Το τζιν που για χρόνια ήταν ποτό για φθηνή μέθη, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα καθαρότερα και γευστικότερα ποτά. Είναι πλέον στην επιλογή εκείνων που αναζητούν γεύση, χαρακτήρα, κληρονομιά. Μου το έχουν επιβεβαιώσει και bartenders στο εξωτερικό. «Οι gin drinkers θέλουν να γεύονται το τζιν τους. Αυτοί οι αφοσιωμένοι τύποι είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους καταναλωτές». Στη Νέα Υόρκη ο Michael Greenlee, beverage director στο Gotham, λέει: «Αν κάποιος πίνει τζιν, πίνει τζιν και τέλειωσε. Και μάλιστα έχει το αγαπημένο του, αλλά είναι πάντα ανοιχτός και σε νέες προτάσεις». Αρκεί να είναι πάλι τζιν… συμπληρώνω, εγώ. Ο μεγάλος μου έρωτας προέκυψε λίγο ξαφνικά. Πριν από τρία-τέσσερα χρόνια, περπατώντας στο Εδιμβούργο βρέθηκα σε ένα υπόγειο bar. Το Bramble Bar & Lounge, στη γωνία Hanover Str. και Queen Str., είναι ένα τζιν-μπαρ. Στη λίστα βρίσκεις 34 διαφορετικά τζιν από όλον τον κόσμο, Σκοτία, Αγγλία, Αμερική, Γαλλία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Νέα Ζηλανδία και Μινόρκα. Ταυτόχρονα έχει μαζέψει κορυφαίους bartenders και σερβίρει Tea Time Martini σε κολονάτο ποτήρι του τσαγιού! Δοκίμασα το Gin n’ Jam Martini με μαρμελάδα από ροδοπέταλα, φρέσκο χυμό λεμονιού και δυόσμο, δοκίμασα 2-3 premium τζιν, και ερωτεύτηκα!
Το τζιν κάνει τη διαφορά σε έναν κόσμο που αρχίζει να γεμίζει με ποτά ουδέτερα, χωρίς καμία προσωπικότητα στη γεύση. Κέδρος, κορίανδρος, εσπεριδοειδή, άνθη, μερικά από τα αρώματα που κυριαρχούν στο προφίλ του πολυσυζητημένου ποτού. Εκείνο που είναι καλύτερης ποιότητας προέρχεται από την απόσταξη καλαμποκιού μαζί με άλλα βότανα και μπαχαρικά. Επειδή φτιάχνεται αποκλειστικά από φυσικά υλικά και μια διαδικασία καθαρισμού του αλκοόλ, έχει τα λιγότερα χημικά οργανικά έλαια από οποιοδήποτε άλλο ποτό –ακόμη και από εκείνα του κρασιού– και έτσι δεν προκαλεί hangover. Ταυτόχρονα, είναι κορυφαίο ποτό για αναμείξεις σε κοκτέιλ. Δεν είναι τυχαίο, αφού τα τζιν έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους στη βοτανικότητα, την ένταση , τα αρώματα, κι έτσι δίνουν και διαφορετικό χαρακτήρα στα κοκτέιλ στα οποία ενσωματώνονται..
Λεξικό
Οι τέσσερις βασικές κατηγορίες του είναι το London Dry Gin, το βασικό στιλ του αγγλικού τζιν που δεν είναι υποχρεωτικό να παράγεται στο Λονδίνο. Στην κατηγορία ανήκουν το Tanqueray, το Beefeater, το Gordon’s, το Bombay Sapphire. Ιδανικό για μείγματα σε κοκτέιλ, το Plymouth Gin, με πιο γεμάτο σώμα συγκριτικά με εκείνο του London Dry Gin, καθαρό, αρκετά φρουτώδες και πολύ αρωματικό. Το σύγχρονο Plymouth Gin παράγεται μόνο σε ένα αποστακτήριο το Plymouth, Coates & Co., που έχει και τα δικαιώματα του όρου «Plymouth Gin». Είναι αισθητά πιο ξηρό από το London Gin, αλλά φτιάχνει εκπληκτικό κοκτέιλ Pink Gin. Το Old Tom Gin είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα παραδείγματα των ελαφρά γλυκών τζιν, που ήταν πολύ δημοφιλή το 18ο αιώνα στην Αγγλία. Η παραγωγή Old Tom στις μέρες μας είναι ελάχιστη και αποτελεί περισσότερο αντικείμενο περιέργειας. Τέλος, υπάρχει το Genever ή Hollands, ο δανέζικός τύπος τζιν, που παράγεται από βυνοποίηση, όπως και το ουίσκι. Έχει απόχρωση άχυρου και γλυκιά, ελαφρώς αρωματική, γεύση. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το τζιν, το Εθνικό Μουσείο Τζιν βρίσκεται στο Hasselt, στο Βέλγιο.
