Oι σαλάτες με ζυμαρικά εκφράζουν τη δημοκρατία της γεύσης. Καμιά φορά, το παιδικό τραύμα μιας σαλάτας με ζυμαρικά πνιγμένης στη μαγιονέζα στη μέση ενός μπουφέ, μας κάνει να παίρνουμε δρόμο από την ετοιμασία ενός από τα πιο φιλικά προς το χρήστη πιάτα. Στις σαλάτες με ζυμαρικά (τις λέμε πολλές φορές μακαρονοσαλάτες για συντομία), χωράει ο,τιδήποτε θέλουμε/φανταζόμαστε/μας αρέσει/μας περισσεύει. Όλα είναι θέμα γευστικών ισορροπιών και έμπνευσης και τίποτα δεν απαγορεύεται, όσο ταπεινό ή πολυτελές κι αν είναι. Ακόμα περισσότερο, αν δίπλα στα ζυμαρικά βάλουμε όσπρια ή ξερούς καρπούς μαζί με τα αρωματικά, τα λαχανικά και το ελαιόλαδο, έστω κι αν η σαλάτα μας δεν περιέχει καθόλου κάποιο κρεατικό, αλλαντικό ή ψάρι, το πιάτο αποκτά υψηλή διατροφική αξία, γεγονός σημαντικό αν για κάποιους λόγους θέλουμε να ακολούθησουμε χορτοφαγική διατροφή ή θέλουμε να κάνουμε το τραπέζι σε φίλους χορτοφάγους.
Όσον αφορά τα μυστικά για την επιτυχία της, είναι εύκολα και απλά, αλλά κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε ένα απλώς ικανοποιητικό και σε ένα εξαιρετικό πιάτο:
*Βράζουμε τα ζυμαρικά πάντοτε al dente, τα ξεπλένουμε με κρύο νερό και τα ανακατεύουμε με 1 -2 κουταλιές ελαιόλαδο και 1 κουταλιά χυμό. Έτσι δεν παραμαλακώνουν με όλα αυτά που πρόκειται να τους προσθέσουμε και κρατάνε το σχήμα και την υφή τους.
*Για κάθε 1 μέρος βρασμένα ζυμαρικά προσθέτουμε 2 μέρη άλλα υλικά. Την θέλουμε πλούσια και με γεύση τη σαλάτα μας.
*Φροντίζουμε το ντρέσινγκ να έχει ένταση: λεμόνι, καυτερές πιπεριές, μουστάρδα, σόγια, σκόρδο, κρεμμύδι, αρωματικά χόρτα, αλάτι, πιπέρι. Τα ζυμαρικά έχουν επίπεδη γεύση από τη φύση τους και από τη στιγμή που σερβίρονται κρύα χρειάζονται αυτό το κάτι παραπάνω για να αναδειχθούν.
*Μια σχολή, θέλει να προσθέτουμε στα βρασμένα ζυμαρικά λίγο από το ντρέσινγκ και να τα βάζουμε στο ψυγείο για κάποιες ώρες πριν τα χρησιμοποιήσουμε. Υποτίθεται ότι έτσι αποκτούν μια ακόμα διάσταση γεύσης.
