Δεν υπάρχει λεπτομέρεια, που να μην παίζει ρόλο σε μια ολοκληρωμένη “τσιπουροσυνεύερση”, όπως τη διδάσκει η παράδοση της πατρίδα της, ο Βόλος. Αυτή η μοναδική κατάσταση έχει τους απαράβατους κανόνες της, άγνωστους βέβαια για ένα ξένο. Σε αυτόν ακριβώς απευθύνεται ο συγγραφέας, σημειώνοντας, παράλληλα, στην εισαγωγή του: “δανειζόμενος την ξένη ματιά, αποκτώ κι εγώ την απαιτούμενη απόσταση ώστε να δω και να κατανοήσω καλύτερα αυτό το οικείο που με συναρπάζει, να εξετάσω μία μία τις παραμέτρους, που συνθετικά απαιτούνται για να αποκτήσει η τσιπουροσευνεύρεση τα χαρακτηριστικά μιας εμπειρίας, που θα αποζητάς ξανά και ξανά στη διάρκεια της ζωής σου”.
Η απαρίθμηση των κεφαλαίων του μικρού αυτού εγχειριδίου, τα λέει όλα: το σωστό μαγαζί (απολαυστική η ερμηνεία της σημειολογίας), το τσούγκρισμα, το κάθισμα (“πλαγιοκάθισμα και λοξοκοίταγμα…”), που συνοδεύεται από σχεδιάγραμμα τραπεζιού-καθισμάτων, ο ιδανικός αριθμός των συνδαιτυμόνων (“με πόσους τα πίνω”), οι κανόνες της συζήτησης, ο σερβιτόρος (μεγάλη υπόθεση), το μενού ( εξαιρετική και ολοκληρωμένη προσέγγιση), ο ρυθμός που πίνεις (“ ο επερχόμενος μεζές είναι ένα είδος υπόσχεσης που δεν αφήνει το τέμπο να ξεχειλώσει…”), η κατακριτέα “μόστρα στο τραπέζι”, ο τόπος, η ώρα (“το τσίπουρο πίνεται όσο κρατάει ο ήλιος”), το πέσιμο (οι άσχημες-αρνητικές παρενέργειες), τα σκεύη της τελετουργίας, οι κωδικοποιημένες χειρονομίες και, τέλος, το κεφάλαιο “συχνές ερωτήσεις”, που λύνει καίριες απορίες.
Γραφή απέριττη, περιεκτική και αναλυτική και μαζί απολαυστική. Ένα πλήρες ψυχογράφημα μιας παράδοσης, που δεν συναντάς πλέον συχνά στην αυθεντική της μορφή, καθώς δημιουργήθηκε σε άλλη εποχή, με διαφορετικό τρόπο ζωής. Και σίγουρα, μια πρόκληση να την αναζητήσουμε, όσο ακόμα υπάρχουν μικρές νησίδες στην πατρίδα της, τον Βόλο.
“Τα τσίπουρα στον Βόλο” του Αλ. Ψυχούλη εκδόσεις Νήσος - σελ.80.
