Πέρα από τον Βόλο, που είναι φημισμένος τόσο ως πόλη των τσιπουράδικων, όσο και για τα γραφικά ορεινά χωριά του Πηλίου, αλλά και για το παραλιακό του κομμάτι, οι υπόλοιπες τρεις πόλεις και πρωτεύουσες Νομών της Θεσσαλίας δεν έχουν την αντίστοιχη προβολή ως προορισμοί για αναψυχή ή διακοπές. Κι εγώ με τη σειρά μου, την ίδια εικόνα είχα, αφού Βόλο είχα πάει πολλές φορές, αλλά Καρδίτσα ποτέ, ενώ από Λάρισα και Τρίκαλα είχα κάνει ένα σύντομο πέρασμα πριν χρόνια για επαγγελματικούς λόγους. Το οδοιπορικό μου, λοιπόν, σε αυτές τις πόλεις, αν και ολιγοήμερο, με έκανε να αναθεωρήσω πολλά…
Πρώτος προορισμός: Λάρισα
Η Λάρισα είναι γνωστή για τους πολλούς πεζόδρομους και τις καφετέριες, που πλέον όλο και αυξάνονται, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία με το αυτοκίνητο να είναι δύσκολη. Μια νέα, λοιπόν, τάση έμαθα ότι είναι εστιατόρια και café να ανοίγουν, εκτός του κέντρου της πόλης, έτσι ώστε να υπάρχει δυνατότητα για εύκολο πάρκινγκ, μιας και οι Λαρισαίοι αγαπούν πολύ τον καφέ και τις εξόδους, αλλά δεν θέλουν να περπατούν πολύ. Πρώτη μου στάση, λοιπόν, το «4 Εποχές» (Καρδίτσης 161, 2410610444) ένα μοντέρνο εστιατόριο για ψάρι και κρέας, που άνοιξε πριν ένα περίπου μήνα λίγο εκτός του κέντρου, στην κεντρική οδό Καρδίτσης.
Εδώ θα φας φρέσκο ψάρι, που αλιεύεται καθημερινά από τα παράλια του Νομού, τον Αγιόκαμπο, όπως κουτσομούρες, μπαρμπούνια, γαρίδες, λαβράκια, θράψαλα, αλλά και μπακαλιάρους, αλλά και νόστιμα κρεατικά σε πιο προχωρημένη έκδοση, σαν το μπέργκερ με κιμά προβατίνας, που αντί για επάνω ψωμάκι έχει τηγανητό αβγό και συνοδεύεται με πουρέ μελιτζάνας και τραγανές τηγανητές πατάτες, ή το συκώτι με τα καραμελωμένα κρεμμύδια. Όλα βγαίνουν από την ανοιχτή κουζίνα σε εντυπωσιακά σκεύη, ενώ και ο χώρος είναι προσεγμένος, με κομψές λεπτομέρειες.
Πλησιάζοντας προς το κέντρο της πόλης, πάρκαρα το αμάξι, όπως με συμβούλεψαν, αφού η πόλη είναι γεμάτη πεζόδρομους και νέους ποδηλατόδρομους και ξεκίνησα τη βόλτα μου με τα πόδια, ανεβαίνοντας προς το λόφο του Φρουρίου, που για μένα είναι το πιο γραφικό κομμάτι. Κομψά εστιατόρια εναλλάσσονται με μπαράκια και μεζεδοπωλεία, σε αρμονική συνύπαρξη με τα ερείπια της αρχαίας πόλης, με πρωταγωνιστή το Αρχαίο Θέατρο. Λίγο πιο κει, ο επιβλητικός μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχιλλείου, πολιούχου της πόλης, που γιόρταζε πρόσφατα, σε οδηγεί στη γέφυρα που περνά πάνω από «της Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό». Τα έργα που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια στην παράκτια περιοχή του διάσημου ποταμού, φέρνουν τους κατοίκους εδώ για τζόγκινγκ και ποδήλατο, ενώ μια όαση πρασίνου είναι και το πάρκο Αλκαζάρ, που προσφέρεται για οικογένειες με παιδιά, με το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, τη μεγάλη, σύγχρονη παιδική χαρά, τον βοτανικό κήπο.
