Για πολλά χρόνια η μαστίχα ήταν ένα υλικό ξεχασμένο, μέχρι τα τελευταία χρόνια που μπήκε στην ζωή μας με τόσες μορφές. Στα καλλυντικά, τα τρόφιμα, την μαγειρική και το ποτό. Τι πιο σύνηθες μετά από ένα γεύμα από ένα σφηνάκι παγωμένο λικέρ μαστίχας. Αν τώρα σκύψουμε πάνω σε ένα ποτήρι για να ανακαλύψουμε από πού αναδύονται τα υπέροχα αυτά αρώματα θα δούμε ότι όλη η διαδικασία της παραγωγής της μαστίχας έχει κάτι το συγκινητικό. "Πληγώνεις" ένα δέντρο και το δάκρυ του είναι άρωμα, είναι γεύση. Σαν αυτό το δάκρυ να κουβαλάει την ομορφιά όλης της φύσης συμπυκνωμένη σε μια μυρωδιά. Το μαστιχόδενδρο- ο σκίνος- φύεται σε πολλές από τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου. Mόνο στην Χίο ωστόσο η ποικιλία μπορεί να δίνει την μαστίχα που γνωρίζουμε. Και μάλιστα μόνο στην περιοχή στα νότια του νησιού, εκεί όπου βρίσκονται τα Μαστιχοχώρια! Πόσο περίεργο δέντρο. Με προσωπικότητα θα έλεγες. Πως αλλιώς εξηγείτε, ότι εκτός της Χίου τα ίδια δέντρα ακόμη και αν δακρύζουν δίνουν μια μαστίχα άοσμη και σε πολύ μικρές ποσότητες. Ίσως γι' αυτό η μαστίχα είναι κομμάτι της Χίου. Μια γνώση που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στους ανθρώπους του νησιού αιώνες τώρα. Μαζί με τους ανθρώπους μεγαλώνουν και τα δέντρα. Όπως μαθαίνει ένας άνθρωπος, μαθαίνει και ένα δέντρο. Το μαστιχόδεντρο, ή σχοίνος ή pistacia lentiscus είναι ένα δέντρο που δύσκολα πιάνει. Η φροντίδα του δεν είναι ιδιαίτερη αλλά η συλλογή και ο καθαρισμός καθιστούν επίπονη την διαδικασία παραγωγής της. Για να καθαριστούν 20-30 κιλά μαστίχας μπορεί να ασχολειται κάποιος 3 μήνες, Γίνεται στο χέρι με τσιμπιδάκια, κόκκο, κόκκο. Η μαστίχα πρωτοχρησιμοποιήθηκε επίσημα στην ποτοποιεία το 1912, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Χίου, όταν ο Ιωάννης Τέττερης (2η γενιά )μαθαίνοντας τα μυστικά της απόσταξης από τον πατέρα του, ίδρυσε την πρώτη του Ποτοποιία με επίσημη άδεια του Ελληνικού κράτους. Η επόμενη γενιά της οικογένειας συνέχισε ακόμα πιο δυναμικά και έφυγε από την Χίο για να σπουδάσει οινολογία στο Πανεπιστήμιο της Dijon το 1954 από όπου αποφοίτησε αριστούχος. Έτσι με το που επέστρεψε ήταν ο πρώτος στην Χίο που έφτιαξε λικέρ Μαστίχα.
Από τους παραγωγούς μαστίχας, μεγάλη βαρύτητα δίνεται στο "κέντημα" στον κορμό του δέντρου από όπου βγαίνει το δάκρυ. Μια διαδικασία που μοιάζει με τελετουργία. "Κάθε δέντρο κάθε κλαδί έχει την δική του αίσθηση" λένε. "Σημασία έχει να μην ζορίζεται το δέντρο". Περνώντας στην πράξη, η τοπική παράδοση θέλει το λικέρ Μαστίχα να σερβίρετε συνοδευόμενο από επιδόρπιο μετά από κάθε γεύμα ή μαζί με τον καφέ. Σήμερα πάντως το παραδοσιακό Χιώτικο λικέρ έχει γίνει trend σε όλα τα εστιατόρια και bar restaurants και πίνεται παγωμένο σε σφηνάκι ή ακόμα και ως απεριτίφ σερβιρισμένο σε κολονάτο ποτήρι, με πολύ τριμμένο πάγο. Ενώ υπάρχουν πλέον πολλοί παραγωγοί που δραστηριοποιούνται στην απόσταξη του λικέρ Μαστίχας, με διαφορετικά στυλ. Πιο έντονα, πιο απαλά. Αξίζει να αναφέρουμε και την δραστηριότητα του λικέρ Skinos που για πρώτη φορά με σημαία το λικέρ Μαστίχα, λανσάρει το concept του Μεσογειακού κοκτέιλ με βασικό συστατικό την μαστίχα! Ένα concept που τοποθετεί την μαστίχα και σε άλλο επίπεδο, στο ράφι των μπαρ, δίπλα σε σπουδαία αλκοολούχα, όπως της αξίζει.
