Tα φιστίκια της Αίγινας

Τι το παράδοξο συμβαίνει με ένα από τα πιο εμβληματικά ελληνικά προϊόντα, που αναγνωρίστηκε και ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.) το 1996; Μα, απλά, ότι μέχρι το 1900 αυτό το δέντρο δεν υπήρχε στη χώρα μας!

Τι το παράδοξο συμβαίνει με ένα από τα πιο εμβληματικά ελληνικά προϊόντα, που αναγνωρίστηκε και ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.) το 1996; Μα, απλά, ότι μέχρι το 1900 αυτό το δέντρο δεν υπήρχε στη χώρα μας! Τότε το έφερε η τύχη να το εισάγει από τη Συρία και να το φυτέψει στο κτήμα του στην Αίγινα, μαζί με άλλα δέντρα, ένας ιδιώτης, χωρίς να υποψιάζεται, βέβαια, ότι του έδωσε την ιδανική πατρίδα. Πράγματι, η φιστικιά αυτή βρήκε στην Αίγινα το terroir που ανεβάζει τη γεύση του καρπού της σε άλλο επίπεδο... Ιδιαίτερο άρωμα, λεπτότητα και φευγάτη, εθιστική νοστιμιά, το ξεχωρίζουν από τα άλλα του είδους του, ακόμα κι αυτά που καλλιεργούνται στην Ελλάδα. Περιβλημένο -ανέκαθεν και δικαιολογημένα- με την αύρα του "ακριβού" και πολύτιμου ξηρού καρπού, καταναλώνεται συνήθως ολόκληρο, καβουρδισμένο και ελαφρά αλατισμένο και σπανιότερα σε γλυκά, κυρίως ταψιού. Μοναδική, μυρωδάτη και βουτυράτη είναι και η γεύση του φρέσκου φιστικιού, που πουλιέται στην αγορά κάθε Σεπτέμβρη. Το φιστίκι της Αίγινας είναι, κατά γενική εκτίμηση, ο πιο φινετσάτος ξηρός καρπός. Αναντικατάστατος, όταν καταναλώνεται αυτούσιος. Βέβαια, στις συνταγές που σας προτείνουμε, έχετε την ευχέρεια να χρησιμοποιήσετε φιστίκια κελυφωτά "τύπου Αιγίνης", από άλλες περιοχές, που θα υπολείπονται ελαφρά σε άρωμα.