Cognac: Νεανικό και παλιά δαντέλα

Έχοντας ακόμα ολοζώντανη την ανάμνηση του δαντελένιου αποστάγματος (από το 1858!) του Jean Fillioux, που γεύτηκα φέτος το καλοκαίρι στην περιοχή του Κονιάκ, ή το δυσεύρετο Richard Hennessy -παμπάλαιο κονιάκ με φοβερό συνδυασμό φρουτώδους γεύσης και ελαφράδας- αναρωτιέμαι αν πρέπει να τολμήσω μερικά από τα όσα διαβάσετε παρακάτω. Βλέπετε, το κονιάκ είναι για όλους κάτι σαν Ευαγγέλιο. Δεν το πειράζουμε -ούτε αυτό ούτε τους μύθους του.

Επειδή, όμως, απεχθάνομαι τα αραχνιασμένα και άνευ ουσίας θέσφατα, ενώ αντιθέτως χειροκροτώ τους κλασικούς μύθους που επιβεβαιώνουν την αξία και τη μεγαλοπρέπειά τους καθημερινά, ξεκινάω δυνατά, ως εξής: Ένα από
τα πιο ενδιαφέροντα ποτά που δοκίμασα τελευταία, είναι το Martini με κονιάκ Hennessy! Ναι, μην πέφτετε από την καρέκλα σας. Βάζουμε μπόλικα παγάκια στο σέικερ, ρίχνουμε 2 μεζούρες Hennessy V.S., στύβουμε μια σταλιά λεμόνι, ανακατεύουμε ελαφρώς, σουρώνουμε στο κλασικό κωνικό ποτήρι του Martini και! ... Πίνουμε κονιάκ; Όχι βέβαια, πίνουμε ένα άλλο ποτό, με ωραιότατη ορεκτική δύναμη.

Σήμερα στον κόσμο των αλκοόλ με κύρος, το κονιάκ δεν είναι μόνο του. Πριν από μία δεκαπενταετία κυριαρχούσε, δίχως ουσιαστικό ανταγωνιστή. Μπήκαν, όμως, στη μέση τα ουίσκι, έριξαν overdose life style διαφήμισης, συντονίστηκαν με τους καινούργιους, δυναμικούς τρόπους ζωής των δύο τελευταίων δεκαετιών, και ανέβασαν τις μετοχές τους. Η νεολαία στα μπαρ προτιμά πλέον ουίσκι με πάγο, παρά κονιάκ σε snifter. Μεγάλο πρόβλημα για ένα σπουδαίο απόσταγμα το να μην καταφέρνει να ανανεώνει το κοινό του, εγγράφοντας νεαρά κυρίως μέλη στο fun club του. Ευτυχώς για το κονιάκ, έχουν άλλη γνώμη στο Χονγκ Κονγκ, στο Τόκιο και στη Σιγκαπούρη. Εκεί οι άνθρωποι πίνουν κονιάκ ακόμη και με το γλυκόξινο χοιρινό τους. Περί ορέξεως ουδείς λόγος.

Προς πόσιν και συμμόρφωσιν

Σίγουρα είναι απαραίτητες κάποιες απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν τη νεότερη γενιά υποψήφιων θαυμαστών του κονιάκ -έτσι για να ταρακουνηθούν και οι «name victims».

«Είναι ανεπίτρεπτο να αραιώνουμε το κονιάκ με λίγο νερό, όπως κάνουμε λ.χ. με το ουίσκι;» Ανεπίτρεπτο; Κάθε άλλο. Ειδικά αν κάποιος έχει συνηθίσει να πίνει το ποτό του ελαφρύ . Το άρωμα προβάλλει γρήγορα, υπογραμμίζοντας τις μυρωδιές της βανίλιας και των λουλουδιών. Το νερό δεν σπάει τη γευστική ισορροπία του ποτού. Ωστόσο, προσωπικά, προτιμώ τη συμπυκνωμένη αίσθηση που νιώθω μυρίζοντας και πίνοντας το κονιάκ -ή οποιοδήποτε άλλο παλαιωμένο απόσταγμα. Έστω κι αν πρέπει να το περιμένω λίγο, για ν αρχίσει να μου «μιλάει». Τότε, χωρίς νερό, ο αρωματικός και γευστικός του χαρακτήρας προβάλλει πολύ πιο σύνθετος.

