Follow us

Δείπνο στο σπίτι… από έναν άνδρα

Μια ρομαντική διάθεση πλανιέται στην ατμόσφαιρα αυτές τις μέρες και λίγοι μπορούν να ξεφύγουν -κακά τα ψέμματα. Προτιμότερο ν΄ αδράξουμε την αφορμή για ένα τετ α τετ κάλεσμα με ανδρικό χρώμα, φροντισμένο έτσι, που να μείνει αξέχαστο…

Δείπνο στο σπίτι… από έναν άνδρα

Θα συμφωνήσουμε, οι κυρίες, ότι το "ρομαντικό" δείπνο που αναλαμβάνει ένας άνδρας έχει περισσότερο ενδιαφέρον, από κάθε άποψη. Ήδη το γεγονός ότι θ' ασχοληθεί για να μας ευχαριστήσει, στρώνει ένα ωραίο χαλί στη βραδιά. Προφανώς, δεν το κάνουν όλοι. Ένα σπαγγέτι πρέπει να ξέρεις να το φτιάχνεις, ένα τραπέζι να το στρώσεις, αλλιώς, δύσκολα θα το αναλάβεις. Δεν χρειάζονται όμως πολλά, κι εδώ είναι που διαφέρει το ανδρικό από το γυνακείο κάλεσμα: το δικό του θα είναι δωρικό, αλλά σπάνια θα του βρεις ψεγάδι -ο ανδρικός τρόπος αντιμετώπισης. Όσα ακριβώς χρειάζονται, αλλά τα σωστά. Εμείς, πάλι, συνήθως είμαστε πιο "φλύαρες" και συχνά πληθωρικές -ακριβώς αυτό που δεν έχει ανάγκη η περίσταση. Ας αφεθούμε στα χέρια του, λοιπόν, από την αρχή ως το τέλος…

Και για να μπούμε βαθύτερα στο ανδρικό μυαλό, "ανακρίναμε" δυο από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους εκφραστές του χώρου της γαστρονομίας και του κρασιού. Δεν είναι μόνο η όλη σκηνοθεσία της βραδιάς, αλλά και οι πολύτιμες συμβουλές των experts που μετράνε εδώ και καλά θα κάνουμε να τους ακούσουμε.
Ο Μιχάλης Νουρλόγλου, chef στο εστιατόριο Premiere (Intercontinental) και πολλές φορές βραβευμένος με Χρυσό Σκούφο, εστιάζει περισσότερο στο θέμα φαγητό και μας δίνει φυσικά και συνταγές για την περίσταση. Ο Γιώργος Λούκας, καταξιωμένος sommelier και ιδρυτής της Genius in Gastronomy, δεν θα μας αφήσει καμμιά απορία στο θέμα "τι πίνουμε" σε μια τέτοια βραδιά.

Από την πλευρά του chef: Μιχάλης Νουρλόγλου

Δείπνο στο σπίτι… από έναν άνδρα

Θέλει απλές γεύσεις και παίζει με τα αρώματα και τα χρώματα… Θ' ακούει Barry White ενώ θα μαγειρεύει μαζί της στην κουζίνα κάτι γρήγορο, για μην φύγει όλος ο χρόνος εκεί…

- Για να μπούμε κατ' ευθείαν στο mood: τι πράγμα θεωρείς ως το καλύτερο "αφροδισιακό" σε μια τέτοια περίσταση;
"Μια βραδιά με την "βαλεντίνα" μας έχει από μόνη της μαγικές και αφροδισιακές ιδιότητες. Εγώ, απλά θα συμπλήρωνα με ένα λευκό αρωματικό κρασί στη σαμπανιέρα, τα υλικά για το δείπνο που θα μαγειρεύαμε παρέα και… τον Barry White να τραγουδά "You 're the one I need"…"

- Πόσο σημαντικό ρόλο δίνεις στο θέμα "φαγητό" σε ένα τέτοιο κάλεσμα; Επηρεάζει αποφασιστικά τη διάθεση και την επιτυχία της βραδιάς; Τελικά, ο έρωτας περνάει πράγματι από το στομάχι;
"Απολαμβάνοντας ένα καλό δείπνο νιώθω μεγάλη ευφορία… Το φαγητό, λοιπόν, είναι και απόλαυση και εμπειρία αλλά και διασκέδαση. Άρα, ο έρωτας περνάει από το στομάχι! Το φαγητό είναι ένα μέσο επικοινωνίας, ευχαρίστησης, ένα μέσο προσφοράς και εκδήλωσης αγάπης…"

