Είναι περίεργο το πώς κάποια πράγματα φαντάζουν απολύτως φυσικά τη μια στιγμή και τελείως αφύσικα την άλλη. Τι πιο απλό από το να κάνεις ηλιοθεραπεία σε μια όμορφη παραλία... Αν όμως είσαι στην Αυστραλία, ο μήνας είναι Δεκέμβριος, το μπαρ πίσω σου παίζει χριστουγεννιάτικα και μερικές υπέροχες υπάρξεις φορούν μόνο κόκκινα thongs και σκουφάκια του Αϊ- Βασίλη, το πράγμα μπλέκει... Μια Τετάρτη του Φεβρουαρίου. Πρόσκληση από το ΕΥ για γεύμα στην Αίγλη. Easy like Sunday morning! Έτσι όμως η ανατροπή γίνεται πιο βαρύγδουπη. Από το πουθενά προσγειώνονται στο τραπέζι κόκκινα αβγά, μαγειρίτσες, κοκορέτσια, αρνάκια και τσουρέκια! Πέφτουν τηλέφωνα από τα κινητά, για να υπάρξουν μάρτυρες στο τσούγκρισμα και στο «Χριστός Ανέστη» - ενώ ψάχνεις να βρεις «μύτη άσπαστη»... Οι Δημήτρης Αντωνόπουλος, Αργύρης Τσακίρης και ο υπογράφων, κρυμμένοι πίσω από μια αρμαθιά ποτήρια, ψάχνουν να βρουν το «πεντάστερο» πάντρεμα κρασιού/πασχαλινού φαγητού. Ο Δημήτρης Τζουανόπουλος, Γενικός της Αίγλης, τσεκάρει σε ηδονιστικό επίπεδο τα αποτελέσματα της έρευνας. Ο chef της Αίγλης Jean Louis Καψαλάς έρχεται και φεύγει σαν εκκρεμές - τις περισσότερες φορές για να απαντήσει σε ερωτήσεις του τύπου «Πώς το έκανες αυτό, καλέ;». Ο JLK έχει αρκετά γαστρονομικά dan κάτω από τη ζώνη του - και βλέμμα που δείχνει ότι ακόμα δεν έχουν έρθει τα καλύτερα... Αληθώς!
00.35: Βαμμένα κόκκινα αβγά
Παράδοση είναι οι επιτυχημένοι πειραματισμοί αιώνων. Δοκιμάστε το αβγό σας με ένα τσιπουράκι. Το απόσταγμα σταφυλής από Malvasia του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου ήταν αρχικά αιχμηρό. Λίγο νεράκι όμως (σε αναλογία 1/3) έκανε την κάψα γλύκα και την αρωματική επιθετικότητα πολυπλοκότητα. Cheers! Αν τώρα διακατέχεστε από μία cosmopolitan διάθεση, δοκιμάστε το αφρώδες Villa Amalia του Τσέλεπου. Η φρεσκάδα και το νεύρο του είναι ένα κι ένα για τη δυσάρεστη «αβγουλίλα».
Συμβουλή του Jean Louis: Απλώς διαλέξτε τα πιο φρέσκα αβγά που μπορείτε να βρείτε
00.50: Μαγειρίτσα
Το καλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί αν γίνει σε μια υπέροχη μαγειρίτσα είναι μια δροσερή φιάλη Βιβλία Χώρα λευκή – ή μάλλον δύο. Ο φυτικός χαρακτήρας του Sauvignon Blanc (οινοποιημένου εξαίρετα από τον Βαγγέλη Γεροβασιλείου και τον Βασίλη Τσακτσαρλή) έσεσε τέλεια με τα αρώματα του πιάτου. Φρεσκάδα, πολυπλοκότητα, πλούτος και «πάχος» στο στόμα. Αν η παρέα επιμένει σε κόκκινο το Grande Reserve Μπουτάρη κολακευόταν από το φαγητό παρά το κολάκευε – παρότι ο συνδυασμός έβγαζε υπέροχο φρούτο. Τέλος μια avant garde προσέγγιση είναι το πάντρεμα της μαγειρίτσας με γλυκό Μοσχάτου Σάμου του Συνεταιρισμού.
