Τα αλλαντικά είναι η εύκολη νοστιμιά –από ένα τοστ μέχρι σε συνταρακτικούς συνδυασμούς με ζυμαρικά (η αυθεντική καρμπονάρα με παντσέτα ή guanciale ή μια μακαρονάδα all’amatriciana) μέχρι σουφλέ, ομελέτες ή σκέτα. Πέρα από αυτά τα κλασικά, η συνύπαρξή τους με λαχανικά –που τουλάχιστον στη χώρα μας με την τεράστια παράδοση στα λαδερά και τις κατσαρόλες δεν πολυσυνηθίζεται- είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα όσο και απλή ιδέα που δίνει έναν αλλιώτικο τόνο και κάνει ένα πιο χορταστικό φαγητό. Με τα φρέσκα φασολάκια ή τον αρακά, το φινόκιο, τις πιπεριές, ακόμα και το μαρούλι σε στιλ φρικασέ με παντσέτα. Ακόμα πιο ασυνήθιστη είναι η συνύπαρξη αλλαντικών και φρούτων. Μαζί με φρέσκα φρούτα τα ξέρουμε σχεδόν αποκλειστικά από τους γείτονες Ιταλούς, που πριμοδοτούν τη συνύπαρξη του πεπονιού ή των σύκων με το προσούτο (και με το χαμόν μια χαρά είναι) και από εκεί και πέρα έχουν τα αλλαντικά δίπλα σε ξερά φρούτα, κυρίως σύκα και βερίκοκα. Μαγειρεμένα μαζί, τα αλλαντικά και τα φρούτα είναι σπάνια ιστορία. Αδίκως, διότι το αλμυρό στοιχείο που χαρακτηρίζει κατ΄ εξοχήν τα αλλαντικά, ταιριάζει μια χαρά με τη γλύκα των φρούτων, ενώ τα αρώματά τους που απελευθερώνονται με τη θερμότητα δένουν τέλεια με το άρωμα των αλλαντικών. Τα χυμώδη, αρωματικά, καλοκαιρινά φρούτα στέκονται πολύ ωραία μαγειρεμένα μαζί με αλλαντικά και κάποιες ιδέες είναι σίγουρα τα λευκόσαρκα ροδάκινα, τα βερίκοκα, σίγουρα τα κεράσια και φυσικά τα σταφύλια. Βασική προϋπόθεση για να επιτύχει το εγχείρημα είναι να μαγειρευτούν πρώτα όσο απαιτείται τα αλλαντικά και να προστεθούν μετά τα φρούτα, ώστε ίσα –ίσα να ζεσταθούν αλλά να μην λιώσουν (αν και στην περίπτωση που λιώσουν γίνονται μια ωραία σάλτσα που ντύνει θαυμάσια ένα ρύζι). Όσον αφορά τα λαχανικά, απαραίτητο είναι να βράσουν al dente για να ντυθούν ομοιόμορφα με τη λεπτή σαλτσούλα που θα δημιουργήσει το λίπος των αλλαντικών καθώς λιώνει και όχι να έχουμε έναν πουρέ (που και αυτός νόστιμος θα είναι, οπότε ας μην το πάρουμε κατάκαρδα αν συμβεί το μοιραίο).