- Το σκηνικό: μαζί στην κουζίνα ή να τα βρει όλα έτοιμα;
"Κρίνοντας από προσωπικές εμπειρίες -που πήγαν καλά- θεωρώ καλύτερη ιδέα το μαγείρεμα να γίνει παρέα. Έτσι, μετατρέπεις το μαγείρεμα σε παιχνίδι: ο ένας γνωρίζει τη συνταγή ο άλλος ακολουθεί!"

- Δώσε μας το ιδανικό για σένα μουσικό background της βραδιάς...
"Αν και δεν είμαι τέρας ρομαντισμού, θεωρώ πως μια τέτοια περίσταση απαιτεί Barry White, Frank Sinatra ("Fly me to the Moon") και το πολύ πολύ αγαπημένο μου "The Blowers Daughter"(Can't Take my Eyes Off You) του Damien Rice…"

- Τι θα προτιμήσεις για τέτοιο δείπνο; Θα πας σε διαίτερα, ακριβά υλικά ή θα φτιάξεις κάτι απλό; Αυτά που ονομάζουμε συνήθως "αφροδισιακά τρόφιμα" θα παίξουν κάποιον ρόλο;
"Όπως είπα και πριν, αφροδισιακή είναι η περίσταση, ούτως η άλλως… Οπότε, το δείπνο δεν χρειάζεται να είναι πολυτελές και ευφάνταστο -χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως θα στερηθεί γεύσης, ποιότητας και αισθητικής. Επίσης, δεν θέλουμε να φάμε όλο μας τον χρόνο στην μαγειρική… Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, αρωματικά υλικά (π.χ. βασιλικό) και συμβολικά χρώματα, όπως τα κατακόκκινα τοματίνια…"

- Άλλοι παράγοντες επιτυχίας, ας πούμε η art de la table;
"Ένα καλαίσθητα στρωμένο τραπέζι είναι βασικό στοιχείο για πετυχημένο γεύμα. Τα χρώματα που θα χρησιμοποιούσα στο τραπέζι, αλλά και στο φαγητό, θα ήταν άσπρο-μαύρο και, ανυπερθέτως, κόκκινο!"

- Ποιες συμβουλές σχετικές με το φαγητό θα έδινες στους άνδρες που θα επιχειρήσουν να προσκαλέσουν την αγαπημένη τους…
"Δεν επιλέγουμε βαριές γεύσεις (σκόρδο, κρεμμύδι κτλ). Το φαγητό που θα μαγειρέψουμε πρέπει να είναι κάτι που δεν απαιτεί αρκετή διαδικασία. Ούτε χρειάζεται να φτιάξουμε πολύπλοκα εδέσματα… Για να έρθετε πιο κοντά, είναι αρκετό να υπάρχουν μεζεδάκια, που θα σας κάνουν να τσιμπολογάτε από το ίδιο πιάτο…"

- Υπάρχει μια τάση τελευταία, το φαγητό να συνοδεύεται με κοκτέιλ. Θα το προτιμήσεις ή θα πας κλασικά στο κρασί;
"Δεν υπάρχει λόγος να ξοδέψεις "πολύτιμο" χρόνο για να προετοιμάζεις κοκτέιλ. Άσε που υπάρχει περίπτωση να μην πετύχεις την ίδια γεύση στον δεύτερο γύρο… Υπάρχουν τόσα αξιόλογα κρασιά και μπορούν να απογειώσουν πολύ καλύτερα ένα πιάτο, άλλωστε!

Ο Μιχάλης Νουρλόγλου μας έδωσε, για τους άνδρες που θα μαγειρέψουν για την καλή τους, δυο απλές και "έξυπνες" συνταγές: Σπαγγέτι με πολύχρωμα τοματίνια, φράουλες και βασιλικό και ένα απογειωτικό σουφλέ σοκολάτας… (οι συνταγές στο τέλος του κειμένου).

