Πάντα είναι ώρα για μια πίτσα και πάντα είναι εποχή για μια πίτσα. Η ψωμένια ζύμη δέχεται σχεδόν όποιο υλικό βάλεις επάνω της και κάθε φορά εμφανίζει ένα καινούργιο γευστικό πρόσωπο. Μπορεί να έχει ή να μην έχει σάλτσα, να έχει ή όχι τυρί. Ακόμα και στην πιο απλή μορφή της, δεν θα μείνει ψίχουλο. Σκεφτείτε, ότι μια από τις απλούστερες πίτσες, η Μαργαρίτα, είναι από τις δημοφιλέστερες σε όλο τον κόσμο. Στα συν της, ότι είναι ένα πολύ φθηνό φαγητό, με την προϋπόθεση ότι το φτιάχνεις στο σπίτι. Η ζύμη (αλεύρι, μαγιά, νερό) είναι ένα παιχνίδι που δεν πρέπει να σας φανεί δύσκολο επειδή θέλει μια κάποια αναμονή. Το στόλισμα θέλει φαντασία και σωστά ταιριάσματα. Από σκέτη ντομάτα κι ένα τυρί που λυώνει, μέχρι συνδυασμούς με αλλαντικά ή θαλασσινά. Η μοτσαρέλα παραμένει το ιδανικό τυρί, όχι μόνο γιατί λυώνει όμορφα στο φούρνο, αλλά και γιατί η ήπια γεύση της ταιριάζει με όλα τα υλικά. Η προσθήκη άλλων τυριών πρέπει να γίνεται με μέτρο.
Μια τυπική ιταλική ζύμη για πίτσα γίνεται με 1 κ. αλεύρι, 600 γρ. νερό, 7 γρ. ξηρή μαγιά μπίρας, 60 γρ. ελαιόλαδο και 20 γρ. αλάτι.
Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, το παραδοσιακό αλεύρι της ιταλικής πίτσα είναι τύπου 00 από μαλακό σιτάρι, που δίνει την αυθεντική ιταλική λεπτή και τραγανή ζύμη (που δεν αρέσει, όμως, σε όλους). Το πιο δημοφιλές στην Ιταλία αλεύρι τύπου 00 είναι το ναπολιτάνικο Antimo Caputo. Συχνά, όμως, και εκεί προτιμούν να συνδυάζουν αυτό το λεπτό αλεύρι με αλεύρι ψωμιού, ή με αλεύρι για όλες τις χρήσεις, για μια ζύμη πιο "ψωμένια". Τελικά, το ποιο αλεύρι είναι θέμα γούστου: ποιο είδος ζύμης σας αρέσει.
