίνης, του «Κατσανού» και της «Γαϊδουριάς». Αξιοπρόσεκτη περίπτωση.
Γιάννης Παρασκευόπουλος (Γαία Οινοποιητική)
Το πηγαινέλα μεταξύ Νεμέας - Σαντορίνης δεν αποτελεί φόβητρο για εκείνον. Οι σπινταριστοί ρυθμοί αποτελούν για έναν από τους πραγματικούς δόκτορες της ελληνικής οινοποιίας κίνητρο δράσης και δημιουργικότητας. Μπορεί πολλοί να τον αποκαλούν «George Clooney της ελληνικής Οινοποιίας» (είναι στ’ αλήθεια γοητευτικός), αλλά το σημαντικό είναι ο πρωτοπόρος ρόλος του στην ανάδειξη του Ασύρτικου της Σαντορίνης. Ο «Θαλασσίτης» του αποτέλεσε για χρόνια ορόσημο της νέας πραγματικότητας της οινοποιητικής Σαντορίνης.
Αρτέμης Καραμολέγκος (San... torini Winery)
Από τις νεότερες παρουσίες στο χώρο του σαντορινιού κρασιού, ο Αρτέμης Καραμολέγκος αποφάσισε να «ρίξει το γάντι» στο «οινικώς ορθόν» του Ασύρτικου της Σαντορίνης. Πράγματι, τα περισσότερα αμπέλια του ξεφεύγουν εντελώς από την αμπελιά-«κουλούρα» και ακολουθούν τη ρηξικέλευθη για τη Σαντορίνη διάταξη των γραμμικών (!) αμπελώνων. Απώτερη φιλοδοξία, η πλήρης κάλυψη των αναγκών του από γραμμικούς αμπελώνες. Η επόμενη «ασέβεια» είναι η εσκεμμένη δημιουργία κρασιών με εμφανή φρουτώδη αρώματα. Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ενδιαφέροντα και ενθαρρυντικά. Απομένει να φανεί αν σε βάθος χρόνου το τόλμημα δικαιολογείται πραγματικά.
Ι. Μπουτάρης και Υιός (Οινοποιητική ΑΕ)
Μόνο και μόνο γιατί από εκεί ξεκίνησε το «φρεσκάρισμα» και το face lifting της αμπελοοινικής Σαντορίνης, αξίζει στην πρωτοπόρο αυτή εταιρεία μετάλλιο και διαρκής εύφημη μνεία. Γύρω από το «διαστημικό» οινοποιείο Μπουτάρη στη Σαντορίνη έγιναν θαύματα, από εκεί βγήκαν όχι μόνο κρασιά με ανανεωμένη φυσιογνωμία, αλλά και ολοκαίνουρια, καινοτόμα προϊόντα, ενώ ανέδειξε και πολλούς νέους οινολόγους που αργότερα τράβηξαν το δικό τους δρόμο.
Santo Wines (Συνεταιρισμός)
Η ήσυχη δύναμη της ηφαιστειογενούς Σαντορίνης και υπόδειγμα δουλειάς για το συνεταιριστικό χώρο. Με ένα τεράστιο σε μέγεθος και τεχνικές δυνατότητες οινοποιείο, επισκέψιμο στο κοινό, προτείνει μια πολύ μεγάλη γκάμα από ενδιαφέροντα και καλοφτιαγμένα κρασιά, τα οποία δύσκολα μπορεί να προσφέρει ένα μικρό οινοποιείο. Τα κρασιά της Santo Wines ήταν τίμια και καλοφτιαγμένα ακόμα και παλιότερα, όταν κυριαρχούσαν τα «βαρειά» και οξειδωμένα κρασιά με έντονο το άρωμα παρελθόντος. Από τον εξώστη του πωλητηρίου του Συνεταιρισμού, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το κρασί της αρεσκείας του με φόντο τη μαγεία του θαλασσινού τοπίου.
Πάρις Σιγάλας
Από την Οία και τα Μαθηματικά στο κρασί, και μάλιστα στο Ασύρτικο της Σαντορίνης, η απόσταση αποδείχτηκε ότι δεν ήταν και τόσο μεγάλη. Από τότε που ο Πάρις Σιγάλας εγκατέλειψε τη διδασκαλία των Μαθηματικών, η άνοδος του στο χώρο του κρασιού υπήρξε αλματώδης. Η «Σαντορίνη» Σιγάλα είναι κρασί-ορόσημο, το οποίο μεταξύ άλλων μας έμαθε μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένα παλαιωμένο κρασί Σαντορίνης, όπως και ότι τα άσπρα ελληνικά κρασιά παλαιώνουν και μάλιστα υπέροχα. Το οινοποιείο-μπιζουδάκι στους Μπαξέδες, με το εξοχικό σαντορινιό «άρωμα» που αποπνέει, σε κάνει να ονειρεύεσαι.
