Από τα νοστιμότερα και πιο αγαπητά λαχανικά, η μελιτζάνα βρίσκεται τώρα στην καλύτερη εποχή της, με σάρκα μεστή και πιο συμπαγή από ό,τι άλλες εποχές. Οπου και να την προσθέσεις θα δώσει γεύση και γλύκα στο φαγητό, είτε αυτό είναι ένας μουσακάς -που στηρίζει άλλωστε τη γεύση του σ' αυτήν- είτε ένα απλό τουρλού. Μια βελούδινη, καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, τα εύκολα ρολάκια τηγανιτής μελιτζάνας με τυρί ή κιμά και μυρωδικά, ψητές στη σχάρα με σκόρδο και μαϊντανό, γκρατιναρισμένες στο φούρνο με τυρί, οι μελιτζάνες προσφέρονται για πολλά νόστιμα πρώτα πιάτα ή συνοδευτικά και δεν στοιχίζουν. Ψητές μπορούν να προστεθούν και σε σαλάτα ενώ οι τηγανιτές είναι σίγουρα πιο νόστιμες, αν και πιο "παχυντικές". Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να κοπούν σε ισοπαχείς φέτες για να ψηθούν ομοιόμορφα. Το ξεπίκρισμα δεν είναι πάντοτε απαραίτητο, μάλιστα σε ορισμένους αρέσει μια ελαφρειά πίκρα που εντείνει τη "μελιτζανένια" γεύση. Η βελτίωση των ποικιλιών τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει σημαντικά την πικρίλα. Ομως, το μούλιασμα σε αλατισμένο νερό για λίγη ώρα ή η παραμονή στο αλάτι κάνει τη μελιτζάνα να ρουφάει λιγότερο λάδι στο τηγάνισμα. Ποιες διαλέγουμε; Οι μεγάλες φλάσκες με το σκούρο μελιτζανί χρώμα κάνουν για όλα τα φαγητά που απαιτούν το μέγεθός τους ενώ είναι καλές και τηγανιτές ή για μελιτζανοσαλάτα. Οι μακρόστενες ανοιχτόχρωμες με τις λευκές ριγούλες (αργίτικες, τσακώνικες) είναι, όμως, νοστιμότερες. Κατάλληλες για παπουτσάκια ή ιμάμ, μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε σε κάθε συνταγή που δεν απαιτεί μεγάλες μελιτζάνες. Οι λευκές, τύπου Σαντορίνης, έχουν λεπτή, γλυκειά γεύση. Προτιμήστε τις σκέτες, τηγανιτές ή ψητές, σε μελιτζανοσαλάτες και σε φαγητά όπου δεν συμμετέχουν πολλά υλικά. Ακολουθούν μερικές ιδέες για να χαρείτε τις μελιτζάνες της εποχής, πέρα από τα πολύ συνηθισμένα.