Iστορία
Το αγαπημένο ποτό των λόρδου Βύρωνα, F. Scott Fitzgerald, Faulkner, Hemingway, Rat Pack και των Rolling Stones, προήλθε από ένα απόσταγμα με βάση τον κέδρο, που κυκλοφορούσε τον 14ο αιώνα στη Φλάνδρα και θεωρούσαν ότι λειτουργούσε ως προστασία ενάντια στην πανούκλα. Οι Δανοί και οι Φλαμανδοί ονόμασαν το καινούριο ποτό «Jenever» (από το όνομα του κέδρου), από όπου προήλθε και η αγγλική ονομασία του Gin. Έγινε πολύ διάσημο στην Αγγλία, αφότου η κυβέρνηση επέτρεψε την παραγωγή του χωρίς άδεια, ενώ ταυτόχρονα επέβαλε μεγάλη φορολογία σε όλα τα εισαγόμενα ποτά. Φυσικά αυτό δημιούργησε πολύ χαμηλής ποιότητας ποτά μέχρι το 1736 και 1751, όταν η νομοθεσία άλλαξε και έτσι δημιουργήθηκε η σημερινή απόσταξη σε κολόνα. Την τελευταία πενταετία υπάρχει μεγάλη άνθηση στον τομέα των ultra premium τζιν, δηλαδή εκείνων με φινέτσα και απαλότητα, όπου τα αρώματα των εσπεριδοειδών ή των βοτάνων είναι πιο «ορατά» και ισορροπημένα. Δοκιμάστε τα σκέτα με μια σταγόνα Lime ή στο Dry Martini σας και θα νιώσετε εντονότατη διαφορά, απολαμβάνοντας ένα γοητευτικό ποτό.
Shaken or stirred?
Dry Martini. Κοσμοπολίτικο, ιστορικό, απαιτητικό, πολυσυζητημένο, με προσωπικότητα, με fans, με άποψη. Δεν είναι λίγοι οι επώνυμοι και μη, που είχαν το δικό τους τρόπο να το πίνουν. Ο Winston Churchill παρέβλεπε τελείως το βερμούτ, λέγοντας ότι το τέλειο μαρτίνι είναι «να ρίχνεις ένα ποτήρι κρύο τζιν σε ένα ποτήρι του μαρτίνι, ατενίζοντας το βερμούτ», ενώ η συνταγή του Alfred Hitchcock ήθελε 5 μέρη τζιν και μια «γρήγορη ματιά σε ένα μπουκάλι βερμούτ». Ο Ernest Hemingway πάλι προτιμούσε ένα «Montgomery», που ήταν ένα μαρτίνι με αναλογία τζιν-βερμούτ 15 προς 1 (ονομαζόταν έτσι από τις πιθανότητες που ήθελε ο στρατηγός Montgomery πριν από κάθε μάχη). Από το 1962 στην ταινία Dr. No, ο διάσημος γυναικοκατακτητής πράκτορας (τότε Sean Connery) κατακρίθηκε από πολλούς για την επιμονή του να το προτιμά «shaken not stirred». Οι ειδήμονες λένε ότι όταν το ποτό ανακινείται σε shaker, διαλύεται περισσότερος πάγος και έτσι το τζιν χάνει την ένταση και τα αρώματα του. Εντέλει, όμως, κάθε φορά που απολαμβάνω το μαρτίνι μου, τα λόγια που μου έρχονται στο μυαλό είναι εκείνα του Giuliano Morandin, barman στο Τhe Bar στο Dorchester (Λονδίνο). Φτιάχνει το dry martini με Tanqueray No Ten ρίχνοντας μερικές σταγόνες ενός γαλλικού κρασιού απεριτίφ και μερικές σταγόνες χειροποίητου bitter από γκρέιπφρουτ. Μια φορά μου είπε: «Τα λόγια είναι φτηνά. Μέσα σε κάθε γουλιά φαίνεται η προσοχή που υπάρχει σε αυτό το ποτό. Μιλάει από μόνο του. Για την ακρίβεια, τραγουδάει!»
