Το ρούμι αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα και πιο ποικιλόμορφα ποτά στον κόσμο. Πολλές είναι και οι χώρες που το παράγουν, με σημείο αναφοράς τα νησιά της Καραϊβικής. Μερικά από τα ονόματα που έχουν αναφερθεί ως συνώνυμα είναι Nelsons blood, Kill-devil, Demon water, Rumballion, Pirates drink. Έχει έντονο και πλούσιο χαρακτήρα, όσο πλούσια είναι και τα ιστορικά στοιχεία που το συνοδεύουν. Πριν αποκτήσει τον σύγχρονο χαρακτήρα του ως σύμβολο της χαράς και του κεφιού, πρόλαβε να γίνει το «καύσιμο» για τους άντρες του Βασιλικού Ναυτικού, το αγαπημένο ποτό των πειρατών και δικλείδα ασφαλείας στις ανθρώπινες σχέσεις του πλοίου. να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο δουλεμπόριο αλλά και να βρεθεί στην καρδιά της ποτοαπαγόρευσης. Οι θρύλοι πάνε κι έρχονται, από τον captain Nelson και το ναύαρχο Vernon έως τον Χέμινγουεϊ και το λόρδο Βύρωνα, όλοι τους κουβάλησαν νερό στο μύλο της ιστορίας του ποτού. Κάπως έτσι, κι ενώ για κάποιους ανθρώπους αποτέλεσε μάστιγα και για κάποιους άλλους διαβατήριο για την οικονομική ευμάρεια, το ρούμι έφτασε στη σημερινή του μορφή.
Στις μέρες μας, έχει αποκτήσει το μερίδιο που του αντιστοιχεί στην παγκόσμια αγορά διαθέτοντας πολύ καλό βαθμό και στις τρεις κατηγορίες του τρίπτυχου της επιτυχίας ποιότητα-γεύση-ιστορία. Ποιοτικά, δεν αντιμετώπισε ποτέ του προβλήματα, έστω κι αν αλλάζει η παραγωγική διαδικασία από τόπο σε τόπο. Γευστικά, πάλι, δεν υστερούσε ποτέ και η όλη προσπάθεια αφορούσε πάντα το να δαμάσουν τον πλούσιο, ατίθασο χαρακτήρα του και όχι το να τον εμπλουτίσουν. Η ιστορία αποτελεί το δυνατό χαρτί του ποτού – ίσως και το πιο γοητευτικό. Υπάρχουν αμέτρητες αναφορές σε θρύλους, πειρατές, δουλεμπόρους, ανθρώπους της τέχνης. Αξίζει να αναφέρουμε και τη συμβολή των κοκτέιλ στην εξωστρέφεια και την ευρεία κατανάλωσή του. Η δική τους ιστορία ξεκινά ουσιαστικά από τότε που οι εργάτες στις φυτείες αναμείγνυαν ό,τι έβρισκαν για να τιθασεύσουν το ρούμι (βλ. Planters punch), συνεχίζεται από τους μπάρμαν στην Αβάνα και καταλήγει ως must της μεσαίας τάξης στην Ευρώπη. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην πρώτη του «ενσάρκωση» ήταν κάτι σαν γιατροσόφι…
Παραγωγική διαδικασία
Η πρώτη ύλη είναι γνωστή σε όλους μας: ζαχαροκάλαμο. Στις μέρες μας, παράγεται ρούμι τόσο από τη μελάσα (το παχύρρευστο, μαύρο, κολλώδες σιρόπι που εκκρίνεται μετά τη σύνθλιψη των ζαχαροκάλαμων) όσο και από τον φρέσκο χυμό της σύνθλιψης. Στην πρώτη περίπτωση, η μελάσα αραιώνεται με νερό για να ξεκινήσει η διαδικασία της αλκοολικής ζύμωσης. Και στις δύο κατηγορίες ακολουθούν οι διαδικασίες της απόσταξης και της προαιρετικής ωρίμανσης.