«Αν έβαζα και κάνα δυο παγάκια στο ποτήρι, θα λογοδοτούσα στην... Ιερά Εξέταση;»
Αν υπήρχε Ιερά Εξέταση, σίγουρα θα σε έβαζε στον Τροχό. Προτιμώ, όμως, την αντιμετώπιση του αδελφού Γουλιέλμου στο «Όνομα του Ρόδου» , που επικροτούσε όχι τον καταναγκασμό, αλλά την αιτιολογημένη απόρριψη. Λοιπόν, αντιστάσου στον «on the rocks πειρασμό» αλλιώς εσύ θα χάσεις. Ο πάγος «σκληραίνει» το κονιάκ. Πνίγει την ευωδιά του, διαλύει την ισορροπία του. Δεν διστάζω να πω «απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο!».

«Έχει τόσο μεγάλη διαφορά ένα κονιάκ V.S. (Very SρeciaI) από ένα X.O. (Extra Old);»
Όση η μέρα με τη νύχτα. Και δεν εννοώ την απλή αριθμητική, που λέει ότι στο V.S. τα αποστάγματα παλαιώνουν το λιγότερο εφτά χρόνια, ενώ στο Χ.O. η παλαίωση φτάνει -και ξεπερνάει- τα 30! Εννοώ κυρίως την ποιοτική διαφορά που δημιουργείται από την ανάσα της μακρόχρονης αυτής παλαίωσης. Το κονιάκ είναι, χωρίς αμφιβολία, το κατεξοχήν ποτό και συνεχίζει να ραφινάρεται και να εξελίσσεται, όταν άλλα αποστάγματα εγκαταλείπουν την κούρσα. Αυτή η very slow ωρίμανση δίνει στο παλιό κονιάκ μια απίθανη φινέτσα και πολυπλοκότητα, τέτοια, που ούτε τα ουίσκι ούτε τα νεαρότερα V.S. και V.S.Ο.P. μπορούν να φτάσουν. Ακριβώς γι αυτό το λόγο, για παιχνίδια με τα κοκτέιλ και τα νερά καταλληλότερα είναι τα νεαρά κονιάκ. Τα πανάκριβα παλαιά διαμάντια θα ήταν κρίμα να μην τα χαρείς στη γοητευτική αυστηρότητα της μοναξιάς τους. Εν κατακλείδι, τα μεγάλα κονιάκ, από Χ.Ο. κι επάνω, τα πίνεις σκέτα.

«Αληθεύει ότι οι φίλοι με τα σχιστά μάτια είναι οι καλύτεροι πελάτες του κονιάκ;»
Μπορεί να μην έχουν την κουλτούρα ενός Εγγλέζου ευπατρίδη ή ενός Γάλλου διανοούμενου στο ποτό, όμως Γιαπωνέζοι, Κινέζοι και Σιγκαπουριανοί, πίνουν και πολύ, και καλά. Δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στις πολύτιμες φιάλες με τα παμπάλαια αποστάγματα. Τόσο, που όταν οι Έλληνες παραγωγοί προσπαθούν να εξασφαλίσουν έστω και ελάχιστες φιάλες από τους σουπερστάρ του κονιάκ, τα βρίσκουν μπαστούνια. Ωστόσο, μην στεναχωριέστε υπάρχουν για τους φανατικούς της ύψιστης καλοπέρασης αρκετά διαμάντια στην αγορά.

«Πρέπει να ζεσταίνω το κονιάκ στην παλάμη μου;»
Ας καταρρίψουμε έναν ακόμη μύθο. Όσο περισσότερο ζεσταίνεις το κονιάκ, τόσο περισσότερα από τα ευαίσθητα πτητικά αρώματά του αφήνεις να δραπετεύσουν από το ποτήρι πριν καν τα πάρεις χαμπάρι! Ακόμη χειρότερα, αν χρησιμοποιήσεις το καμινετάκι που «βράζει » το απόσταγμα στο ποτήρι Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο, από το να αφήσεις το κονιάκ να «εγκλιματιστεί .. στους 22°C περίπου του δωμάτιου σου, και μετά απόλαυσε άρωμα!

«Είναι τελικά το κλασικό ποτήρι του κονιάκ το καλύτερο, για να το πιεις;»
Χωρίς να είναι απορριπτέο, υπάρχουν και καλύτερα. Το snifter του κονιάκ υπογραμμίζει τη δύναμη του αλκοόλ και σε αρπάζει από το μύτη αν τη βάλεις απρόσεκτα στο ποτήρι Έτσι, κρύβεται τελικά η πολυπλοκότητα της ευωδιάς του. Αντίθετα, με ένα κλασικό ποτήρι δοκιμής κρασιού (σχήμα τουλίπας, με ελαφρώς κλειστά χείλη), εξασφαλίζεις εισιτήριο στον ευωδιαστό κόσμο του κονιάκ. Ακόμη καλύτερο το ειδικό ποτήρι για κονιάκ της εταιρείας Riedel, που κρύβει εντελώς την αψάδα του αλκοόλ, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στα πιο πολυσύνθετα αρώματα του κονιάκ.