Η γλυκόξινη γεύση, η κρουστή σάρκα και η ανθεκτική φλούδα του φρέσκου δαμάσκηνου είναι σοβαρά πλεονεκτήματα για μαγειρέματα με κρέας που απαιτούν την ώρα τους. Τόσο το ντελικάτο κοτόπουλο και το άπαχο κουνέλι, όσο και το λιπαρό αρνί και το χοιρινό, ακόμα και ένα καλό κομμάτι μοσχάρι, όπως το χτένι, μαγειρεμένα μαζί με φρέσκα δαμάσκηνα δίνουν πιάτα πλούσια, που διατηρούν όμως μια τσαχπινιά και ένα άρωμα με καλοκαιρινούς απόηχους, τέτοιους που δεν βγάζουν οι πιο χειμωνιάτικες εκδοχές τους, όταν τα ξερά δαμάσκηνα παρέα με άλλα ξερά φρούτα παίζουν τον μεγάλο ρόλο τους.
Μαζί με μπαχαρικά, με πορτοκάλι, ακόμα και με λίγη ντομάτα, με κρασί και με μπράντι, τα φρέσκα δαμάσκηνα που τούτη την εποχή, τέλος Οκτώβρη, βρίσκονται ακόμα παντού, συμπληρώνουν όμορφα ένα, ας πούμε, καλό φαγητό σε κάποιο φιλικό τραπέζι ή οικογενειακό τραπέζι, όπου θέλουμε μια πιο φροντισμένη και λουσάτη νότα.
Μαύρα (στην πραγματικότητα βαθύ βυσσινί-μπλε) ή κόκκινα (στην πραγματικότητα με τόνους πορφυρούς και κίτρινους), μικρή διαφορά έχουν στη γεύση. Μας αρέσει, όμως, να βλέπουμε τα διαφορετικά χρώματά τους στο πιάτο. Είναι αλήθεια, πως το φαγητό είναι χαρά για όλες τις αισθήσεις.
