Πολύ τρυφερή σάρκα, μαστιχωτή υφή, καθόλου κόκαλα, νοστιμιά ιδιαίτερη και τεράστια προσαρμοστικότητα σε όλες τις τεχνικές και σε όλες τις συνταγές που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική του μοσχαρίσιου κρέατος: βραστή, κοκκινιστή, λεμονάτη, ξυδάτη, παστή, στο φούρνο, τηγανητή, σε πηχτή. Αν και συνήθως σερβίρεται βραστή, σαν μεζές (σε μικρές ποσότητες), μπορεί να συνδυαστεί θαυμάσια με πάρα πολλά λαχανικά, με μανιτάρια, με όλα τα ζυμαρικά, με το ρύζι και με τις πατάτες, δίνοντας πλούσια, χορταστικά και πολλές φορές λουσάτα πιάτα.
Αν και δεν βρίσκει πολύ συχνά τη θέση της στο οικογενειακό μενού, τα πλεονεκτήματά της είναι πολλά, αφού εκτός από την ωραία γεύση έχει μηδενική φύρα και λίγες θερμίδες.
Το μόνο που θα μπορούσε να της καταλογίσει κανείς, είναι η σχετικά χρονοβόρα ετοιμασία της, εκτός κι αν την πάρουμε έτοιμη και καθαρισμένη από το χασάπη. Χρειάζεται να μείνει πρώτα σε χλιαρό νερό 3 –4 ώρες για να απομακρυνθεί το αίμα. Επειδή η πέτσα της γλώσσας δεν τρώγεται, πρέπει να αφαιρεθεί πρώτα και μετά να μαγειρευτεί. Τη βράζουμε λοιπόν τουλάχιστον για 1 ώρα και βγάζουμε την πέτσα με τα χέρια βάζοντάς την μέσα σε λεκάνη με κρύο νερό. Φυσικά, αν θέλουμε να την κάνουμε απλώς βραστή τη μαγειρεύουμε για 2 –3 ώρες ανάλογα με το μέγεθος και βγάζουμε την πέτσα στο τέλος του μαγειρέματος.
Να σημειώσουμε, τέλος, ότι με το ζωμό της γλώσσας (που μπορούμε να φυλάξουμε στην κατάψυξη αν δεν τον μεταχειριστούμε αμέσως) μπορούμε να φτιάξουμε πιλάφι, ριζότο, να μαγειρέψουμε ζυμαρικά ή πατάτες στο φούρνο.
