Ό, τι πιο εντυπωσιακό, νόστιμο και μεγαλοπρεπές, είναι αυτό που ταιριάζει στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σε αυτήν την αντίληψη τουλάχιστον κινούνται οι συνταγές που προτείνουμε, καθώς οι μέρες κατρακυλούν προς τη μεγάλη Γιορτή. Χοιρινό ή γαλοπούλα, μοσχάρι ή κυνήγι, όλα παίζουν, φθάνει να παρουσιαστούν με γιορταστικό τρόπο στο τραπέζι –ο καθένας σύμφωνα με τον τρόπο του, διότι αυτό που μετράει η φροντίδα να προσφερθούν σε αφθονία στους συνδαιτημόνες, να στολιστούν με φαντασία και να περιλάβουν, έστω και σε μικρή ποσότητα, το πολυτελές, το παραδοσιακό και το αρωματικό, τα τρία στοιχεία που σηματοδοτούν την παύση του καθημερινού (πολυτελές =κάτι σπάνιο για ξεχωριστές περιστάσεις , παραδοσιακό =κάτι που μας δίνει την ασφάλεια της σύνδεσης με το παρελθόν, αρωματικό =η αίσθηση που ανακαλεί κατ΄ εξοχήν τη μνήμη και παραμένει ακμαία ακόμα κι όταν οι άλλες μας έχουν εγκαταλείψει με την πάροδο του χρόνου). Όλα τα εδέσματα παίζουν το γοητευτικό ρόλο τους στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, αλλά το κυρίως πιάτο είναι που κλέβει την παράσταση και επιβάλλεται στον ουρανίσκο και στις αναμνήσεις μας με την εμφάνιση, τη φαντασία της συνταγής και την ιδιαίτερη γεύση του. Αξίζει, λοιπόν, ο παραπάνω χρόνος και η επιμέλεια για την ετοιμασία, διαδικασία άλλωστε, που είναι για πολλούς από εμάς άρρηκτα δεμένη με το νόημα της γιορτής, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων και την επαναβεβαίωση της καθησυχαστικής αντίληψης του "ανήκειν σε μια κοινότητα" (συγγενών και φίλων), μέσω του πιρουνιού και του ποτηριού, την πιο μεγάλη νύχτα, την πιο μικρή μέρα του χρόνου…