Κι επειδή με το πάρκο Αλκαζάρ απομακρύνθηκα, επιστροφή με λεωφορείο στο πιο κεντρικό κομμάτι της Λάρισας, την πολυσύχναστη και γεμάτη καφέ πλατεία Ταχυδρομείου. Κάθισα στο all day café –bar “Undo” (Ασκληπιού 23, 2410259292) να πιω έναν φρεσκοστυμμένο χυμό φρέσκων φρούτων και λαχανικών, από το ειδικό μηχάνημα ψυχρής έκθλιψης, για να πάρω ενέργεια και δοκίμασα ένα πληθωρικότατο και νόστιμο crocque madame. Κρίμα που δεν πρόλαβα να γευτώ τον ιταλικό καφέ που τρώγεται με το κουτάλι, μια... πανελλαδική πρωτιά που θα σερβίρουν σε λίγες μέρες.
Για δείπνο, επέστρεψα στο λόφο του Φρουρίου για την «Ακαμάτρα» (Βύρωνος 5, 2414003803), ένα πολύ όμορφο εστιατόριο, με πέτρινη επένδυση στους τοίχους και φινετσάτα διακοσμητικά, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στην υπέροχη αυλή. Στο μενού του, φρέσκα, τοπικά -και όχι μόνο- υλικά από μικρούς παραγωγούς, συνδυάζονται σ’ ένα μενού που δείχνει προτίμηση στο καλό, φρέσκο κρέας και διαθέτει κάποιες σταθερές επιλογές και πιάτα ημέρας, που εναλλάσσονται ή εξαντλούνται, ανάλογα με τις προμήθειες. Θα θυμάμαι για καιρό εκείνη την καπνιστή χοιρινή στηθοπλευρά με σος barbeque, που καπνίζουν μόνοι τους και έλιωνε στο στόμα, που συνδύασα με την ενδιαφέρουσα τοπική μπίρα Lola.
Για ποτό, επέλεξα το Kubrick Pure Social Club, βραβευμένο και φέτος από την ομάδα των αθηνόραμα bar awards.
Στη λίστα για επόμενη επίσκεψη: να δοκιμάσω τα παϊδάκια προβατίνας για τα οποία μου μίλησαν στην παραδοσιακή ταβέρνα «Τα δέοντα» (πλατεία Α.Τ.Α., 2410230845), τα κοψίδια στο ιστορικό ψητοπωλείο του «Αδάμου» (Πανός 9, 2410530566) και το γαλακτομπούρεκο του «Έξαρχος».
Για διακοπές προσφέρεται η ανατολική πλευρά του νομού με δημοφιλέστερες παραλίες αυτές του Αγιόκαμπου, της Σωτηρίτσας και της Βελίτσας, που μαζί καλύπτουν μήκος 12 χιλιομέτρων.
Δεύτερος προορισμός: Καρδίτσα
Σε αντίθεση με την πολύβουη Λάρισα, η Καρδίτσα είναι μια πόλη χαλάρωσης και ηρεμίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κεντρικό της πάρκο έκτασης 50 στρεμμάτων λέγεται «Παυσίλυπον» και είναι το πρώτο αστικό κοινόχρηστο πράσινο που απέκτησε η Καρδίτσα είκοσι μόλις χρόνια μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό Κράτος. Τότε η έκτασή του ήταν 165 στρέμματα και ονομάστηκε «Παυσίλυπον… διότι αληθώς και τας οδύνας και την θλίψιν διασκεδάζει και την λύπην παύει εκ του αέρος του καθαρίου και δροσερού και εκ του ζύθου του πινομένου αφθόνως και εκ των ασμάτων του πάνυ ευστόμου φωνογράφου». Παρκάρεις, λοιπόν το αυτοκίνητό σου εκεί και ξεκινάς τη βόλτα σου στους πεζόδρομους και τις πλατείες, που έχει και εδώ, αλλά σε πιο μικρή έκταση. Ακόμα καλύτερα, αν θέλεις να μιμηθείς τους κατοίκους της, είναι να νοικιάσεις ένα ποδήλατο και να την περιηγηθείς έτσι, αφού και τελείως flat είναι, οπότε η βόλτα θα είναι ξεκούραστη, αλλά και επειδή εδώ έγινε το πρώτο δίκτυο ποδηλατοδρόμων της χώρας.
