Σήμα κατατεθέν της Ελληνικής Κουζίνας, βασικό συστατικό της εθνικής μας σαλάτας και, πάνω από όλα νόστιμη, η ντομάτα μοιάζει να ήταν ελληνική από την αρχαιότητα. Θα λέγαμε ότι μάλλον δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα έκανε την εμφάνιση της γύρω στο 1835 και έγινε γνωστή κυρίως από τους Βαυαρούς μάγειρες του Όθωνα. Ένα ακόμα στοιχείο, άγνωστο στους πολλούς, είναι το ότι η ντομάτα ανήκει στον χώρο των φρούτων. Στην κατηγορία των λαχανικών υποχρεώθηκε να μεταπηδήσει το 1893 με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Οι αξιότιμοι δικαστές της εποχής έκριναν ότι, αφού οι ντομάτες τρώγονται μαγειρεμένες ή σε σαλάτα μαζί με το φαγητό, θα ήταν λογικό να αλλάξουν κατηγορία, όπερ και εγένετο. Φυσικά, οι πραγματικοί λόγοι ήταν οικονομικοί και είχαν να κάνουν με τη φορολογία.
Στην ιδανική της μορφή, η ντομάτα είναι γλυκιά και εύσαρκη, τραγανή και αρωματική. Όποιος έχει κόψει ντομάτα από περιβόλι καλοκαίρι μεσημεριάτικα, δεν ξεχνάει τη ζεστή μοσχοβολιά της, που μένει στα χέρια για ώρες, την πυκνή σάρκα και τη νοστιμιά της.
Αυτήν τη μοναδική αίσθηση της πραγματικής ντομάτας δεν την απολαμβάνουμε και πολύ συχνά εμείς, οι άνθρωποι της πόλης, αφού τις περισσότερες φορές, οι ντοματούλες που αγοράζουμε είναι “άνευρες”, υδαρείς, χωρίς αρώματα και γεύση.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι από το ίδιο σημείο πώλησης τη μια φορά μπορεί να αγοράσουμε ντομάτες γεμάτες γεύση και την αμέσως επόμενη φορά να βρούμε ντομάτες που δεν σέβονται ούτε το όνομα τους ούτε τη φήμη τους.
Έτσι, όταν πρωτοαγόρασα, με μεγάλη διστακτικότητα, από ένα super market συσκευασμένες ντομάτες της Lucia’s Farm όχι μόνο εξεπλάγην, αλλά και σκέφτηκα ότι μάλλον ήταν τυχαίο, και ότι την επόμενη φορά… . Όταν η επόμενη και η μεθεπομένη φορά με έκαναν να βεβαιωθώ ότι τα πράγματα δεν ήταν ως συνήθως, αποφάσισα να ασχοληθώ -με τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα.
Τραγανές, γλυκοφάγωτες και με δυνατά βοτανικά αρώματα, που σε μεταφέρουν ακαριαία με τη μυρωδιά τους σε κάποιο περιβόλι- κάνουν τη διαφορά. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο, μάλιστα, είναι πως τούτες δω οι ντοματούλες, δεν έχουν αγγίξει ποτέ το χώμα και παίρνουν όλα τα θρεπτικά χαρακτηριστικά μέσα από το νερό ως προϊόντα υδροπονίας (από τις ελληνικές λέξεις νερό (ύδωρ) και πόνος (κόπος, μόχθος, έργο). Μια πολύ αρχαία καλλιεργητική μέθοδος, που είχε ξεχαστεί και επανέκαμψε τον 18ο αιώνα, και που σήμερα εφαρμόζεται, αν και σε περιορισμένη κλίμακα ακόμα, σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τι είναι όμως η υδροπονία και πόσο επαρκή διατροφικά μπορεί να είναι τα λαχανικά, που οι ρίζες τους δεν αγγίζουν ποτέ το χώμα; Ο γεωπόνος κ. Αλέξανδρος Βουρτσάκης, γενικός διευθυντής της Hellenic Farming, εξηγεί:
“Με τη συμβατική καλλιέργεια των φυτών στο χώμα, οι ρίζες τους χρησιμοποιούνται για στήριγμα και για τροφή. Το φυτό “τρώει” σύμφωνα με τα τρία βασικά “αν”: όταν -άμα -πόσο, και ανάλογα γίνεται υγιές ή όχι. Στην υδροπονία, οι ρίζες των φυτών βρίσκονται βυθισμένες σε ένα αδρανές υλικό (crodan -πετροβάμβακας) και το καθένα έχει το “σταλάκτη” του, που του παρέχει διαλυμένη σε νερό την κατάλληλη τροφή στην κατάλληλη ποσότητα για κάθε στάδιο της ανάπτυξής του. Καθοριστικός παράγοντας είναι και το μικροκλίμα, που διαμορφώνεται μέσα στο θερμοκήπιο, το οποίο ελέγχεται ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης του φυτού. Όταν, λοιπόν, το φυτό αναπτύσσεται στο σωστό κλίμα και τρέφεται σωστά, γίνεται και πιο θρεπτικό αλλά έχει και καλύτερη υφή και γεύση και άρωμα, πάντα βέβαια σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ποικιλίας”.