Κατηγορίες
Rhum Agricole
Ίσως αποτελεί την πιο ξεχωριστή κατηγορία όσον αφορά την προέλευση αλλά και τον τρόπο παραγωγής. Στα γαλλόφωνα νησιά (Γουαδελούπη, Μαρτινίκα, Ρεϊνιόν) χρησιμοποιείται ο φρέσκος χυμός της σύνθλιψης του ζαχαροκάλαμου και όχι η μελάσα, με αποτέλεσμα το ποτό να έχει πιο ανθώδη, σύνθετο, πολύπλοκο θα έλεγα χαρακτήρα. Η γαλλική επιρροή δεν σταματά εδώ, καθώς υπάρχουν και βαθμίδες παλαίωσης: amber ή paille και vieux, που ισοδυναμούν με παλαίωση σε βαρέλι για 18 μήνες και 3 χρόνια αντίστοιχα.
Κούβα
Αν μη τι άλλο, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι αποτελεί το λίκνο της κοκτεϊλοποίησης του ποτού. Αμέτρητα τα mojitos και τα daiquiris που καταναλώνονται καθημερινά στα bars της Κούβας. Κατά την προσωπική μου γνώμη, υπήρξε και το εφαλτήριο όσον αφορά την εξαγωγή σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Στον τομέα της παραγωγής χρησιμοποιείται ως βάση η μελάσα και γενικά έχουν έναν ντελικάτο, γλυκό χαρακτήρα σε σχέση με το πιο πληθωρικό στιλ της Τζαμάικα ή της Γουιάνα (demerara style). Υπό την ίδια ομπρέλα βρίσκονται και χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως οι Βενεζουέλα, Νικαράγουα και Γουατεμάλα. Μετά την αποχώρηση του Bacardi, οι Κουβανοί έμειναν με το Havana Club ως σύμβολο πολιτιστικής κληρονομιάς.
Γουιάνα
Συνήθως υπάρχει η αναφορά demerara στην ετικέτα (από τον ομώνυμο ποταμό) κι έχουν την πιο πυκνή, πλούσια γεύση.
Τζαμάικα
Η χώρα με τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν αναλογία σε μπαρ στον κόσμο. Το ρούμι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Τζαμάικα, σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι «μη πότες» έχουν στο νοικοκυριό τους τα απαραίτητα εφόδια. Το στιλ που ακολουθείται συναγωνίζεται αυτό της Γουιάνα σε πυκνότητα και πολυπλοκότητα.
Οι επιλογές μας
Rum Nation Martinique (Agricole)
Πολύπλοκο και πυκνό, τυπικό δείγμα της περιοχής. Συνδυάζει με πολύ όμορφο τρόπο τα αρώματα του χυμού με τα αρώματα του ξύλου. Νότες από κακάο, μπαχαρικά, φρούτα (π.χ., μπανάνα), βανίλια συνθέτουν τον αρωματικό του χαρακτήρα.
Matusalem Gran Riserva (Κούβα)
Ραφιναρισμένο, ντελικάτο, αρωματικό. Στη μύτη κυριαρχούν γλυκά αρώματα με πιο έντονα αυτά της βανίλιας και του μελιού.
Ιδιαίτερα κρεμώδες, βουτυράτο στόμα.
Havana Club 7 ετών (Κούβα)
«Σπίτι» με πολύ ξεκάθαρο, έντονο στιλ, με κυρίαρχο στοιχείο τα μπαχαρικά. Αξιοσημείωτο είναι το πώς το Havana Club καταφέρνει να συντηρεί ένα πολύ γοητευτικό και συνάμα διαυγέστατο house style.
Pampero (Λατινική Αμερική)
Ιδιαίτερα ελαφρύ κι ευχάριστο, ιδανικό τόσο ως απεριτίφ όσο και ως κοκτέιλ. Στο στόμα είναι έντονη η παρουσία του δαμάσκηνου και της σοκολάτας.
Pyrat XO (Τζαμάικα)
Φρουτώδες, πολυσύνθετο και ταυτόχρονα ιδιαίτερα ισορροπημένο. Από τις περιπτώσεις που δεν θα σας πρότεινα την ανάμειξη με Coca-Cola.
Angostura (Λατινική Αμερική)
Από τα πιο πικάντικα δείγματα γραφής του συγκεκριμένου ποτού, θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα για χωνευτικό. Σύνθετο στόμα, με αρώματα βανίλιας και γλυκάνισου να κυριαρχούν.
Captain Morgan (Τζαμάικα)
Στη μύτη κυριαρχούν μπαχάρια, μέλι και κάποιες νότες καπνού. Στο στόμα είναι ιδιαίτερα γλυκό, με την κανέλα και τα αποξηραμένα φρούτα (π.χ., σύκο και δαμάσκηνο) να κυριαρχούν.
