Το κριθαρότο είναι ένα από τα λίγα φαγητά του μεγάλου κύματος της νέας ελληνικής κουζίνας, που πέρασε από τις κουζίνες των δημιουργικών σεφ στα εστιατόρια και στις ταβέρνες ολόκληρης της χώρας, αλλά και στην κουζινική καθημερινότητα πολλών από εμάς. Η ιδέα είναι απλή και ταυτοχρόνως ευφυής: παίρνει ένα δημοφιλές ελληνικό υλικό, το κριθαράκι των επικών γιουβετσιών του φούρνου ή των κοκκινιστών μαγειρευτών της κατσαρόλας, ακόμα και της σούπας και το μετατρέπει σε κάτι ξεχωριστό, χρησιμοποιώντας την τεχνική του ριζότο από την ιταλική κουζίνα.
Για την ιστορία και χωρίς να είμαι απολύτως σίγουρη, θα έλεγα πως το κριθαρότο το πρωτοείδα στο εστιατόριο "Αθήρι» του σεφ Αλέξανδρου Καρδάση και ίσως ο αθηνοραματικός κριτικός γεύσης Δημήτρης Αντωνόπουλος, να είναι ο νονός του. Τα υλικά με τα οποία μπορείς να φτιάξεις κριθαρότο είναι τα ίδια με τα υλικά του ριζότο. Απλώς, τα προσθέτουμε σε διαφορετικό χρόνο, ανάλογα με το πόση ώρα χρειάζεται να μαγειρευτούν –το κριθαρότο χρειάζεται γύρω τα 15-17 λεπτά για να γίνει. Προφανώς, δεν προσθέτουμε ωμό κρέας. Προσθέτουμε, όμως, αν θέλουμε, κομματάκια ωμού ψαριού, που χρειάζεται ελάχιστο χρόνο. Ο ζωμός μπορεί να είναι όπως και στο ριζότο, από λαχανικά, κρέας, κοτόπουλο, ψάρι, νερό με λίγο χυμό ντομάτας ή απλά σκέτο νερό. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του, να είμαστε επάνω -καταπάνω- και το όποιο υγρό θα ρίχνουμε να είναι καυτό. Η πολύ καλή ποιότητα της πρώτης ύλης θα διευκολύνει κατά πολύ την επιτυχία του φαγητού και, τέλος, αν χρησιμοποιήσουμε κριθαράκι ολικής αλέσεως, ας έχουμε υπόψη μας πως ο χρόνος θα επιμηκυνθεί τουλάχιστον κατά 5 λεπτά, ανάλογα με τη μάρκα. Σε κάθε περίπτωση, μετά τα 14 λεπτά, δοκιμάζουμε συνέχεια: το θέλουμε χυλωμένο, αλλά σε καμία περίπτωση λιωμένο.