Κεντρικός πεζόδρομος αυτός του Δημητρίου Τερτίπη, που περνά δίπλα από την είσοδο του πάρκου, αφήνοντάς το στα δεξιά, μαζί με το άγαλμα της Μάνας, περιτριγυρισμένο από λουλούδια. Στο ίδιο σημείο, από την αριστερή πλευρά δεσπόζει το άγαλμα του έφιππου Νικολάου Πλαστήρα. Οι επιλογές πολλές: είτε θα μπεις στο πάρκο να δεις τα εξοικειωμένα με τον κόσμο παγώνια, που κυκλοφορούν ελεύθερα (κι έχουν βρεθεί και σε πεζόδρομους!), και να πιεις κάτι στο αναψυκτήριό του, είτε θα προχωρήσεις ευθεία για να μπεις στο κέντρο της πόλης, με τις καφετέριες, τα εμπορικά μαγαζιά και τα τσιπουράδικα.
Πολύ χαριτωμένο το “τόσοδα” (Δ. Τερτίπη & Σμύρνης, 2441042369), που αν περάσεις την ημέρα θα νομίζεις ότι είναι απλώς ένα λιλιπούτειο καφέ, με καναπεδάκια και τραπεζάκια στον πεζόδρομο, όμως το βράδυ η μικρή του μπάρα συγκεντρώνει τη νεολαία της πόλης, αλλά και όσους αναζητούν ψαγμένα κοκτέιλ και καλή μουσική από δυνατό dj. (Η φήμη του και τα κοκτέιλ του έμπειρου Κωστή Πετράκου το έφτασε και ως τις φετινές υποψηφιότητες των athinorama bar awards).
Κι αν πεινάσεις, αλλά θέλεις περισσότερο κάτι να τσιμπήσεις, παρέα μ’ ένα τσιπουράκι, υπάρχουν πολλές επιλογές, όπως το πολύ γουστόζικο «Το στέκι της κυρα-Γιώτας» (Ιεζεκιήλ 19, 2441075071), που βρίσκεται στο στενάκι αυτό με τα πολλά ουζερί από το 1991, αλλά ανακαινίστηκε πριν μερικά χρόνια κι έχει αποκτήσει χαρακτήρα. Θα διαλέξεις το τσίπουρο που θες και τα μεζεδάκια που σου κάνουν κλικ (εγώ λάτρεψα το γαλοτύρι που μου θύμισε τη γιαγιά μου και το σπετζοφάι), αλλά μην το παρακάνεις, αφού με το τσίπουρο έρχονται έτσι κι αλλιώς κεράσματα από την κουζίνα.
Αν πάλι θες να φας κάτι πιο γκουρμέ, στο τέλος του πεζόδρομου Τερτίπη, υπάρχει και το γωνιακό bistrot Arni (είσοδος από Καραϊσκάκη 4, 24410 22161) του εμβληματικού για την πόλη ξενοδοχείου Άρνη και πλέον Domotel Arni, που στεγάζεται στο ισόγειο ενός υπέροχου κτιρίου, αρχιτεκτονικής rococo των αρχών του 20ου αιώνα, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Θεσσαλίας. Τώρα, που είναι καλός ο καιρός, διαθέτει και τραπεζάκια έξω, στον πεζόδρομο!
