Η προέλευση του σπαραγγιού, ακόμα ελέγχεται. Πιστεύεται ότι η καλλιέργειά του άρχισε περισσότερο από 2000 έτη πριν, στην ανατολική Μεσόγειο. Οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι θεωρούσαν ότι το σπαράγγι είχε θεραπευτικές ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν για την ανακούφιση από τον πονόδοντο και τα τσιμπήματα των μελισσών και οι Ινδιάνοι της Αμερικής επίσης, το ξέραιναν και το χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς σκοπούς. Ο Λουδοβίκος ο ΧΙV εκτιμούσε ιδιαιτέρως τη λεπτή γεύση του σπαραγγιού και διατηρούσε θερμοκήπια, όπου το καλλιεργούσαν με ιδιαίτερη φροντίδα. Άλλωστε, επί των ημερών του, άρχισε το σπαράγγι να καλλιεργείται συστηματικά στη Γαλλία.
Το σπαράγγι βρίσκεται στην κορυφή της ομάδας των λαχανικών που περιέχουν φολικό οξύ. Το φολικό οξύ ανήκει στον ομάδα των βιταμινών Β, και είναι απαραίτητο για το σχηματισμό και την ανάπτυξη των κυττάρων, ενώ επίσης, βοηθάει στην πρόληψη των ασθενειών του συκωτιού. Είναι ιδιαίτερα καλό για τα νεφρά , το συκώτι και το έντερο και λειτουργεί ως φυσικό διουρητικό και καθαρτικό. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, C, και Ε και διαιτητικές ίνες. Δεν περιέχει λιπαρά και χοληστερίνη και έχει πολύ λίγες θερμίδες (μόνον 4 θερμίδες σε κάθε βλαστάρι). Πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι τα ούρα τους αποκτούν μια περίεργη μυρωδιά αφού φάνε σπαράγγια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι επιστήμονες δεν έχουν απαντήσει ακόμα γιατί αυτό το φαινόμενο παρατηρείται μόνο σε ορισμένους ανθρώπους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μόνο μόνον ορισμένοι άνθρωποι έχουν ένα γονίδιο που επιτρέπει τη διάσπαση των θειούχων αμινοξέων των σπαραγγιών στις χημικές ενώσεις με την έντονη οσμή.
Πριν μαγειρέψουμε τα καλλιεργημένα σπαράγγια, πρέπει να κόψουμε το κάτω σκληρό μέρος του κοτσανιού και να καθαρίσουμε τη φλούδα του βλαστού μέχρι τα 2/3 του ύψους του. Αν τα θέλουμε ολόκληρα, τα βράζουμε δεμένα και όρθια σε ψηλή, στενή κατσαρόλα αφήνοντας τις κορφές έξω από το νερό, για να μαλακώσουν μόνο με τον ατμό. Εκτός από τις συνταγές που σας δίνουμε εδώ, θα βρείτε πολλές ιδέες και πληροφορίες και τα υπέροχα άγρια σπαράγγια, εδώ και εδώ.