Χαρίδημος Χατζηδάκις
Λιγόλογος και χαμηλού προφίλ,ο Χαρίδημος Χατζηδάκις, αν και Κρητικός από το Νομό Ηρακλείου, κατακτήθηκε από τη Σαντορίνη. Με τη σαντορινιάς καταγωγής σύζυγό του Κωνσταντίνα έφτιαξαν το mini οινοποιείο τους στο χωριό Πύργος. Έκτοτε, το στιλ Χαρίδημου Χατζηδάκι και τα κομψά κρασιά του άρχισαν να διακρίνονται και να είναι αγαπητά για την ποιότητα και το κομψό τους προφίλ.
Τι λένε οι παραγωγοί
Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να γνωρίζουμε τη Σαντορίνη σπιθαμή προς σπιθαμή και οι απόψεις μας να απηχούν με ακρίβεια την πραγματικότητα. Ας ακούσουμε όμως κι αυτές των ανθρώπων που «σκύβουν» στη γη, για να «αναστήσουν» το Ασύρτικο. Μιλήσαμε με τρεις από αυτούς και τους κάναμε τις ίδιες ερωτήσεις:
Ερωτήσεις:
1. Ποια είναι η γνώμη σας για το δυναμικό και τις δυνατότητες του Ασύρτικου; Πού τοποθετείται ποιοτικά σε σχέση με τις μεγάλες διεθνείς ποικιλίες Chardonnay, Sauvignon και Riesling;
2. Ποιο είναι το μέλλον του αμπελώνα της Σαντορίνης, λαμβάνοντας υπόψη την τουριστική ανάπτυξη που περιορίζει όλο και περισσότερο τις καλλιεργούμενες εκτάσεις;
3. Η τοπική κοινωνία ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της αμπελοκαλλιέργειας στο νησί; Ποιο είναι το κυριότερο που πρέπει να γίνει για τη διάσωση και την ανάπτυξή της;
Να τι μας απάντησαν:
Μάρκος Καφούρος (Santo Wines)
1. Το Ασύρτικο σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια άριστη, πολυδύναμη, λευκή, οινοποιήσιμη ποικιλία αμπέλου, η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις μεγάλες, λευκές, κοσμοπολίτικες ποικιλίες. Δίνει κρασιά με μεγάλη ικανότητα παλαίωσης, τα οποία μπορούν να συνδυάζονται με ευρύ φάσμα γεύσεων. Θεωρούμε ότι δίκαια σήμερα κατατάσσεται στις καλύτερες λευκές ποικιλίες παγκοσμίως.
2. Δεν πιστεύουμε ότι η σχέση μεταξύ της καλλιέργειας του αμπελώνα και της τουριστικής ανάπτυξης της Σαντορίνης είναι μια σχέση ανταγωνιστική που αποβαίνει σε βάρος του αμπελώνα. Πεποίθησή μας είναι ότι η σχέση αμπελοκαλλιέργειας και τουρισμού είναι μια σχέση αμφίδρομα ευεργετική. Σε ό,τι αφορά την αμπελοκαλλιέργεια στη Σαντορίνη, ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα υπήρχε με τη σημερινή της μορφή αν δεν υπήρχε ο τουρισμός. Λέμε λοιπόν ότι ο αμπελώνας της Σαντορίνης έχει μέλλον. Αυτό προϋποθέτει ότι όλοι οι φορείς –θηραϊκή κοινωνία και πολιτεία– θα αποφασίσουμε ότι αποτελεί στρατηγική ανάγκη η ύπαρξή του, ώστε να ληφθούν μια σειρά από μέτρα που θα συμβάλουν στη διατήρησή του.
3. Με δεδομένο την τεράστια βλάβη που έχει υποστεί η Σαντορίνη από την αλόγιστη δόμηση κυρίως των τελευταίων χρόνων, θεωρούμε ότι η θηραϊκή κοινωνία έχει ωριμάσει πια και έχει κατανοήσει ότι η διατήρηση του σαντορινιού αμπελώνα αποτελεί θεμελιώδες συστατικό για μακρόχρονη και αειφόρο ανάπτυξη του νησιού. Σήμερα, δυστυχώς, δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν χρήσεις γης, δεν υπάρχει καμία προστασία από την οικοπεδοποίηση.
