Οι ρουμπινένιοι σπόροι που ξεχύνονται μόλις ανοίξεις ένα ρόδι, θυμίζουν θησαυρό. Και είναι! Το φρούτο που καλλιεργούσε στους κήπους του ο βασιλιάς Αλκίνοος είναι πολύτιμη υπερτροφή, που η αξία της αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Ο καρπός της punica granatum προέρχεται από την Περσία και τον συναντάμε μέχρι σήμερα σε πολλά πιάτα της περσικής κουζίνας. Στη δική μας, πάλι, ελάχιστα. Το ρόδι τρώγεται εδώ περισσότερο σαν φρούτο, σπανιότερα σαν χυμός, αλλά καθόλου στο…πιάτο. Αρωματικό, γλυκό, καμιά φορά υπόξινο, δένει εξαιρετικά σαν σάλτσα με κρεατικά, δίνει γεύση και ενδιαφέρον σε πράσινες σαλάτες, γίνεται ζελέ, σιρόπι, λικέρ, μπαίνει σε κέικ, στολίζει παγωτά και γλυκά. Ο τρόπος είναι απλός: παίρνετε τον χυμό του και τον διαχειρίζεστε ανάλογα. Το ρόδι περιέχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες από το πράσινο τσάι και το κόκκινο κρασί. Αναζητώντας τις πολύτιμες ιδιότητές του θα ανακαλύψετε ακόμη, τη μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνες Α,C,E, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, φυτικές ίνες. Θερμίδες ελάχιστες, μόνο 33 ανά 100γρ. Το διαλέγετε με όμορφο ροδί χρώμα και κάπως βαρύ, αποφεύγοντας τα εμφανώς ξερά. Το διατηρείτε αρκετές μέρες εκτός ψυγείου, αρκετούς μήνες στη θήκη των φρούτων του ψυγείου, ενώ οι σπόροι διατηρούνται μια χαρά σε σακουλάκι στην κατάψυξη. Καιρός να δούμε το ρόδι με μια άλλη ματιά, να το βάλουμε στην κουζίνα μας και να χαρούμε τη γεύση του. Αλλωστε, φέρνει και τύχη...
