Δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι ένα από τα πιο κοινά φαγώσιμα ενός σπιτιού ήταν παντελώς άγνωστο στη χώρα μας πριν το 1828 (οπότε έγινε η συγκομιδή της πρώτης καλλιέργειας του Καποδίστρια)… Δεν άργησε να μπει στα σπίτια. Ο πληθυσμός εκείνης της εποχής πεινούσε και η πάμφθηνη αυτή ρίζα ήταν σωτήρια. Την πατάτα είχαν φέρει στην Ευρώπη (Ισπανία) από τη νότιο Αμερική οι κατακτητές το 1563, χωρίς βέβαια να φαντάζεται κανείς ότι θα γινόταν μια από τις καθημερινές τροφές κάθε σπιτιού, κυρίως στη βόρεια Ευρώπη. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην την αγαπά και τρόπος που να μην μαγειρεύεται. Φαγητό της κάθε ώρας αλλά και του κάθε τραπεζιού. Η πατάτα μπορεί να δώσει από τα πιο απλά μέχρι τα πιο εκλεπτυσμένα πιάτα: από μια τηγανιά και ένα ωραίο γιαχνί στο φούρνο μέχρι έναν μεταξένιο πουρέ ή κλασικά hors d'oeuvre επιπέδου σαν τις πατατούλες στον ατμό με χαβιάρι ή μπρικ. Της ταιριάζουν πραγματικά πολλά υλικά γιατί έχει ένα ουδέτερο υπόβαθρο που τα αναδεικνύει. Τα μανιτάρια (και ιδιαίτερα η τρούφα), τα καπνιστά ή παστά ψάρια και τα αβγά ψαριών είναι ανάμεσα σε αυτά. Ο κάθε τρόπος παρασκευής έχει την ιδανική ποικιλία του, κάτι που οι περισσότεροι αγνοούν. Ο πουρές απαιτεί πατάτα με πολύ άμυλο (σαν εκείνη του Νευροκοπίου) αλλά στο τηγάνι η πατάτα δεν πρέπει να διαλύεται (δοκιμάστε Τριπόλεως ή Νάξου). Σαν ρίζα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στα λιπάσματα, οπότε καλό είναι να γνωρίζουμε πώς την έχουν διαχειριστεί ή να προτιμάμε βιολογικές. Θα την φτιάξετε ψητή στο αλουμινόχαρτο, με συνοδεία κατόπιν ενός φρέσκου λευκού τυριού, μιας κρέμας σκόρδου ή της κλασικής sour cream, στο φούρνο με ελαιόλαδο, λεμόνι και πολλά μυρωδικά (κόλιαντρο, θυμάρι, δεντρολίβανο, δάφνη, σκόρδο), σκέτες στον ατμό με καπνιστή πέστροφα, χέλι, σολομό ή μπρικ. Θα τις κάνετε εύκολο και γευστικό γκρατέν στο φούρνο με τυρί, νόστιμο σπιτικό πουρέ με γάλα και φρέσκο βούτυρο, και βέβαια, μια γρήγορη, υπέροχη βελουτέ σούπα για τα κρύα βράδια…