Πάρις Σιγάλας (Κτήμα Σιγάλα)
1. Το Ασύρτικο είναι ποικιλία με τεράστιες δυνατότητες. Λόγω της εξαιρετικής ποιότητας και προσωπικότητάς του, στέκεται ισάξια απέναντι στις γνωστές διεθνείς ποικιλίες, όπως είναι το Chardonnay, το Sauvignon, το Riesling κ.ά. Είναι ποικιλία που σε ιδιαίτερα μικροκλίματα, όπως είναι η Σαντορίνη, μπορεί να δώσει οίνους με μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης και έντονη προσωπικότητα.
2. Η Σαντορίνη, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο, τόσο στην ελληνική αγορά όσο και στη διεθνή (ιδιαίτερα στις ΗΠΑ), αναγνωρίζεται ως ξεχωριστό αμπελοτόπι, με ποιότητα που μπορεί να συγκριθεί με ήδη καταξιωμένα και με παράδοση ευρωπαϊκά αμπελοτόπια. Το γεγονός αυτό υπόσχεται πολλά για το μέλλον των κρασιών του νησιού. Δυστυχώς, ο αμπελώνας κινδυνεύει να χαθεί, όχι όμως από τον τουρισμό, αλλά από το «κεφάλι το ξερό μας», που λέει ο ποιητής. Ο αμπελώνας χρειάζεται θεσμική προστασία. Δεν υπάρχει αμπελώνας, αλλά και γενικότερα αγροτική γη στον κόσμο, που να μην είναι οριοθετημένη και προστατευμένη. Όσο η πολιτεία μαζί με τους τοπικούς άρχοντες δεν συνειδητοποιούν το έγκλημα που γίνεται σε βάρος του μέλλοντος του νησιού, αλλά και σε βάρος του αμπελώνα ιδιαίτερα, με το νόμο, βάσει του οποίου επιτρέπεται ο καθένας να μπορεί να χτίσει παντού, το έγκλημα θα συνεχίζεται μέχρι την πλήρη καταστροφή του.
3. Η τοπική κοινωνία, με κάποιες εξαιρέσεις, δεν έχει συνειδητοποιήσει το μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει το μέλλον του νησιού και η πρόοδός του. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Γι’ αυτό όμως χρειάζονται νόμοι και κυρίως διάθεση.
Ματθαίος Αργυρός (Κτήμα Αργυρού)
1. Έχουμε φτάσει να φτιάχνουμε Σαντορίνες παγκόσμιας κλάσης. Να πούμε ότι μια φρέσκια Σαντορίνη έχει δυνατότητες παλαίωσης τουλάχιστον 5-6 χρόνια, ενώ μια Σαντορίνη οινοποιημένη σε γαλλικά βαρέλια 10-12 χρόνια. Το Ασύρτικο δεν έχει σχέση με τις μεγάλες διεθνείς ποικιλίες που αναφέρετε – μόνο με το Riesling έχει κάποια κοινά σημεία (οξύτητα, σώμα, μεταλλικότητα). Είναι δύσκολο να συγκριθούν διαφορετικές ποικιλίες.
2. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Τα σαντορινιά οινοποιεία προτρέπουν τους αμπελουργούς να καλλιεργούν τα αμπέλια τους: Πληρώνουν και το σταφύλι περισσότερο, για να στηρίξουν το εισόδημά τους και να μη σταματήσουν την καλλιέργεια. Δυστυχώς, το τουριστικό κομμάτι στη Σαντορίνη έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και η οικοδόμηση έχει δύο μεγάλες συνέπειες: καταστρέφεται η οικολογική ισορροπία του νησιού και η εμφάνισή του.
3. Το δυσάρεστο είναι ότι δεν ενδιαφέρονται οι νέοι άνθρωποι. Ο αμπελώνας καλλιεργείται από ηλικιωμένους που δεν είναι απαραίτητα αγρότες. Οι ντόπιοι, παράλληλα με την κύρια δουλειά τους, έχουν και ένα αμπελάκι και το καλλιεργούν. Οι νέοι, όμως, δεν ενδιαφέρονται, κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στο νησί γίνεται μεγάλη προσπάθεια να μη συρρικνωθεί ο αμπελώνας και να αγαπήσουν οι νέοι αυτή την ενασχόληση.