Από την πλευρά του sommelier: Γιώργος Λούκας

- Ρομαντικό δείπνο για δυο, λοιπόν… Δώσε μας το σκηνικό.
"Πρέπει σίγουρα να δώσεις προσοχή στην ατμόσφαιρα… Εγώ είμαι έτσι κι αλλιώς λίγο κλασικός και ρομαντικός σ' αυτό το θέμα. Κεριά, χαμηλοί φωτισμοί και τα παρόμοια. Στο θέμα της μουσικής θα προτιμούσα φυσικά κάτι μελωδικό, μ' αρέσουν για παράδειγμα τα ορχηστρικά κομμάτια, αλλά και η ελληνική μουσική σ' αυτό το είδος…

- Τι θα μαγείρευες για την καλή σου;
"Αγαπώ πολύ και τα θεωρώ κατάλληλα για την περίσταση, τα εξωτικά φαγητά. Θα ήθελα δηλαδή κάτι διαφορετικό από το καθημερινό: κινέζικο, ταϊλανδέζικο, κάτι ελαφρά spicy -όχι υπερβολικά γιατί μπορεί να μην πετύχεις και τα γούστα…"

- Θα την καλούσες στην κουζίνα να φτιάξετε κάτι μαζί;
"Όχι, θα της τα είχα όλα έτοιμα, είμαι αυτής της σχολής! Νομίζω ότι το "κάνουμε κάτι μαζί" έρχεται εκ των υστέρων, σε άλλη φάση της σχέσης… Εδώ, θεωρώ ότι είναι μια ευθύνη όλη δικιά μου!"

- Ο ρόλος του κρασιού;
"Πολύ σημαντικός. Ένα απλοϊκό κρασί θα λειτουργήσει σαν να πίνουμε νερό και δεν θα αναδείξει και το φαγητό…"

- Και η art de la table, πόσο σημαντική είναι;
"Α, εδώ αυτό θα το πρόσεχα πολύ. Μ' αρέσουν τα ωραία σερβίτσια και τα σωστά ποτήρια. Ένα μεγάλο ποτήρι σαμπάνιας κι ένα αντίστοιχο λευκού κρασιού δεν ειναι απλώς εντυπωσιακά, βοηθούν να αναπνεύσει και να αναδειχθούν τα αρώματα. Μόνο σε τέτοια ποτήρια αναδεικνύεται ένα κρασί. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου λοιπόν και εδώ…

- Ας στρώσουμε λοιπόν το μενού της βραδιάς, μαζί με τα κρασιά του…
"Το μενού… Θα έκανα ένα multi ethnic mix πιάτων. Για παράδειγμα, θα ξεκινούσα με ένα ceviche, που έχει ωραίες οξύτητες, ανοίγει λίγο την όρεξη, είναι "εύκολο" για πολύ κόσμο… Με τη λογική ότι μπορείς να συνδυάσεις εκεί και κάποιο αφρώδες κρασί με μεγάλη οξύτητα, που θα ταίριαζε με το ceviche, άρα…. μ΄ένα σμπάρο δυο τριγώνια -θα με βόλευε και σε αυτό: τον αφρό, τη μπουρμπουλήθρα, θα την ήθελα σ' ένα τέτοιο γεύμα. Αν όχι σε όλο το γεύμα, τουλάχιστον στο κομμάτι της αρχής, του απεριτίφ και του πρώτου πιάτου.
Θεωρώ σημαντικό τον "αφρό" σε μια τέτοια περίσταση, κυρίως στην αρχή, γιατί εκεί ανοίγει η όρεξη. Ζαλίζει γλυκά και όχι απότομα, δημιουργεί μια ευφορία πολύ γρηγορότερα…

