O Oscar Wilde κάποτε είπε πως τα πάντα με θεϊκό απόηχο είναι καταδικασμένα στην επιτυχία τους. Μεταξύ έπους, βιβλικών γραφών, αρχαίων ιατρικών κειμένων και σύγχρονης μεταμοντέρνας γαστρονομίας, η μαστίχα διατρέχει τους αιώνες σαν ένα προϊόν σπάνιο, πολύτιμο, περιζήτητο. Στην ανερχόμενη γαστρονομικά Αθήνα, το απόσταγμα της Μαστίχας ντεμπουτάρισε στη σάλα τού Αριστερά-Δεξιά.
O Χρύσανθος Καραμολέγκος και ο Δημήτρης Λίτινας, στη χρυσή εποχή των σούπερ ντιζαϊνάτων ρεστοράν κερνούσαν στο τέλος κάθε δείπνου ένα σφηνάκι Μαστίχα Τέττερη. Ίσως ξένιζε αρχικά η εξωστρεφής ελληνικότητά της, αλλά έγινε μόδα πάραυτα, και από το Αριστερά- Δεξιά τότε περνούσε όλη η Αθήνα. Μετά, ακολούθησε η φρενίτιδα. Το λικέρ Μαστίχα έγινε κέρασμα παντού, σε καλά εστιατόρια, ταβέρνες, new funk χώρους. Αρχικά οι ετικέτες του Τέττερη και της Απαλαρίνα ήταν αυτές που κυριαρχούσαν. Και ξαφνικά ενεφανίσθη Skinos, μια μοντέρνα φιάλη, ευφάνταστο packaging, δυναμικό marketing, και η Μαστίχα πήρε κοσμοπολίτικη χροιά. Πλασαρίστηκε αμέσως και επιτυχώς σε μπαρ, εστιατόρια, σπίτια, κάβες, και έγινε αγαπημένο δώρο για τους ομογενείς, στο όριο του best seller. Ο Skinos (30% Vol) είναι όντως μια μεταμοντέρνα μαστίχα. Έντονη και πληθωρική με ξεκάθαρη τη μαστίχα αλλά και νότες ξηρών καρπών, με πιο έντονα τα φιστίκια Αιγίνης. Κρεμώδης στο στόμα, ισορροπημένη, δυναμική, με έντονο το στοιχείο του μοντέρνου αποστάγματος, κλείνει με μια πολύ καλή επίγευση. Το Κούκουδο (25% Vol) είναι εξίσου σύγχρονης εκδοχής, με νότες από λεμονανθούς και αφήνει γευστικό και συναισθηματικό απόηχο από γλυκό του κουταλιού κατά την επίγευση.
To Domino Βορέας (25% Vol) είναι μαστίχα πυκνή και γλυκιά στη μύτη, με αρώματα μοσχολέμονου και μαστίχας. Η Homericon (28% Vol) έχει μια γλύκα που πρωτοστατεί, και αρώματα από φλούδες εσπεριδοειδών ενώ είναι εξόχως γλυκόπιοτη.
Οι παραδοσιακοί και λάτρεις μιας πιο ρούστικης ελληνικότητας θα ταιριάξουν ταμάμ με τις ετικέτες του Τέττερη και της Απαλαρίνα. Άλλωστε εκείνοι έσυραν πρώτοι το χορό.
Η Απαλαρίνα (26% Vol) έχει αρώματα και γεύση αμυγδάλου, κουφέτου και τσίχλας αρωματισμένης με μαστίχα και αρέσει πολύ. Όπως κι ο Τέττερης (30% Vol), με εξωστρεφή και πληθωρική τη μαστίχα στη μύτη, δυνατό, ελαιώδες και με το αλκοόλ να ακούγεται στο στόμα, αυτή η μαστίχα κλείνει με γλυκό και πικάντικο τελείωμα. Οι πιο σκληροπυρηνικοί των δυνατών ποτών θα βρουν απόηχο τσίπουρου στη Μοσχοσταλιά Verino (27% Vol). Επιθετική και θερμή στη μύτη, με αρώματα ζάχαρης-άχνης, νότες εσπεριδοειδών και στόμα έντονο στην αρχή που γλυκίζει γοητευτικά στη συνέχεια, άνετα θα την έλεγες μαστιχάτο τσίπουρο. Το λικέρ μαστίχας θα μπορούσε για εμάς να γίνει ένας τόσο δυναμικός πρέσβης όπως η grappa για τους Ιταλούς.
Παντιέρα ελληνική, γεύση Αιγαίου, μοναδικότητα αμίμητη, αποκλειστικότητα αδιαπραγμάτευτη.Οι αμέτρητοι οπαδοί της την αγαπούν σκέτη, τη λατρεύουν παγωμένη σαν χωνευτικό και την αναπολούν το χειμώνα γιατί θυμίζει τα αγαπημένα ελληνικά καλοκαίρια. Ακόμη και στις πιο σοφιστικέ εκδοχές της αναγνωρίζουμε μια αειθαλή γλύκα, που ξεχωρίζει ακόμη και στα κοκτέιλ, αφού είναι μάλλον νομοτελειακό στοιχείο της ψυχής της.
Τip: Ψάξτε στη φιάλη αν υπάρχει ένδειξη ότι είναι απόσταγμα με δάκρυ μαστίχας (σφραγίδα της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου, για εγγυημένο αυθεντικό προϊόν).
