Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να το παίξω λίγο σκηνοθέτης. Εσείς απλώς φορέστε το καλύτερό σας χαμόγελο, φρεσκάρετε τα τελευταία ανέκδοτα και διώξτε από το μυαλό σας κάθε δυσάρεστη σκέψη. Και το ντύσιμο το αφήνω σ εσάς: είμαι σίγουρος ότι δεν θα αρκεστείτε στην τελευταία λέξη της μόδας, αλλά ο καθένας θα πυροδοτήσει το προσωπικό του στιλ για να εκφράσει την ουσία του είναι του. Η σαμπάνια θα σπινθηροβολεί και στους δίσκους σπέσιαλ γκουρμέ bytes θα δονούν τον ουρανίσκο με την τσαχπίνικη αρμονία τους. Ίσως δεν υπάρχει τίποτα πιο στιλάτο για τις γιορτές από ένα Champagne party -προσωπικά όσες φορές το έχω κάνει, φόρτωσα μπαταρίες για πολύ καιρό. Πριν ετοιμαστούμε όμως για το Champagne party, πρέπει απαραιτήτως να απαλείψουμε κάποιες εγγενείς παρενέργειες. Για κάποιο μυστήριο λόγο, βλέπετε, οι Έλληνες έχουν μείνει μερικές δεκαετίες πίσω, όσον αφορά την σαμπάνια. Έχοντας κολλήσει στο στερεότυπο της αφρίζουσας γκλαμουράτης χαράς που συνοδεύει συνήθως τους γάμους, κάνουν -συγγνώμη, φίλτατοι!- τραγικά λάθη. Θέλουν, λ.χ., να ρέει ο καμπανίτης με τη γαμήλια τούρτα -ιδού το πρώτο ατόπημα. Διαλέγουν μια κλασική brut σαμπάνια, την υποβάλλουν στο αβάσταχτο για αυτήν μαρτύριο της ζάχαρης και καταστρέφουν ανεπανόρθωτα την ελεγκάντσα, που λογικά θα έπρεπε να πλημμυρήσει με την τσαχπινιά της το στόμα. Ενώ η υποχρεωτική κίνηση που πρέπει να κάνει κανείς για να τιμήσει τη γαμήλια γλύκα, είναι να ανοίξει μια σαμπάνια demi¬sec, και μόνο αυτήν. Στην περίπτωση της Μοet & Chandon λέγεται «Nectar» και κολακεύει τα γλυκά που θα συναντήσει στο στόμα. Το δεύτερο λάθος είναι το μαρτύριο του κουνήματος -το έχουμε δει κατά κόρον στις απονομές της Φόρμουλα-1. Η σαμπάνια αφρίζει υπερβολικά, σαν σαπουνάδα, και όταν πας να πιεις ένα τέτοιο «κουνημένο». ποτήρι, η περισσότερη σπινθηροβόλα χάρη της έχει πετάξει μακριά. Εντάξει, όμως, ας μην είμαστε δογματικοί: σε ένα γάμο μπορεί το πρώτο μπουκάλι που θα ανοίξει ο γαμπρός να υποστεί τα ειδικά εφέ για τις φωτογραφίες. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να ξοδευτούν άσκοπα φυσαλίδες, που η έξυπνη κίνηση θα ήταν να γαργαλούν τη γλώσσα μας.
Βάζοντας λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, πιάνουμε από την αρχή τα στιλ της σαμπάνιας, που την αντιμετωπίζουμε ως ένα κρασί για το τραπέζι μας, όπως ακριβώς ένα μπουκάλι χωρίς φυσαλίδες. Η brut είναι η βασική ξηρή γεύση, αποτέλεσμα blending διαφορετικών χρονιών, που υλοποιεί και σφραγίζει το ιδιαίτερο στιλ κάθε Οίκου. Είναι ιδανικό απεριτίφ και συνδυάζεται με πληθώρα σπεσιαλιτέ (βλέπε box). Αν η brut είναι millesime, αυτό σημαίνει ότι προέρχεται από το κρασί μιας και μόνο εσοδείας που υποχρεωτικά σχεδόν θα είναι πολύ καλή, άρα η πολυπλοκότητα της σαμπάνιας ανεβαίνει Οι επιδόσεις φτάνουν στο maximum με μια cuvee speciale (πχ Dom Perignon): η σαμπάνια φτιάχνεται από τα καλύτερα σταφύλια κάθε Οίκου είναι χρονιάς, και μάλιστα πολύ καλήο παλαιώνει για περισσότερο χρόνο από ότι μια στάνταρ brut -επομένως η γεύση και τα αρώματα είναι σαφώς πιο πολύπλοκα και η φινέτσα του καμπανίτη μεγιστοποιείται. Στους συνδυασμούς με το φαγητό, τώρα, έχουν θέση πιο σύνθετες συνταγές (βλέπε box). Ξεχωριστή περίπτωση αποτελούν οι ροζέ σαμπάνιες, που με τα αρώματά τους θυμίζουν περισσότερο κόκκινο κρασί και στο τραπέζι παίρνουν θέση ανάλογη, συνδυαζόμενες στην εντέλεια με παπάκια, αρνάκια, περιστέρια και ανάλογα κρεατικά.
Οι γεύσεις που αγαπάει η σαμπάνια
• Λευκό ντελικάτα ψάρια (π.χ., μπακαλιάρος, καλκάνι), ποσαρισμένα κατά προτίμησιν, σίγουρα όμως όχι ψημένα στη σχάρα καλύτερα στο φούρνο.
• Γιαπωνέζικο σούσι, αλλά χωρίς, ή με ελάχιστο, ουασάμπι.
• Το σέλερι είναι ιδεώδης σύντροφος της σαμπάνιας.
• Μια ελληνική μελιτζανοσαλάτα (η λίγη αλμύρα της ισορροπεί με τη φρεσκάδα και την οξύτητα του κρασιού).
• Λευκό πουλερικό a la creme (εκτός από τη γευστική αρμονία, εδώ έχουμε και αρμονία ξανθών αποχρώσεων).
• Τυριά: Ισορροπεί τη λιπαρότητα της γραβιέρας και της γκούντα, και την αλμύρα της παρμεζάνας.
• Σολομός μαρινάτος: Δίπλα στην έντονη γεύση του προτιμάμε ροζέ σαμπάνια.
• Εξωτικά μπαχαρικά: Ναι σε τζίντζερ, κάρι, κανέλα, αρκεί να μην είναι πολύ καυτερές οι σπεσιαλιτέ.
• Φραγκόκοτα: Η ντελικάτη σάρκα της θέλει σαμπάνια millesime (χρονιάς, δηλαδή).
• Αρνάκι: Τέλειο με μια ροζέ.
• Ντομάτα: Μια δροσιστική σούπα γκασπάτσο, από ώριμες όμως ντομάτες, ταιριάζει άψογα με ροζέ καμπανίτη.
• Κους κους: Ιδεώδες το παιχνίδισμα των φυσαλίδων με τους λεπτούς κόκκους του αραβικού εδέσματος.
• Ορτύκια με μαροκινό μπαχαρικό Ρας-ελ-Χανού, που θέλουν σαμπάνια millesime.
• Με μους γκρέιπφρουτ ή τσιζ-κέικ με γκρέιπφρουτ: μια demi-sec σαμπάνια πετυχαίνει εξαιρετική ισορροπία με τη γλυκιά αλλά και πικρή και ξινή γεύση αυτού του γλυκίσματος.