Για κυρίως πιάτο, θα διάλεγα ένα κάρι, ένα κόκκινο thai carry, μαζί με το ρύζι του στον ατμό, που σπάει λίγο την κάψα. Για βασικό υλικό του πιάτου θα διάλεγα κάτι ελαφρύ, κοτόπουλο ή χοιρινό (που μου αρέσει πολύ). Αυτό, λοιπόν, αποζητά κρασιά σε μια ημίξηρη λογική. Όπως ένα ελληνικό ροζέ από ξινόμαυρο, που συνήθως είναι ημίξηρα -υπάρχουν πολλά τέτοια στην ελληνική αγορά. Δηλαδή, θέλουμε φρούτο, θέλουμε και λίγο ημίγλυκο για να συνδυαστεί με το πικάντικο και το γλυκό στοιχείο του φαγητού. Άλλωστε, στις κυρίες αρέσουν αυτού του είδους τα κρασιά! Αν, πάλι, έβαζα λευκό κρασί -ενδεχομένως γιατί θα το προτιμούσε εκείνη- τότε θα πήγαινα σε ξένο αμπελώνα, γιατί μόνον εκεί μπορείς να βρεις τέτοιου είδους κρασιά: σ' ένα Gewurstraminer αλσατικό, που είναι και αρωματικό κι έχει και γλυκές σχέσεις ή θα πήγαινα σ' ένα μέτριας τιμής (με τη λογική του στυλ το λέω αυτό) Riesling γερμανικό: ένα Kabinett -άντε με το ζόρι ένα Spatlese, το οποίο έχεi αρκετά υπολειμματικά σάκχαρα και επίσης θα ταιριάξει με το γλυκό στοιχείο και θα σβήσει το κάψιμο -κι έχει και ωραίες οξύτητες, πολύ refreshing στην παλέτα, ώστε για να μην βαρύνεις περισσότερο.

- Για κόκκινες επιλογές, γενικά, τι λες;
"Δεν θα πήγαινα σ' ένα κόκκινο, γιατί βαραίνει. Ανεξάρτητα από το μενού, δεν θα το προτιμούσα. Το κόκκινο πολύ κόσμο τον νυστάζει και παρ' όλο που το αγαπώ σαν κρασί, δεν θα ήταν επιλογή μου για την περίσταση. Να πω, επίσης, ότι θα ήταν σημαντικό για μένα να γνωρίζω τα γούστα της, για την τελική επιλογή του κρασιού.

- Ας πάμε στο γλυκό, λοιπόν, κι ας μιλήσουμε για σοκολάτα…
"Θα πήγαινα σε μια bitter σοκολάτα, όπως ένα σουφλέ ή μια μους, για να είναι ένα μικρό γλυκό σε μέγεθος, δεν χρειάζεται να βαρύνεις πολύ. Ίσως με ένα κουλί από κόκκινα φρούτα για να δώσει μια οξύτητα. Ακόμα και λίγο spicy, ίσως με τσίλι μέσα. Εδώ, θα συνόδευα με ένα μικρό ποτήρι vintage Port. Είναι ένα κρασί που ταιριάζει με τη σοκολάτα, επίσης έχει περισσότερα φρουτένια στοιχεία, άρα θα ταιριάξει και με spicy και με φρουτώδη στοιχεία του γλυκού. Εξ άλλου, θα κάνει και το δείπνο λίγο πιο glamorous σαν επιλογή!

- Ακόμα και ο χρόνος που θα αφιερώσεις για να της εξηγήσεις τι ακριβώς είναι το vintage και όλα τα σχετικά…
"Ε, ναι, ακόμα και αυτό έχει την ποίησή του…"

- Μιλώντας για ποσότητες που δεν πρέπει, ίσως, να ξεπεράσουμε στο ποτό…Το πολύ θα απελευθερώσει τις αισθήσεις ή θα λειτουργήσει αρνητικά; Ποιο είναι το μέτρο;
" Σ' ένα μενού των τριών πιάτων όπως το είπαμε, νομίζω ότι το ένα ποτήρι σε κάθε κρασί είναι ό,τι πρέπει. Εννοώ, για την ακρίβεια, δυο ποτήρια των 150 ml (για τα δυο κρασιά) ενώ για το γλυκό κρασί ένα ποτήρι των 75 ml. Είναι αρκετό αλκοόλ για να απελευθερώσει και να χαλαρώσει κάποιον χωρίς να τον μεθύσει. Άντε να ξεφύγεις στο αφρώδες και να πας στα 200 ml… Αν το δεις προσθετικά, μιλάμε σχεδόν για λίγο κάτω από μπουκάλι κρασί -σίγουρα πάνω από μισό μπουκάλι στον καθένα."