Η εταιρεία Agritex -Ενεργειακή είναι από τις πρώτες επιχειρήσεις που εισήγαγαν την καλλιέργεια ντομάτας με την εξελιγμένη μέθοδο της υδροπονίας (ίσως να είναι και πρώτη στην Ελλάδα), και ήδη από το μακρινό 2007 έφεραν τη μεγάλη “ντομάτα στο τσαμπί”, η οποία καλλιεργούνταν σε Ολλανδία και Βέλγιο και την καλλιέργησαν σε 100 στρ. σε θερμοκήπιο, στην Αλεξάνδρεια της Ημαθίας. Σταδιακά, η μεγάλη “ντομάτα στο τσαμπί” αντικαταστάθηκε με την “ντομάτα baby στο τσαμπί” και ντοματίνια (fiesta και minion) που σήμερα αποτελούν και το 95% της παραγωγής της εταιρείας σε ντομάτα.
Το θερμοκήπιο λειτουργεί κάτω από το διεθνές πρωτόκολλο πιστοποίησης προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής “Global gap”, ένα σύστημα ορθής γεωργικής πρακτικής και ολοκληρωμένης διαχείρισης, που περιορίζει αυστηρά τα φάρμακα για την προστασία των φυτών και φυσικά, αποκλείει τη χρήση ορμονών. “Εμείς, χρησιμοποιούμε φυσικούς εχθρούς των βλαπτικών εντόμων για την αντιμετώπισή τους, ενώ για τη γονιμοποίησή τους χρησιμοποιούμε βομβίνους (ένα είδος μέλισσας)”, μας λέει ο κ. Βουρτσάκης.
“Λεπτομέρεια” που έχει τη σημασία της: ο διακριτικός τίτλος του ομίλου“Ραιδεστός” ανακαλεί την ιδιαίτερη πατρίδα του ιδρυτή του ομίλου Ευθύμιου Ευθυμιάδη, που ήλθε πρόσφυγας στην Ελλάδα από τη Ραιδεστό της Μικράς Ασίας...
Κατόπιν όλων αυτών και ως είθισται για κάθε τρόφιμο που βρίσκουμε ενδιαφέρον, η ομάδα του www.athinoramaumami.gr δοκίμασε, σχολίασε και σας μεταφέρει την άποψη της. Σε ότι αφορά την επιλογή, αυτή είναι δική σας.
*Τοματίνια Minion (κόκκινα)
Γλυκόσαρκα με φευγαλέες πικρές /φυτικές νότες που παραπέμπουν ευθέως στη χαρακτηριστική γεύση και το άρωμα της ντομάτας. Καλή οξύτητα. Χοντρόφλουδα και τραγανά. Σύνολο ισορροπημένο.
*Τοματίνια fiesta (πολύχρωμα -κόκκινα, κίτρινα, μαύρα)
Τονισμένη γλυκύτητα στα μαύρα, τονισμένη οξύτητα στα κίτρινα. Τα κόκκινα ισορροπούν καλύτερα.
Τα κίτρινα χαρακτηρίζονται από “πράσινες” (βοτανικές) νότες.
Στα μαύρα, οι γλυκές νότες ανιχνεύονται στον ουρανίσκο χωρίς όμως να χάνεται ο όξινος χαρακτήρας τους.
Τα κόκκινα πλησιάζουν γευστικά τα minion.
Γενικά, πλούσια σε γεύση. Ο συνδυασμός και των τριών, δίνει μια αίσθηση καλύτερης ισορροπίας.
*Τοματίνια baby στο τσαμπί
Γευστική ντομάτα με γλυκύτητα και φυτικές νότες. Τονισμένη περιεκτικότητα σε σπόρους που της δίνει μια ελαφριά υδαρότητα, αλλά ικανοποιητικό το γευστικό σύνολο.
Για περισσότερες πληροφορίες Ηellenic Farming A.E., T.Θ. 48, 57022 Σίνδος Θεσσαλονίκης, 2310 798 647.
http://www.luciasfarm.gr, info@luciasfarm.gr