Συμβουλή του Jean Louis: Τα λαχανικά βράζονται ξεχωριστά και στο optimum κρυώνουν με νερό και αλάτι. Έτσι διατηρούν τη φρεσκάδα και το έντονο χρώμα τους. Το χαρμάνι (+ μάραθος) γίνεται λίγο πριν το σερβίρισμα.
12.45: Κοκορέτσι
Το κοκορέτσι θέλει το Cabernet του! Η Φτελιά του΄98 του Κωνσταντίνου Τσώλη ήταν ότι έπρεπε μαζί του – και κάτι παραπάνω. Το ζουμερό upper class κοκορέτσι του Jean Louis στάθηκε εξαίρετο όχημα για να ξεδιπλωθεί αυτό το γεμάτο χαρακτήρα κρασί. Οι πυκνές πρωτεΐνες έμπλεξαν με τις πλούσιες ταννίνες, σε ένα παιχνίδι που είχε πλάτος, βάθος και εκφραστικότητα. Τώρα αν σηκώσει ήλιο ή αν ακουστούν φράσεις, όπως «το κόκκινο μου φέρνει νύστα», τραβήξτε ξανά από τη φαρέτρα σας το λευκό Βιβλία Χώρα. Η οξύτητα θα κρατήσει το κρασί στο ύψος του, χωρίς να χαθεί η ένταση του πιάτου.
Συμβουλή του Jean Louis: Το αλάτι και το πιπέρι προκαλούν αφυδάτωση στο κοκορέτσι. Έτσι για να μείνουν οι χυμοί εκεί που πρέπει, προσθέστε το αλατοπίπερο ελάχιστα λεπτά πριν από το σερβίρισμα και σίγουρα μετά από τη σούβλα.
14.30: Αρνάκι σουβλιστό
Ήρθε η ώρα για τον πολυπόθητο οβελία. Και ενώ όλοι περιμένουν κόκκινο, εσείς τους βγαίνετε με λευκό! Ή, τουλάχιστον, με ένα λευκό κρασί με πυκνότητα, «σώμα» και στόφα που θα ζήλευαν πολλά ερυθρά Chardonnay Αντωνόπουλου εκφράζει το βούτυρο, τη βανίλια και το ώριμο φρούτο από την πρώτη επαφή με το αρνάκι. Το υψηλό αλκοόλ δένει με τη λιπαρότητα του κρέατος και οι οβελιστές παραληρούν. Αν καλά και σώνει θέλετε κόκκινο, το πολύ καλά δομημένο, πλούσιο Syrah από το κτήμα Εύχαρις will do the trick.
Συμβουλή του Jean Louis: Αν δεν προλάβετε να γεμίσετε το αρνάκι με δεντρολίβανο, «μαστιγώστε» το αλύπητα (με το δεντρολίβανο, εννοείται) κατά το ψήσιμο. Για τις πατάτες, λίγο άνθος αλατιού (fleur de sel) στο τελείωμα θα κάνει θαύματα.
19.45: Τσουρέκι
Δεν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία: το τσουρέκι πρέπει να συνάντησε το γλυκό Μοσχάτο της Ρόδου στον Παράδεισο. Η αφράτη αίσθηση του πρώτου αφήνει το δεύτερο να εκφράσει υπέροχες μαρμελάδες, μπαχάρια και αρωματικά βότανα. Μια νότα φρέσκου δυόσμου δίπλα στο τσουρέκι θα ωθήσει την αρωματική συνεργεία σε άλλα επίπεδα. Ιδανικά, θα θέλαμε μια δόση Μοσχάτου στο ποτήρι και μια δόση πάνω στο τσουρέκι! Από την άλλη, αν ο ήλιος έχει βασιλέψει και κοντεύουμε και εμείς, μια παρασπονδία στο κρασί επιτρέπεται: ένας πυκνός espresso θα δημιουργήσει ένα ήπιο κοντραπούντο μεταξύ γλύκας και πίκρας…
Συμβουλή του Jean Louis: Το τσουρέκι πρέπει να είναι ημέρας. Αξίζει, λοιπόν, να χάσουμε μια ώρα από το μεσημεριανό ύπνο. Επίσης πρέπει να είναι «χαρούμενο» - για αυτό, του προσθέτουμε λίγο ούζο, αλλά και καλοτριμμένο γλυκάνισο.