- Τι λες για το concept "ένα δείπνο όλο σαμπάνια"…
" Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ. Βέβαια, θα πρέπει να προσαρμόσουμε το μενού. Ας πούμε, το κυρίως θα μπορούσε να είναι ένα θαλασσινό, ένας σολομός, ακόμα κι ένα λευκό κρέας ή ένα ριζότο με θαλασσινά. Ανάλογα με την επιλογή του brand της σαμπάνιας, ακόμα και μ' ένα ριζότο με μανιτάρια και παρμεζάνα θα ταίριαζε, άλλωστε, το ριζότο είναι και ιδανικό για μια τέτοια περίπτωση. Και όταν λέμε σαμπάνια, εννούμε σαμπάνια, τίποτα λιγότερο. Μόνο με το γλυκό δεν θα την ταίριαζα, είμαι κάθετος σ' αυτό.

-Για εκείνο το κλασικό "φράουλες με σαμπάνια" τι γνώμη έχεις;
- Δεν συμφωνώ. Εντάξει, έχει οξύτητες η φράουλα, η σαμπάνια αντέχει, αλλά στο τέλος τη σκοτώνει η φράουλα τη σαμπάνια. Μόνο οι demi sec ή doux θα μπουν πλάι σε κάτι γλυκό, αλλά και αυτές θέλουν πολύ ανάλαφρα γλυκά.

Συνταγές

Σπαγγέτι με πολύχρωμα τοματίνια, φράουλα και βασιλικό

Υλικά:
500 γρ. σπαγγέτι
100 γρ. ντοματίνια κόκκινα κομμένα στη μέση
100 γρ. ντοματίνια κίτρινα κομμένα στη μέση
100 γρ. ντοματίνια μαύρα κομμένα στη μέση
50 γρ. φράουλες κομμένες στα 4 (ή βατόμουρα)
1 κ.σ. γιαούρτι
1 κ.γ. πελτές τομάτας
1 μάτσο βασιλικός χονδροκομμένος
½ κούπα παρμεζάνα τριμμένη
1 πρέζα ζάχαρη
Ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση:
Σε μια μπασίνα βάζουμε όλα τα υλικά μας και ανακατεύουμε καλά.
Βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα άφθονο νερό καλά αλατισμένο (για να γίνουν νόστιμα τα μακαρόνια) και τα βράζουμε 1' λιγότερο από τις οδηγίες. Μόλις βράσουν, τα στραγγίζουμε και, έτσι ζεστά, τα προσθέτουμε στη μπασίνα με τα ντοματίνια και ανακατεύουμε. Η σάλτσα θα δέσει με τα ζυμαρικά.
Σερβίρουμε αμέσως σε μεγάλη, βαθειά πιατέλα, διακοσμώντας με φύλλα βασιλικού.

Σουφλέ σοκολάτας

Υλικά:
600 γρ. κουβερτούρα πολύ καλής ποιότητας
400 γρ. βούτυρο
6 αβγά
150 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
100 γρ. αλεύρι

Εκτέλεση:
Λιώνουμε την κουβερτούρα με το βούτυρο σε μπαιν μαρί ή στον φούρνο μικροκυμάτων. Χυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη στο μίξερ σε μέτρια ταχύτητα μέχρι να διογκωθούν πλήρως. Προσθέτουμε την λιωμένη κουβερτούρα μαζί με το βούτυρο και ανακατεύουμε απαλά το αλεύρι. Μοιράζουμε το μίγμα σε φορμάκια και ψήνουμε στους 220 βαθμούς για 5 λεπτά.

Επίσης...

15 τρόποι να απολαύσουμε τα όστρακα

Νόστιμα, ελαφριά, υγιεινά. Και κάτι ακόμα σημαντικό: τα όστρακα σε ταξιδεύουν. Είναι το πιάτο που θα κάνει τη διαφορά στο τραπέζι, απλά και εύκολα. Στο καθημερινό και στο πιο "περιποιημένο".

Περισσότερα από

Φαγητό

Ταραμοσαλάτα; Φτιάξτε την καλύτερη!

Το πιάτο-βεντέτα που δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι της νηστείας (αρχής γενομένης από την Καθαρή Δευτέρα) είναι σίγουρα η ταραμοσαλάτα. Τι χρειάζεται για να είναι επιτυχημένη;