Beefeater 24
Ρremium gin σημερινό και «κουρδισμένο» με το πνεύμα των καιρών:μοντέρνο, απαλό,αρωματικό και λεμονάτο. Αλλοιώτικο από τα άλλα,αφού χρησιμοποιούνται και ορισμένα είδη φύλλων από τσάι, γλυκόρριζα και ρίζα αμυγδαλιάς.Το άρωμα είναι ολόδροσο και φρέσκο, με το juniper και τα εσπεριδοειδή να έχουν το πάνω χέρι. Τρισχαριτωμένη και κομψή επίγευση, ολόφρεσκη και απαλή.
Bombay Saphire
Δέκα διαφορετικά βότανα χρησιμοποιούνται, παρακαλώ, μεταξύ των οποίων και γλυκόριζα κι αμύγδαλα, για να φτιαχτεί αυτό το απαλό gin – στο πνεύμα ενός αλλιώτικου, πιο νεανικού, Λονδίνου. Το άρωμα των βοτάνων περνάει στο ποτό στη διάρκεια της απόσταξης, όταν το gin είναι ακόμα στον κόσμο των ατμών. Έντονο και soft.
G.-vine
Κατευθείαν από τη Γαλλία, που μας έχει καλοσυνηθίσει τελευταία σε fashionable εκδοχές των πιο κλασικών ποτών. Αυτό το gin θα σας κοστίσει αρκετά «δουκάτα» αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσετε: ασυνήθιστο και έντονα αρωματικό, έχει βλέπετε ενα σωρό βότανα, αλλά αλλιώτικα από τους συγγενείς του: του αρέσει το μοσχοκάρυδο, το ginger και ιδίως το ανθισμένο αμπέλι. Μοσχοβολάει τόσο πολύ ανθούς κι εσπεριδοειδή, που θέλεις να το εξερευνήσεις.
Saffron gin
Στην αρχή σού φαίνεται αρκετά κλασικό, μέχρι να δεχτείς το ηχηρό χαστούκι του σαφράν. Ο δεύτερος εκπρόσωπος της Γαλλίας, εκτός από το σαφράν, κάνει κέφι και την ίριδα και το φινόκιο. Γεμάτο αντιφάσεις, άρα και ενδιαφέρον: αρχικά σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι ντελικάτο και πικάντικο, μέχρι να εκπλήξει αποσπώντας την προσοχή με την έντονη γεύση του.
Martini miller’s
To gin που αναμειγνύεται στην Ισλανδία με φρέσκο και ολοκάθαρο νερό πηγής.Λίγα είναι σαν κι αυτό, αφού μάλλον είναι το μόνο που αρωματίζεται με τριμμένο μοσχοκάρυδο και κανέλα. Μια γουλιά φτάνει για να σε στείλει σε μια κατάσταση που παίζει μεταξύ ανατολίτικου ανθόκηπου την ώρα του δειλινού στο χειμωνιάτικο αέρα και μιας θερμής νύχτα ηδονών στην αισθησιακή Σεβίλλη.
Hendrick’s
Γίνεται ένα σκοτσέζικο gin να έχει στα μυριστικά του αγγούρι και ροδοπέταλα; Γίνεται, γι’αυτό και ανοίγει την πόρτα σε έναν ορίζοντα γεμάτο δροσιά. Από τη νέα γενιά των μοντέρνων gin, αγαπήθηκε –και με το δίκιο του– πολύ γρήγορα, χάρη στην πέρα από τα συνηθισμένα γεύση και το άρωμά του.
Tanqueray 10
Δεν φτιάχνεται σαν τα άλλα gin, με αποξηραμένα βότανα, αλλά με ολόφρεσκα.Γεμάτο δύναμη και στιβαρότητα, με «περίεργο» για τους ασυνήθιστους feeling φρέσκου πεύκου στη γεύση, το premium status της ποιότητάς του γεμίζει εκλεπτυσμένες «ακτίνες» τα γευστικά χαρακτηριστικά του. Η μακρύτατη επίγευση, όπως οφείλει να είναι σε κάθε σοβαρό gin,θυμίζει grapefruit
Plymouth gin
Tο κλασικό. Από κει ξεκίνησαν όλα. Διατηρεί την παράδοση του Plymouth ολοζώντανη, με το δικό του τελείως ξεχωριστό τρόπο: αέρινα απαλό και μαλακό, χάρη στη μεγαλύτερη χρήση βοτάνων από ρίζες με γλυκύτερα χαρακτηριστικά από ό,τι τα βότανα των άλλων gin.
