Αν περπατούσες στην Queen Street στα ανατολικά προάστια του Sydney είναι σίγουρο ότι στο νούμερο 132 θα κοντοστεκόσουν. Η βιτρίνα του «Victor Churchill» θα μπορούσε άνετα να δειγματίζει σινιέ γυναικεία γοβάκια. Kι όμως, στα ειδικά διαμορφωμένα ράφια, φτιαγμένα από γυαλί και χαλκό, γύρω από ένα ζευγάρι γαλότσες Wellington, η κολεξιόν που σκανδαλίζει το βλέμμα με εξαιρετικό styling είναι… κρεατική. Μιλάμε για ένα χασάπικο στο πνεύμα της εποχής, με το δικό του αισθητικό μανιφέστο.
Δεν είναι περίεργο που οι Dreamtime Australia Design, στους οποίους ανέθεσαν ο Vic και ο Anthony Puharich, πατέρας και γιος, τον επανασχεδιασμό του χώρου, βρήκαν την ιδέα ιδιαίτερα ιντριγκαδόρικη. Μιλάμε για ένα πεδίο, πυρήνας του οποίου είναι το ωμό, το πρωτόγονο. Το να εικονογραφήσεις εκ νέου αυτή τη γοητευτική αγριάδα προτού φτάσει στο πιάτο μεταμορφωμένη/ εξευγενισμένη και φιλτραρισμένη από τη δημιουργικότητα κάποιου σεφ, το να τοποθετήσεις το κρέας σε ένα λατρευτικό ταμπλό σύγχρονου design και να το αφήσεις να σολάρει, είναι ωραία φάση. Κρεατο-σασπένς…
Oι κομψές, ξύλινες κυλινδρικές επιφάνειες κοπής, οι εντυπωσιακοί, μαρμάρινοι πάγκοι, ο τοίχος από πλάκες αλατιού Ιμαλαΐων που δίνουν στα κρεμασμένα σε μεταλλικές αλυσίδες κρέατα-φιγουρίνια γεύση και απαλό άρωμα, κλείνονται σε ένα γυάλινο δωμάτιο. Εκεί, πίσω από το τζάμι, βλέπεις τους «ειδικούς» επί τo έργον. Σαν performance υψηλής χασαπικής! Οι επίσης γυάλινες προθήκες/ψυγεία αποκαλύπτουν μια μεγάλη γκάμα από κρεατικά και πουλερικά, αλλά και αλλαντικά, πατέ και τερίνες, ακόμη και ζωμό κοτόπουλου που τον φτιάχνουν οι ίδιοι.
Θα δανειστώ τον τίτλο ενός βιβλίου του Ballard, «Έκθεση ωμοτήτων», για να περιγράψω αυτή την αίσθηση μιας προχωρημένης γκαλερί. Μοσχαρίσια μάγουλα, οσομπούκο, μαριναρισμένο ελάφι, wagyu burgers και άλλα πρωτεϊνούχα μπιζουδάκια είναι ζωντανή απόδειξη για το ότι το «Victor Churchill» δεν είναι μόνο φρουφρού κι αρώματα. Το ίδιο και το γεγονός ότι εδώ γίνονται μαθήματα χασαπικής (κόψε κι εσύ το δικό σου sirloin, rump steak και Τ-Bone, μπορείς) και μαγειρικής.
Το ότι το προϊόν της ημέρας –π.χ., το Argan Oil, ένα σπάνιο λάδι που έρχεται από την οροσειρά Atlas στο Μαρόκο, ή κάτι ανάλογα πολύτιμο– τοποθετείται σε βάθρο και περιτριγυρίζεται από κάμερες, σχεδιαστικό αστειάκι των Dreamtime Australia Design βασισμένο σε μια σχετικά πρόσφατη εκδοχή βιτρίνας της Louis Vuitton, μπορείς να το δεις είτε ως παιγνίδισμα είτε ως λογική εντυπωσιασμού. Ακόμη, πάντως, κι αν θεωρήσεις υπερβολικά «εικονολατρικό» το περιτύλιγμα, δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι το concept είναι πλήρες. Κι ότι σε μια χρονική στιγμή που η «σοβαρή» κρεατοφαγία έχει μεγάλη παγκόσμια ρέντα, το πρωτοποριακό χασάπικο ήρθε για να μείνει.
