Η πιο εντυπωσιακή ρίζα, εξαιτίας του κατακόκκινου χρώματος που δίνει ζωντάνια στο τραπέζι και στα φαγητά που συμμετέχει. Το συνηθίζουμε κυρίως βρασμένο με λαδόξυδο, στην πιο απλή μορφή του. Όμως, μπορεί να δώσει και πιο περίπλοκα εδέσματα: σαλάτες σε συνδυασμό με ωμά χόρτα σαν το σπανάκι και τη ρόκα (εκτός από τα νόστιμα δικά του που τρώγονται βρασμένα), με φρούτα σαν το πορτοκάλι, με ξηρούς καρπούς σαν το καρύδι και το καβουρδισμένο σουσάμι. Στην ανατολική Ευρώπη το συνηθίζουν σε σούπες, στη Βόρεια Αφρική (απ' όπου και κατάγεται όπως φαίνεται) συνδυάζεται με μπαχαρικά σαν το κύμινο και το ξερό κόλιαντρο αλλά γίνεται και άλειμμα-ντιπ που τρώγεται με πιτούλες. Μπορούμε να το προσθέσουμε σε σκορδαλιά και να της δώσουμε χρώμα και νοστιμιά. Του πάνε πολύ το σκόρδο, τα μυρωδικά σαν τον μαϊντανό, το φρέσκο κόλιαντρο και τον δυόσμο, το ξύδι. Θα φτιάξετε μ' αυτό νοστιμότατα ντιπ και, βέβαια, θα το συνδυάσετε με τηγανητά ψάρια -και όλα τα τηγανητά- σε σαλάτα ή σκορδαλιά. Αν και οι περισσότεροι το βράζουν, το νοστιμότερο παντζάρι είναι το ψημμένο στο φούρνο. Πρέπει προηγουμένως να πλυθεί καλά και κατόπιν να τυλιχτεί χαλαρά με αλουμινόχαρτο ακαθάριστο. Η φλούδα βγαίνει εύκολα μετά και η ρίζα έχει διατηρήσει μια βαθειά νοστιμιά. Το παντζάρι συνοδεύει τέλεια τον τηγανητό μπακαλιάρο, σε συνδυασμούς με σκόρδο. Περιττό να πούμε ότι τα έτοιμα, βρασμένα παντζάρια που πωλούνται σε αεροστεγή συσκευασία, μπορεί να είναι μια εύκολη λύση, δεν έχουν όμως τη νοστιμιά των φρέσκων.
Updated: 23/03/21
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 20/03/14