Εκεί απέναντι και ο Γκέκας, (Κολοκοτρώνη 3, 2441 023289), ονομαστό παραδοσιακό μεζεδοπωλείο – ουζερί. Προσοχή, όμως, την ώρα που θα διαλέξετε γιατί και αυτό και πολλά ακόμη εστιατόρια της πόλης κλείνουν την κουζίνα τους γύρω στις 4μ.μ. και την ξανανοίγουν άλλα μετά τις 6μ.μ. κι άλλα μετά τις 8μ.μ., οπότε καλό είναι να κάνετε ένα τηλέφωνο πριν.
Μεταξύ μεσημεριανού και βραδινού, ή θα χαλαρώσεις σε κάποιο από τα καφέ, ή μπορείς να κάνεις μια βόλτα στη Δημοτική Αγορά, ένα κτίριο που είναι ίσως το μοναδικό που έχει απομείνει με το αρχιτεκτονικό στυλ γνωστό ως «Μοντέρνο Κίνημα», βασισμένο στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο. Πλέον λειτουργεί ως χώρος πολιτισμού και ψυχαγωγίας, ενώ διαθέτει και εμπορικά καταστήματα, τόσο εντός, όσο και στους γύρω δρόμους.
Για παραδοσιακά γαλακτοκομικά και τυροκομικά θα περάσεις από το γαλακτοπωλείο της οικογένειας «Γαϊτανίδη», όπου θα βρεις ως επί το πλείστον προϊόντα δικής τους παραγωγής από ένα μικρό χωριό του Νομού.
Για δείπνο προτείνω ανεπιφύλακτα το «Απόμερο» (Κίτρους Επισκόπου 47, 2441070793), που όνομα και πράγμα βρίσκεται περίπου 3 τετράγωνα μετά το τέλος του Παυσίλυπου. Με το που μπαίνεις στον πανέμορφο χώρο με τις ροτόντες με τα λευκά τραπεζομάντηλα, τα γουστόζικα σερβίτσια, τα κομψά διακοσμητικά και τη χαλαρωτική μουσική, έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι καλεσμένος σε σπίτι. Κι έτσι σε υποδέχονται τόσο η Τασούλα Κουφοπούλου, όσο και η κόρη της Στεφανία. Η Τασούλα ξεκίνησε πριν εικοσιτέσσερα χρόνια να μαγειρεύει εδώ κυρίως τοπική κουζίνα και πλέον είναι μία αναγνωρισμένη και τηλεοπτικά μαγείρισσα (βλ. εκπομπή της Ψυχούλη), που μεταμορφώνει τις παραδοσιακές συνταγές σε νόστιμα, comfort πιάτα που ξεχωρίζουν. Μερικά παραδείγματα η βελουτέ κοτόσουπα που σερβίρεται με τηγανητό κοτόπουλο και φρέσκο τρίμμα λεμονιού, η τάρτα τραχανομπατζίνα, το ζουμερό, μοσχαρίσιο μπιφτέκι που σερβίρει πάνω σε αρωματικά τσιγαριαστά χόρτα και περιχύνει με μια γενναία δόση σάλτσας πέστο. Το καλοκαίρι ανοίγει και η αυλή στην ίδια φιλοσοφία: λίγα τραπέζια και φιλόξενο σέρβις.
Στο Απόμερο δοκίμασα και το κρασί “Χίλια Κλήματα” του Θάνου Καραθάνου, τοπικού παραγωγού κρασιού και του παλαιωμένου τσίπουρου Puro, ενώ στην περιοχή βρίσκεται και το οινοποιείο του Γιώργου Καραμήτρου Monsieur Nicolas Winery, που ονόμασε έτσι από το χωριό Μεσενικόλα και την ομώνυμη ποικιλία Μαύρο Μεσενικόλα, που αναβίωσε και έκανε γνωστή διεθνώς. Και τα δύο οινοποιεία είναι επισκέψιμα.
Για διακοπές σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η λίμνη Πλαστήρα, αλλά και ο ορεινός όγκος των Αγράφων.
