Έχει άλλη χάρη να φτιάχνεις το δικό σου ψωμί. Από τη μια, ξέρεις τι βάζεις μέσα. Είναι η πιο «πεζή», ρεαλιστική πλευρά της ιστορίας και έχει να κάνει πρώτα με την, ας πούμε, υγιεινή πλευρά και, δεύτερον, με την πλευρά της γεύσης. Για ένα απλό ψωμί, βάζεις μόνο τα απαραίτητα - αλεύρι, νερό, αλάτι και κάτι για να φουσκώσει: μαγιά ξερή ή νωπή, μπέικιν πάουντερ, σόδα, μπύρα ή προζύμι, αν ξέρεις την τέχνη να φτιάχνεις μόνος σου προζύμι. Είναι ένα υγιεινό ψωμί, από την άποψη πως δεν περιέχει κάτι τεχνητό ή άγνωστο. Αν το ψάχνεις λίγο παραπάνω και από υγιεινή και από γευστική άποψη, θα παίξεις με αλεύρια ολικής άλεσης (αντί να βάλεις μόνο ραφιναρισμένο άσπρο αλεύρι), θα συνδυάσεις σιτάλευρο και αλεύρι από άλλα δημητριακά (κριθάρι, βρώμη, σίκαλη, αλεύρι από λινάρι κλπ.), θα βάλεις μέσα ξηρούς καρπούς ή ξερά φρούτα. Θα φτιάξεις, δηλαδή, ένα ψωμί που θα είναι πολύ καλό για την υγεία, σχεδόν ένα πλήρες γεύμα και θα είναι και πολύ σύνθετο γευστικά.
Πολλοί υποστηρίζουν πως το ζύμωμα του ψωμιού είναι μια αγχολυτική διαδικασία. Συντασσόμαστε με αυτή την άποψη και υποστηρίζουμε, επίσης, πως ακόμα και αν δεν ζυμώσεις ο ίδιος το ψωμί σου (υπάρχουν και αρτοπαρασκευαστές), η επιλογή του αλευριού ή του μείγματος των αλεύρων και των λοιπών υλικών και η μυρωδιά του φρεσκοψημένου δικού σου ψωμιού μέσα στο σπίτι, έχει ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες. Όλα τούτα που γράφουμε είναι ένα εντελώς επιφανειακό άγγιγμα στο μέγα θέμα «φτιάχνω μόνος μου ψωμί». Απλώς, να πούμε πως στις συνταγές που δίνουμε, η ποσότητα του νερού, ο χρόνος του ζυμώματος, του φουσκώματος και του ψησίματος, όπως και η διάρκεια του ψησίματος, έχουν πάντα μπροστά τη μαγική λέξη «περίπου». Το αλεύρι είναι ένα ζωντανό υλικό, το σιτάρι απ΄ όπου παράγεται είναι άλλο κάθε φορά, γιατί άλλος είναι ο καιρός, το χέρι που ζυμώνει είναι διαφορετικό, κάθε φούρνος έχει άλλη δύναμη και τα λοιπά…
Ρίχνουμε, λοιπόν, λίγο–λίγο το νερό, ζυμώνουμε μέχρι η ζύμη να είναι ελαστική, ψήνουμε μέχρι να ακουστεί «μπτουπ» (αυτό ακριβώς ) αν χτυπήσουμε το ψωμί στον πάτο και -στην εσχάτη ανάγκη- δοκιμάζουμε αν είναι έτοιμο, βυθίζοντας ένα μαχαίρι στο κέντρο που πρέπει να βγει στεγνό, όπως στα κέικ. Στην περίπτωση που χρησιμοποιήσουμε αρτοπαρασκευαστή, απλώς ακολουθούμε τις οδηγίες, με μια μικρή σημείωση: αν χρησιμοποιούμε αλεύρια ολικής αλέσεως, βάζουμε πρώτα τα υγρά και μετά τα στερεά υλικά, για να υπάρχει χρόνος να μαλακώσει το αλεύρι μέσα στο υγρό.
