Από την ελληνική πηχτή στο γαλλικό πατέ

Πατέ, τερίν (είναι ένα πήλινο σκεύος που χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα ενός είδους πατέ) μας έρχονται από τη Γαλλία,  και συνδυάζουν συκώτι ή κομματάκια κρέατος και μυρωδικά σε μια παρασκευή που σερβίρεται για ορεκτικό. Πηχτή, πάλι, είναι ο ελληνικός τρόπος συντήρησης του χοιρινού κρέατος μετά τα χοιροσφάγια (αλλά και του μοσχαρίσιου κρέατος ακόμα και του ψαριού), ζελέ (που γίνεται από το ζουμί κομματιών κρέατος όπως το χοιρινό κεφάλι ή τα ποδαράκια ή η μοσχαρίσια γλώσσα που περιέχουν φυσική ζελατίνη),  όλα αυτά τα εντυπωσιακά εδέσματα που περιμένουμε τις γιορτές ή κάποιο μεγάλο τραπέζι για να τα φτιάξουμε ή να τα αγοράσουμε, ξεκίνησαν σαν τρόποι συντήρησης του κρέατος, όταν το ψυγείο βρισκόταν ακόμα στα επιστημονικά όνειρα των ανθρώπων. Οι καιροί όμως αλλάζουν και αυτό που ήταν απλώς αποτέλεσμα ανάγκης,  έγινε, κάτω από τις νέες συνθήκες, ξεχωριστό και πολυτελές. Πολλές φορές, πάντως, είναι μάλλον διαδόσεις παρά πραγματικότητα η φήμη περί της δυσκολίας και της υψηλής τιμής που ακολουθεί αυτά τα εδέσματα, καθώς καλύπτουν μια πολύ μεγάλη γκάμα: από τα πιο φθηνά μέχρι τα πιο ακριβά –ανάλογα με την πρώτη ύλη που θα χρησιμοποιήσουμε, από τα πιο εύκολα μέχρι τα πιο τεχνικά και από τα πιο γρήγορα μέχρι τα πιο χρονοβόρα. Σε αυτό το κομμάτι, προσπαθήσαμε να περιλάβουμε ιδέες που δεν θα αποθαρρύνουν τον αρχάριο και δεν θα γεμίσουν με πλήξη τον πιο έμπειρο.