Τρίτος προορισμός: Τρίκαλα
Αυτό που διαπιστώνει ο επισκέπτης των Τρικάλων από την πρώτη στιγμή είναι η αισθητή παρουσία του φυσικού στοιχείου. Δεν είναι τυχαίο που η κεντρική πλατεία βρίσκεται επάνω στη γέφυρα του ποταμού Ληθαίου, παραπόταμου του Πηνειού, που διασχίζει την πόλη με τα καθαρά νερά του και τις καταπράσινες όχθες του, γεμάτες πλατάνια και άλλα ψηλά δέντρα. Ο ποταμός, όπου στις όχθες του γεννήθηκε ο Ασκληπιός, είναι ένα από τα σημεία αναφοράς των κατοίκων, όπως και το άγαλμά του στη γέφυρα. Από κει ξεκινά και ο πολυσύχναστος πεζόδρομος της Ασκληπιού, γεμάτος με μοντέρνα καφέ και εμπορικά καταστήματα. Μπορεί κανείς να γυρίσει το κέντρο της πόλης εύκολα με τα πόδια, ή με ποδήλατο, όπως οι περισσότεροι από τους κατοίκους του. Στα συν το ελεύθερο wi-fi που είναι διαθέσιμο σε κάθε σημείο της πόλης.
Μια από τις πιο παλιές γειτονιές των Τρικάλων, τα Μανάβικα, πήρε το όνομά της από τη μεγάλη λαχαναγορά που στεγαζόταν εκεί στο παρελθόν. Σήμερα, τα καταστήματα της έχουν ανακαινιστεί και μετατραπεί σε παραδοσιακές ταβέρνες, εστιατόρια και μπαράκια, διαμορφώνοντας μια ιδιαίτερη περιοχή που συνδέει το παρελθόν με το παρόν.
Αξίζει, επίσης, μια βόλτα στην παλιά συνοικία Βαρούσι, με τα διατηρητέα αρχοντικά σπίτια, στο Φρούριο με το χαρακτηριστικό ρολόι και τη μοναδική θέα στην πόλη και στο λόφο του Προφήτη Ηλία. Ακόμη, δύο πολιτιστικά μνημεία που προστατεύονται από την Unesco και χρησιμοποιούνται πλέον ως χώροι εκδηλώσεων είναι το Τζαμί του Οσμάν Σαχ (γνωστό και ως κουρσούμ τζαμί) και το βιομηχανικό πάρκο του Μύλου Ματσόπουλου. Κοντά στο τζαμί, στο κτίριο των παλαιών φυλακών Τρικάλων έχει δημιουργηθεί εδώ και δύο χρόνια το Κέντρο Έρευνας Μουσείο Τσιτσάνη. Στο πάρκο του μύλου, τα Χριστούγεννα γίνεται κάθε χρόνο το δημοφιλές θεματικό πάρκο «Ο Μύλος των Ξωτικών», με επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και γειτονικές χώρες, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο αποτελεί σημείο συνάντησης των κατοίκων για το καφέ του, για εκθέσεις, αλλά και ειδικές προβολές στον κινηματογράφο του.
Εκεί κοντά και «Το Χάνι» (Πύλης 2, 2431028502), ο παράδεισος για τους λάτρεις του κρέατος. Η πρόσφατη ανακαίνιση ανέδειξε την ρουστίκ ψηλοτάβανη αίθουσα του παλιού χανιού, που στέκει στο ίδιο σημείο από το 1918, με ανάλαφρο τρόπο, ωστόσο οι σπεσιαλιτέ του παραμένουν απαράλλακτες: μοσχαροκεφαλή στον ξυλόφουρνο ξεψαχνισμένη τρυφερά, γλυκάδια τηγανιτά ή στα κάρβουνα, συκωτάκια φλαμπέ σε τέλειο ζουμάκι από κονιάκ, τρικαλινά λουκάνικα φτιαγμένα επί παραγγελία στον χασάπη τους. Οι πιο κλασικοί τύποι θα βρουν στον εκτενή κατάλογο αρκετές ακόμα επιλογές, όπως ζουμερό και μελωμένο χοιρινό κότσι στον φούρνο, αλλά και κρεατικά στη σχάρα.
