Στα θαλασσινά μπαράκια μπύρες και καλαμαράκια. Δηλαδή, μεζές. Κανείς δεν αντιλέγει ότι τα τηγανητά ή ψητά καλαμαράκια είναι σπουδαία συντροφιά στο ούζο, στο κρασί, στο τσίπουρο. Όμως, τα γεμιστά καλαμαράκια στην κατσαρόλα, στο φούρνο ή στη σχάρα, είναι άλλο πράγμα. Κανονικό πλήρες φαγητό, αφού πολύ συχνά το ρύζι, το πλιγούρι, ο τραχανάς, το τυρί και ένα σωρό λαχανικά, χόρτα και αρωματικά παίρνουν μέρος στη γέμιση. Όπως με όλα τα γεμιστά, τα καλαμαράκια μπορούν να γεμιστούν με πολλά υλικά –μάλιστα, εδώ και κάποια χρόνια βλέπουμε ωραία αποτελέσματα από τη συμμετοχή του λουκάνικου ή σαλαμιού . Το καθάρισμα του καλαμαριού δεν είναι και τόσο δύσκολο, αφού τα κόβουμε ακριβώς κάτω από το κεφάλι (εκεί που βρίσκονται τα μάτια) και τραβάμε το διάφανο «κόκαλο». Δυσκολεύουν λίγο, όταν πρέπει να διατηρήσουμε ακέραια την κουκούλα για να τη γεμίσουμε, διότι έχουν και το μελάνι που δεν θέλουμε να σπάσει και να γεμίσει ο τόπος, ενώ στα μικρά καλαμαράκια είναι δύσκολο να βάλουμε το χέρι μας μέσα και να καθαρίσουμε την κουκούλα. Εδώ, προσπαθούμε να ξεκολήσουμε το εσωτερικό τους με το πίσω μέρος ενός κουταλιού για να τραβήξουμε έξω το σύνολο μαζί με το μελάνι. Τα βάζουμε μέσα σε ζεστό νερό και τα αναδεύουμε μερικές φορές (αλλάζοντας νερό αν δούμε πως είναι απαραίτητο), μέχρι να καθαρίσουν καλά και κατόπιν τα ξεπλένουμε. Πολύ πιο εύκολα είναι τα πράγματα με τα μεγάλα καλαμάρια. Για να αποφύγουμε τη διαδικασία, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κατεψυγμένα και καθαρισμένα, έχουμε κάθε λόγο να τα βάλουμε στο τραπέζι μας αν είναι καλής ποιότητας.