Τα «αστέρια» του ασύρτικου της Σαντορίνης
Καλλίστη Reserve 2006 Μπουτάρη, ΟΠΑΠ «Σαντορίνη»
Το κρασί που άνοιξε δρόμους στη χρήση βαρελιού στο Ασύρτικο της Σαντορίνης. Αρωματικό προφίλ από κάπνισμα, μαρμελάδα κίτρινων φρούτων, «ορυκτά» (τσακμακόπετρα) και τσιμπήματα από κηροζίνη, προδιαθέτουν για ακόμη πιο ευχάριστη συνέχεια στο στόμα. Έχει πλούσιο σώμα με αρμονικές και αρκετά στρογγυλές καμπύλες, χωρίς να χάνει σε τίποτα τη σφριγηλότητα και τη ζωηράδα του. Πολύ ευχάριστο και απολαυστικό.
Σαντορίνη Σιγάλα «Βαρέλι» 2007, ΟΠΑΠ «Σαντορίνη»
Πανδαισία αρωμάτων που θυμίζουν ξερά και ώριμα φρέσκα λευκά φρούτα, αλλά και ελαφριά σοκολάτα και καραμέλα. Γεύση που μοιάζει γλυκιά, εξαιτίας του αλκοόλ και της χρήσης βαρελιού. Είναι σωματώδης και πολυσύνθετη, με την ισχυρή οξύτητα να έρχεται σε αρμονία με τη χαρακτηριστική αίσθηση βανίλιας. Ένα κρασί που αξίζει να παλαιωθεί για μερικά ακόμα χρόνια, ώστε να δείξει ολοκληρωτικά τη γοητεία του.
Κτήμα Αργυρού «Βαρέλι» 2007, ΟΠΑΠ «Σαντορίνη»
Ευγενικό, αλλά κάπως «αυστηρό» αρωματικό προφίλ. Σε ένα κομψό φόντο εσπεριδοειδών, αναπτύσσει έναν καμβά από αρώματα ξηρών καρπών, βανίλιας και καπνού. Πλούσια, ιδιαίτερα γενναιόδωρη γεύση, με ζωηρή οξύτητα που «κόβει» τη λιπαρότητα του κρασιού. Αφήνονται έτσι στη γευστική απόλαυση οι ντελικάτες νότες τσαγιού, βανίλιας, καφέ, πιπεριού και ρετσινιού. Η θαυμαστή πολυπλοκότητα ολοκληρώνεται από εξαιρετική επίγευση.
Νυχτέρι «Reserve» 2006, Santo Wines, OΠΑΠ «Σαντορίνη»
Θαυμάσιο κρασί, όπου σε φόντο ξηρών καρπών αναπτύσσει αρώματα λεμονιού, τσαγιού καί βανίλιας. Γεύση πλούσια και χορταστική, το αλκοόλ την κάνει να φαίνεται σαν γλυκίζουσα, αλλά εξισορροπείται μια χαρά από τη χαρακτηριστική οξύτητα. Η τραχύτητα που συχνά συναντούμε στα «Νυχτέρια» είναι εδώ ευγενική και «έξυπνη».
Vinsanto 8 ετών Santo Wines. ΟΠΑΠ «Σαντορίνη»
Έντονο καφεκίτρινο χρώμα. Πυκνό και απίστευτα πολυσύνθετο αρωματικό μπουκέτο: εναλλάσονται αρώματα ξερών φρούτων, μαρμελάδας, καραμέλας γάλακτος, ξηρών καρπών, σταφίδας και λιπαρής σοκολάτας. Η έντονη γλυκύτητα εξισορροπείται θαυμάσια από την εξίσου έντονη οξύτητα. Εξαιρετικό επιδόρπιο κρασί, υψηλού επιπέδου.
Vinsanto 1988 Αργυρού, ΟΠΑΠ «Σαντορίνη»
Ένα κρασί σταθμός, διαχρονικό και απίστευτο, πάντα υψηλοτάτου επιπέδου.Το χρώμα του παίζει μεταξύ του καφέ και του κιτρινωπού, ενώ το άρωμά του παραμένει πάντα πληθωρικό και έντονο. Θυμίζει κυρίως φρούτα σε μαρμελάδα, ξηρούς καρπούς, σοκολάτα, σταφίδα και ξερό σύκο. Η αρωματική πολυπλοκότητα περνάει και στην πληθωρική γεύση, όπου σε ένα πιπεράτο «κλίμα» κυριαρχούν τα στοιχεία της σοκολάτας και του μελιού. Εξαιρετική, μακριά επίγευση.