Πριν φύγετε από την πόλη θα πάρετε μαζί σας τα φημισμένα τρικαλινά λουκάνικα (που παίρνουν τη γεύση τους από το πράσο και τα βότανα της περιοχής), από τα πολλά κρεοπωλεία της περιοχής, αλλά και τρικαλινό χαλβά. Θυμίζει εκείνον των Φαρσάλων, όμως γίνεται με διαφορετική συνταγή, είναι πιο κρεμώδης σε υφή, έχει πλούσια γεύση και καραμελωμένη επιφάνεια. Είναι από τα πρώτα γλυκά που παίρνουν μαζί τους οι επισκέπτες των Τρικάλων…
Για διακοπές η παραμονή στα Τρίκαλα μπορεί να συνδυαστεί με εκδρομές στα Μετέωρα και στην Καλαμπάκα.
Τέταρτος προορισμός: Βόλος
Είναι μακράν η πιο δημοφιλής πόλη της Θεσσαλίας, γι’ αυτό δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Ο Βόλος χρωστάει τη γοητεία του κυρίως στην υπέροχη παραλία του, την καλή ρυμοτομία, το γειτονικό Πήλιο και φυσικά στα φημισμένα τσιπουράδικά του. Εδώ, το σερβίρισμα του τσίπουρου είναι μια ολόκληρη ...ιεροτελεστία που ξεκίνησε μάλλον από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 και έγινε θεσμός. Στο εσωτερικό της η πόλη σώζει αρκετά μνημεία και έχει όμορφες γωνιές για περιπάτους. Επιβάλλεται μια βόλτα στη συνοικία των Παλαιών για να φανταστείτε πόσο όμορφος ήταν ο Βόλος μέχρι το σεισμό του 1955, τον πολυχώρο Τσαλαπάτα, το μεσαιωνικό κάστρο και την πλατεία, αλλά και στα γραφικά σοκάκια του προσφυγικού συνοικισμού της Νέας Ιωνίας. Η βόλτα στην παραλία ξεκινά από τα δυτικά, από το Δημοτικό Θέατρο Βόλου. Πιο πέρα το δημαρχείο του Βόλου, σχεδιασμένο από τον σπουδαίο Δημήτρη Πικιώνη. Λίγο πιο πίσω από το μέτωπο της παραλίας, αλλά με θέα προς τη θάλασσα, το νεοκλασικό του Δημοτικού Ωδείου και πίσω του το μοντέρνο, σε μορφή γυάλινου πύργου, Κέντρο Τέχνης Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Απέναντι από το καλαίσθητο Ξενοδοχείο Αίγλη αράζει ο αμαξάς της παραλίας. Και οι Βολιώτες χρησιμοποιούν πολύ το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους.
Βόλος χωρίς στάση σε τσιπουράδικο δεν νοείται, γι’ αυτό η πρότασή μου είναι το «Με ζεν» (Αλοννήσου 8, 2421020844). Ο Ανδρέας Διακοδημήτρης, ο Γρηγόρης Χέλμης και ο Θανάσης Τσαλόγλου έδωσαν άλλο νόημα στην κλασική βολιώτικη τσιπουροκατάνυξη, δημιουργώντας το πολύ όμορφο αυτό τσιπουράδικο. Οι Βολιώτες που ξέρουν να αναγνωρίζουν την ποιότητα το έχουν σταθερά στέκι τους. Από τα μεζεδάκια του ξεχωρίζουν η εξαιρετική ξινούτσικη ταραμοσαλάτα αφρός, η ευγενική τσιροσαλάτα με άνηθο, η πατατοσαλάτα με τηγανητά ψαροκόκαλα σαρδέλας, ο τηγανητός μπακαλιάρος με τη σκορδαλιά παντζαριού με ιβίσκο, αλλά και το ψητό χταπόδι.
Για διακοπές το καλοκαίρι προσφέρεται το παραθαλάσσιο τμήμα του Νομού, ενώ για το χειμώνα τα γραφικά χωριά του Πηλίου.
Βάση μου για το ταξίδι αυτό ήταν το ξενοδοχείο πέντε αστέρων «Grecotel Larissa Imperial» (Φαρσάλων 182, 2410687600). Πρόκειται για ένα πολυτελές ξενοδοχείο που διαθέτει το εστιατόριο Imperial, lounge bar, εξωτερική πισίνα και τζακούζι (από Ιούνιο ως Σεπτέμβριο), εσωτερική πισίνα και τζακούζι, health spa, συνεδριακούς χώρους, δωμάτια μη καπνιζόντων, ιδιωτικό πάρκινγκ και ανέσεις για άτομα με κινητικές δυσκολίες. Τιμή bungalow με πρωινό αυτή την περίοδο από 100 ευρώ.
Γεύση από Θεσσαλία στα METRO Cash & Carry
Μια ξεχωριστή γεύση από Θεσσαλία στο οδοιπορικό μας πήραμε επισκεπτόμενοι τα METRO Cash & Carry, μια αμιγώς ελληνική εταιρεία που στηρίζει την ελληνική γαστρονομία όντας και χορηγός των Βραβείων Ελληνικής Κουζίνας 2019, που διεξήχθησαν στη Θεσσαλονίκη. Με μια περιήγηση στο METRO Cash & Carry του Κόμβου στη Λάρισα (Παρακαμπτήρια Περιφερειακή οδός Λαρίσης-Τρικάλων, 2410661637), διαπίστωσα ότι εφοδιάζει με τρόφιμα, αναλώσιμα και εξοπλισμό όλους τους κλάδους της HO.RE.CA., από ξενοδοχεία μέχρι εστιατόρια, ταβέρνες, αλλά και καφετέριες και μίνι μάρκετ. Όπως μου εξήγησε ο Διευθυντής του καταστήματος κ. Δημήτρης Μουτούδης, δίνουν έμφαση στην ποιότητα, στην εξυπηρέτηση και στην αξιοπιστία, ενώ δέχονται και τηλεφωνικές και ηλεκτρονικές παραγγελίες, με δική τους παράδοση στον συνεργαζόμενο χώρο. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα με τους μεγάλους ψυκτικούς θαλάμους, που διαθέτει το κατάστημα, χωριστό για τα τυροκομικά, άλλο για τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά και για το κρεοπωλείο, όπου ετοιμάζονται μικρές ή μεγάλες παραγγελίες με ακρίβεια και προσοχή στις προδιαγραφές υγιεινής και ασφάλειας.
Με μια βόλτα στους ευρύχωρους διαδρόμους του γνώρισα και πολλά από τα προϊόντα που παράγει η περιοχή της Θεσσαλίας. Ενδεικτικά αναφέρω τη μεγάλη ποικιλία σε τσίπουρα Τυρνάβου, όπως αυτό της Οικογένειας Κατσαρού (και παλαιωμένο σε κομψή φιάλη), το «Θεσσαλικός» με ή χωρίς γλυκάνισο του Αγροτικού Συν/μού Ν. Αγχιάλου «Η Δήμητρα» και το τσίπουρο Τυρνάβου «Βρυσσά». Η μεγάλη γαλακτοκομική παράδοση της περιοχής και τα εξαιρετικά προϊόντα της βρίσκουν επίσης θέση στα ράφια του METRO Cash & Carry: το Κασέρι Π.Ο.Π. Ελασσόνας Μπίζιος, κατσικίσιο τυρί από γίδινο γάλα και φέτα «Η Βασιλίτσα» είναι δύο από τα δυνατά τυροκομικά προϊόντα, ενώ δεν λείπουν και τα σπουδαία αλλαντικά όπως τα λουκάνικα της αλλαντοποιίας "Αργυράκης" με πράσο και κρεμμύδι από τα Φάρσαλα.
https://www.metrocashandcarry.gr
